Στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου η προβολή της ταινίας του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ «Πριν τα μεσάνυχτα» με τους Ιθαν Χοκ και Ζυλί Ντελπί ήταν ένα γεγονός. Γυρισμένη σε πανέμορφα σημεία της Πελοποννήσου –κυρίως της Μεσσηνίας -, η ταινία, που χρηματοδοτήθηκε από τη Faliro House του Χρήστου Κωνσταντακόπουλου, εντυπωσίασε τόσο για τους χώρους των γυρισμάτων όσο και για την ιστορία της, που «ακολουθεί» τις δύο προηγούμενες των δημιουργών της, «Πριν το ξημέρωμα» (1995) και «Πριν το ηλιοβασίλεμα» (2004), όπου οι ηθοποιοί υποδύονταν τους ίδιους ρόλους, του Τζέσι και της Σελίν.
Τα μόνα που ουσιαστικά αλλάζουν σε κάθε ταινία είναι ο χώρος (Βιέννη η πρώτη, Παρίσι η δεύτερη, τώρα η Μεσσηνία) και, βεβαίως, η ηλικία τους. Ο Τζέσι βρίσκεται στην Καρδαμύλη όπου προσπαθεί να γράψει το επόμενο μυθιστόρημά του. Η Σελίν βρίσκεται επίσης εκεί. Οπως και τα παιδιά τους… Και η παράσταση αρχίζει.
Την ερχόμενη Τρίτη, 11 Ιουνίου, οι Χοκ, Ντελπί και Λινκλέιτερ θα παραστούν στην ελληνική πρεμιέρα του «Πριν τα μεσάνυχτα», που θα γίνει στο Σινέ Θησείο δύο ημέρες πριν από την έξοδό της στις αίθουσες. «Το Βήμα» συνάντησε τους δύο ηθοποιούς στο Βερολίνο. Η συνάντηση ήταν συναρπαστική: «τσακώνονταν» διαρκώς, ο ένας πείραζε τον άλλον, σαν να υποδύονταν ρόλους.
(Προς στον Ιθαν Χοκ) –Ας ξεκινήσουμε με τα βαμμένα μαλλιά σας, που πραγματικά… βγάζουν μάτι. Για ποιον λόγο τα βάψατε;
Ιθαν Χοκ: «Είναι για μια θεατρική παράσταση στην οποία θα παίξω στη Νέα Υόρκη. Το «Baal» του Μπέρτολντ Μπρεχτ. Μια σύγχρονη διασκευή του».
Ζυλί Ντελπί: «Προφανώς. Με τέτοιο μαλλί…».
Ι. Χ.: «Μα όχι… Αλήθεια, το έχουν προσαρμόσει στην εποχή μας».
Εργάζεστε ασταμάτητα τον τελευταίο καιρό…
Ι. Χ.: «Το προσπαθώ. Πάντοτε δουλεύω πολύ, είτε βλέπετε αυτά που κάνω είτε όχι».
Ζ. Ντ.: «Σε αντίθεση με εμένα, που μπορεί και να μη δουλέψω καθόλου για πέντε χρόνια στη σειρά».
Ι. Χ.: «Ελα τώρα! Ποτέ δεν το έχεις κάνει αυτό!».
Ζ. Ντ.: «Το έχω κάνει».
Ι. Χ.: «Οχι, δεν το έχεις κάνει».
Ζ. Ντ.: «Σου λέω ότι το έχω κάνει. Στα 30 μου, όταν ήμουν νεότερη, έκανα μια βουτιά τρομερή (η Ντελπί σφυρίζει και κάνει μια κίνηση με το χέρι της προς τα κάτω)».
Ι. Χ.: «Δεν λέει αλήθεια. Δεν έχει πάψει να εργάζεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια».
Εχετε σκεφτεί άλλη συνέχεια στην ιστορία του Τζέσι και της Σελίν;
Ι. Χ.: «Μία μόνο; Συζητούμε για ακόμη τρεις ταινίες! Σκεφτόμαστε πόσο μεγάλοι θα είμαστε π.χ. στην τρίτη ταινία. Χρονολογικά μιλώντας, γίνεται. Θα είμαστε 68».
Ζ. Ντ.: «Θα μπορούσαμε να παίξουμε σε περισσότερες από τρεις».
Πριν από εννέα χρόνια, εδώ στο Βερολίνο, δεν αποκλείατε την πιθανότητα μιας τρίτης ταινίας, αρκεί το σενάριο να ήταν καλό.
Ζ. Ντ.: «Να έβγαζε νόημα, ναι».
Ι. Χ.: «Η ιστορία όμως ήταν προτεραιότητά μας και στη δεύτερη ταινία. Δεν τα πάμε και τόσο καλά μεταξύ μας ώστε να μην έχουμε ένα καλό σενάριο για να μας στηρίζει».
Πολύς κόσμος πιστεύει ότι όλες αυτές οι ταινίες στηρίζονται πολύ στη δύναμη της στιγμής και στον αυτοσχεδιασμό.
Ζ. Ντ.: «Ούτε 1 τοις χιλίοις. Ο,τι παίζουμε είναι 100% γραμμένο σενάριο».
Ι. Χ.: «Αυτή είναι η μαγεία. Ο Ρικ (Λινκλέιτερ) δεν αντέχει τον αυτοσχεδιασμό. Μία φορά προσπαθήσαμε να αυτοσχεδιάσουμε στο «Πριν το ξημέρωμα» και ο Ρικ το χρησιμοποίησε ως παράδειγμα προς αποφυγήν».
Ζ. Ντ.: «Και ήμασταν απαίσιοι, το θυμάσαι;».
Ι. Χ.: «Στα σκαλιά της εκκλησίας, γίνεται να μην το θυμάμαι;».
Ζ. Ντ.: «Το ενδιαφέρον είναι ότι μπορώ να κάνω αυτοσχεδιασμό εκτός ταινίας του Ρικ. Γιατί κατά κάποιον τρόπο δεν είμαι και τόσο κακή όταν αυτοσχεδιάζω. Τουλάχιστον όταν δεν παίζουμε μαζί… Αλλά νομίζω ότι όλα αρχίζουν από τον τρόπο με τον οποίο γράφουμε το σενάριο. Το γράφουμε κατά τέτοιον τρόπο ώστε να ακούγεται φυσικό όταν λέμε τα λόγια μας. Αν γράφεις έτσι όπως ακούγεσαι, έχεις πετύχει. Πολλές φορές οι συγγραφείς δεν γράφουν έτσι όπως ακούγονται οι λέξεις. Ευτυχώς είμαστε ηθοποιοί, άρα ξέρουμε».
Μεγάλο μέρος του κοινού έχει συνδυάσει στοιχεία των ηρώων σας με τους πραγματικούς εαυτούς σας.
Ι. Χ.: «Υπάρχουν στοιχεία, ναι. Κάπου ο Τζέσι ταυτίζεται μ’ εμένα και κάπου όχι. Ορισμένες φορές σκέφτομαι ότι όλο αυτό το πράγμα είναι ένα έργο ζωής για το ρομάντζο και τον έρωτα. Επομένως…».
Ζ. Ντ.: «Ρομαντικός έρωτας… Μπρρρρ…».
Πόσο άνετα νιώθετε που οι ήρωες τους οποίους υποδύεστε μεγαλώνουν, όπως και εσείς;
Ι. Χ.: «Για φαντάσου να παίζαμε στις ίδιες ταινίες με μακιγιάζ ώστε να δείχνουμε μεγαλύτεροι. Δεν θα ήταν και τόσο όμορφο lame movie. Γιατί θα υπήρχε ψευτιά».
Ζ. Ντ.: «Ετσι όμως κερδίζεις Οσκαρ, γλυκέ μου. Ξύπνα».
Ι. Χ.: «Σωστά. Αν έβαζα ψεύτικη μύτη θα κερδίζαμε βραβεία».
Ζ. Ντ.: «Και τον σεβασμό ως σπουδαίοι ηθοποιοί!».
Οταν ξαναβρίσκετε τον Τζέσι και τη Σελίν και αποφασίζετε να τους αποδώσετε ξανά στην οθόνη, ξαφνιάζεστε από αυτό που βρίσκετε μπροστά σας;
Ζ. Ντ.: «Οχι».
Ι. Χ.: «Οταν συμβαίνει, έρχεται με φυσικό τρόπο, είναι σαν μια φυσική προέκταση των εαυτών μας».
Ζ. Ντ.: «Αλήθεια;».
Ι. Χ.: «Σε μένα ισχύει».
Ζ. Ντ.: «Α, ΟΚ».
Ι. Χ.: «Η συνεργασία μας…».
Ζ. Ντ.: «Δεν νομίζω ότι κατάλαβες την ερώτηση, Ιθαν. Κάντε την πάλι!».
Ι. Χ.: «Κατάλαβα πολύ καλά. Μας ρώτησε αν μας προκαλεί έκπληξη το πού βρίσκονται ο Τζέσι και η Σελίν. Αυτό κατάλαβα. Και είπα ότι δεν μου προκάλεσε έκπληξη γιατί μου φάνηκε πολύ φυσικό».
Ζ. Ντ.: «Και, ναι, ήταν φυσικό. Οπως και λογικό. Γιατί στηριζόμαστε στη λογική όταν χτίζουμε το σενάριο. Τι συνέβη στα εννέα χρόνια που μεσολάβησαν; Τι μπορεί να συμβεί στους περισσότερους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί για καιρό;».
Ι. Χ.: «Η μεγαλύτερη απόφαση που έπρεπε να πάρουμε ήταν το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει τον γάμο του ο Τζέσι. Παρακολούθησα το «Πριν το ηλιοβασίλεμα» ξανά και για μένα ήταν πια ξεκάθαρο ότι αυτός ο τύπος είναι τόσο τρελά ερωτευμένος με αυτή τη γυναίκα που θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να την κρατήσει κοντά του. Εφόσον υπήρχε αυτή η βάση, όλα τα άλλα θα έβρισκαν τον δρόμο τους με έναν οργανικό τρόπο».
Ζ. Ντ.: «Ναι, ναι, ναι. Τώρα το κατάλαβα».
Ι. Χ.: «Θέλω να πω, θα μπορούσα να είχα εκπλαγεί αν ο Τζέσι ήταν…».
Ζ. Ντ.: «Ενας πρασινοσκούφης».
Ι. Χ.: «Ενας πρασινοσκούφης που πολεμά στο Αφγανιστάν. Ναι, αυτό θα με εξέπληττε!».
Ζ. Ντ.: «Ή ένας κατάσκοπος».
Αναρωτιέται κανείς τι φέρνετε από τα προσωπικά σας όταν υποδύεστε τον Τζέσι και τη Σελίν…
Ι. Χ.: «Θα μου άρεσε, όποτε τσακώνομαι με τη γυναίκα μου, να της λέω «μην ανησυχείς, αγάπη μου, κάνω προπόνηση για την ταινία»».
Ζ. Ντ.: «Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα όλοι μας έχουμε εξασκηθεί».
Ι. Χ.: «Η αλήθεια είναι ότι έχουν υπάρξει αρκετές γυναίκες στη ζωή μου που μου έδωσαν την ευκαιρία για καλή εξάσκηση στον τσακωμό».
Ζ. Ντ.: «Κι εγώ έχω κάνει πολλή εξάσκηση».
Σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι όλες αυτές οι ταινίες έχουν επηρεάσει την καριέρα σας;
Ι. Χ.: «Να πω πρώτος;».
Ζ. Ντ.: «Πες».
Ι. Χ.: «Με έχουν βοηθήσει γιατί ανέπτυξαν την αυτοπεποίθησή μου ως συγγραφέα. Και όλα ξεκίνησαν από τον Ρικ, που μας ώθησε από την αρχή λέγοντας «δεν θέλω να είναι η ταινία μου αλλά η ταινία μας»».
Ζ. Ντ.: «Ετσι τα λέει. Ολα είναι τελείως επιτηδευμένα».
Ι. Χ.: «Ακου να δεις… Δεν ξέρω… Αυτό που κάνεις με ενοχλεί! Το μισώ! Τίποτε δεν είναι επιτηδευμένο σε αυτές τις ταινίες!».
Ζ. Ντ.: «Αστειεύομαι».
Ι. Χ.: «Δεν αστειεύεσαι. Και πραγματικά σιχαίνομαι να πιστεύουν ότι σε αυτές τις ταινίες είμαστε επιτηδευμένοι. Δεν είμαστε! Είναι πολύ σοβαρό αυτό για μένα».
Στο σημείο αυτό ο Χοκ σηκώνεται από το τραπέζι.
Ζ. Ντ.: «Για πού το ‘βαλες; Φεύγεις;».
Ι. Χ.: «Οχι, βάζω λίγο τσάι».
Ζ. Ντ.: «Ιθαν, κανείς δεν πιστεύει ότι παίζουμε επιτηδευμένα».
Ι. Χ.: «Το ξέρω ότι το πιστεύουν, Τζούλι. Το ξέρω ότι το πιστεύουν. Αλλά κι εγώ λέω γάμ… τους! Ναι, ξέρω, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη πλέον γιατί όλη μας η ζωή πρέπει να είναι εμπόριο. Γιατί όλοι θέλουμε να βγάλουμε λεφτά. Και ύστερα λέμε «α, τι ωραίο που είναι εκείνο ή το άλλο». Αλλά αυτό δεν είναι επιτήδευση; Με ενοχλεί πολύ όλη αυτή η κατάσταση».
Ζ. Ντ.: «Εχεις δίκιο».
Σας παρακολουθώ τόσην ώρα και έχω την εντύπωση ότι παρακολουθώ παράσταση.
Ζ. Ντ.: «Είναι κομπλιμέντο αυτό;».
Ι. Χ.: «Ανησυχώ».
Για καλό το λέω. Γιατί έχω την αίσθηση ότι οι χαρακτήρες έχουν επηρεάσει την πραγματική σχέση σας.
Ζ. Ντ.: «Οχι, όχι, όχι. Είναι επειδή γνωριζόμαστε τόσο πολλά χρόνια».
Ι. Χ.: «Και μπορούμε να το βγάλουμε αυτό στην οθόνη. Δεν θα δείτε ποτέ δύο ηθοποιούς στην οθόνη να μιλούν με τέτοια ευκολία για την πεολειξία ή που της αρπάζω τα στήθη σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Αν δεν γνωριζόμασταν τόσο καλά δεν θα το κάναμε ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Γνωριζόμαστε 20 χρόνια. Είμαστε φίλοι».
Ζ. Ντ.: «Και αυτό βοηθά. Οχι στην απομνημόνευση των διαλόγων μας αλλά στις πιο δύσκολες σκηνές».
«Νομίζαμε ότι στην Ελλάδα γινόταν πόλεμος»
Στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας αναφέρθηκε ότι δεν ήταν βέβαιο το αν η ταινία θα γυριζόταν στην Ελλάδα. Ο Ιθαν Χοκ και η Ζυλί Ντελπί εξηγούν.
Ι. Χ.: «Είχαμε παρασυρθεί από τις ειδήσεις».
Ζ. Ντ.: «Εδιναν την εικόνα μιας Ελλάδας σε κατάσταση πολέμου».
Ι. Χ.: «Ακριβώς. Οι ειδήσεις όμως είναι γεμάτες υπερβολές».
Ζ. Ντ.: «Αρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι οι ειδήσεις είναι μια τρέλα όταν έγιναν οι διαδηλώσεις στο Παρίσι. Ακόμη και εγώ που είμαι Γαλλίδα είχα τρομάξει και τηλεφωνούσα στους γονείς μου για να ελέγξω αν ήταν καλά. Και εκείνοι δεν ήξεραν καν ότι συνέβαινε κάτι. Ετσι λειτουργούν όμως οι ειδήσεις. Ζούμε την εποχή της κοινωνίας ως θεάματος. Το ίδιο πίστεψα και για τον Ιθαν όταν είδα τι συνέβαινε στη Νέα Υόρκη με το χιόνι. Διαβάζοντας τα νέα για την Ελλάδα έλεγα «Ω Θεέ μου! Αυτό είναι το τέλος του κόσμου!». Το αποτέλεσμα; Μείναμε στην Αθήνα μετά το τέλος των γυρισμάτων».
Ι. Χ.: «Και περάσαμε υπέροχα».
Ζ. Ντ.: «Ασφαλώς ο κόσμος στην Ελλάδα έχει πρόβλημα και υπάρχει αβεβαιότητα».
Ι. Χ.: «Οπως παντού».
Ζ. Ντ.: «Αλλά όχι και αυτό που νομίζαμε ότι θα δούμε».

πότε & πού:
Η ταινία «Πριν τα μεσάνυχτα» θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 13 Ιουνίου, σε διανομή Feelgood Entertainment

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ