«Λένε ότι είναι προτιμότερο να γράφεις για πράγματα που ξέρεις, γιατί τότε φαίνεται η αλήθεια» λέει ο αμερικανός σκηνοθέτης Μάικ Μιλς. «Ο Φελίνι έγραψε το “8 ” όταν ένιωσε ότι η ζωή του περνούσε σε ένα μεταβατικό στάδιο, ο Γούντι Αλεν το ίδιο με τον “Νευρικό εραστή”.Δεν έχει σημασία το αν γράφεις για κάτι που εσύ ξέρεις καλά αλλά για τους άλλους είναι μυστήριο.Αν η ιστορία είναι καλή,θα αρέσει».



Ο Μιλς, 46 ετών σήμερα, αποφάσισε να γράψει όταν ο πατέρας του τού ανακοίνωσε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Κατά κάποιον τρόπο τότε ήταν που ο Μιλς άρχισε να γυρίζει τους «Πρωτάρηδες» («Τhe beginners»), έστω και αν η ταινία στην πράξη γυρίστηκε αρκετά χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του πατέρα του. «Οταν ο πατέρας μου “βγήκε από την ντουλάπα” ήταν 75 ετών και το παρελθόν του έδειχνε 45 χρόνια έγγαμου βίου με τη μητέρα μου η οποία είχε μόλις πεθάνει» λέει ο Μιλς. «Η ανάγκη του να αλλάξει εντελώς τη ζωή του ήταν συγχρόνως επώδυνη,πολύ αστεία αλλά και αρκετά ενθουσιώδης. Η αλλαγή και η ειλικρίνεια μπορούν να συμβούν όταν δεν το περιμένεις.Ακόμη και όταν υπέφερε από καρκίνο, πέντε χρόνια αργότερα, ο μπαμπάς ήταν βουτηγμένος στην ενέργεια,δεν ήταν με κανέναν τρόπο “τελειωμένος”».



Ο Μιλς άρχισε να καταγράφει στο μυαλό του ό,τι συνέβαινε γύρω από τη ζωή του πατέρα του. «Αντιλήφθηκα ότι ήταν κάτι πολύ προσωπικό αλλά την ίδια στιγμή μπορούσε να αφορά τους πάντες. Οι μικρές λεπτομέρειες της ζωής του, οι αληθινοί αγώνες του, η αγάπη που έδειχνε για τον σύντροφό του, την οποία ομολογώ ότι ζήλευα εκείνη την εποχή, ήταν τα υλικά που έδωσαν ζωή στο σενάριο των “Πρωτάρηδων”».



Στην ταινία ένας νεαρός άνδρας, ο Ολιβερ ( Γιούαν Μακ Γκρέγκορ ) γνωρίζει μια απρόβλεπτη κοπέλα, την Αννα ( Μελανί Λοράν ), λίγους μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του ( Κρίστοφερ Πλάμερ ). Ο έρωτας που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα γεμίσει τον Ολιβερ με αναμνήσεις του πατέρα του, ο οποίος- μετά τον θάνατο της συζύγου του και σε ηλικία 75 ετών- αποκάλυψε στον γιο του τις ομοφυλοφιλικές τάσεις του, συνάπτοντας μάλιστα σχέση με έναν νεότερό του άνδρα. Αυτή η ειλικρίνεια ανάμεσα σε πατέρα και γιο είναι που τελικά, έστω και πολύ αργά, θα τους φέρει για πρώτη φορά κοντά…

Θεραπευτική διαδικασία

«Υπάρχουν στιγμές που, ενώ νομίζω ότι ο θρήνος για τον χαμό του πατέρα μου έχει κλείσει τον κύκλο του, κάτι συμβαίνει για να μου υπενθυμίσει ότι ο κύκλος δεν έχει κλείσει και ενδεχομένως να μην κλείσει ποτέ» απαντά ο Μιλς στην ερώτηση αν η διαδικασία δημιουργίας της ταινίας υπήρξε θεραπευτική για τον ίδιο. «Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι πραγματικές συζητήσεις μας,οι ουσιαστικές συζητήσεις μας, άρχισαν να λαμβάνουν χώρα αφού παραδέχθηκε την ομοφυλοφιλία του. Τότε, για παράδειγμα, μιλήσαμε ανοιχτά για το τι σημαίνει αγάπη και πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας. Ηταν μια αποκάλυψη για μένα και μετά τον θάνατό του οι συζητήσεις μας αυτές εξακολούθησαν να τριγυρνούν στη σκέψη μου. Σήμερα αντιλαμβάνομαι το μέγεθος του ρίσκου που ο πατέρας μου πήρε προκειμένου να ζήσει τα τελευταία χρόνια του ευτυχισμένος».

Σε αντίθεση με τον Ολιβερ της ταινίας, ο Μάικ Μιλς δεν είναι μοναχοπαίδι. Εχει δύο αδελφές μεγαλύτερες από αυτόν, τις οποίες όμως αποφάσισε να μη συμπεριλάβει ως ηρωίδες στην ταινία, γιατί «πρώτον, δεν ήθελα να προσβάλω την ιδιωτική τους ζωή και, δεύτερον,δεν ήμουν σίγουρος για το πώς θα φανούν στο σενάριο ως δεύτεροι χαρακτήρες». Η μεγαλύτερη αδελφή του ήξερε ότι πριν από τον γάμο του ο πατέρας του Μιλς είχε ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Ο ίδιος ο Μιλς δεν το είχε σκεφτεί ποτέ πριν από την παραδοχή του ίδιου του πατέρα του.

Οσο εύκολα σκέφτηκε την ιδέα μιας ταινίας για τον πατέρα του (η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ντοκυμαντέρ), άλλο τόσο δύσκολη ήταν η διαδικασία της δημιουργίας της. «Ο μεγαλύτερος φόβος που είχα ήταν μη τυχόν και το αποτέλεσμα έβγαινε ένα ναρκισσιστικό πράγμα που θα ζητούσε την προσοχή και τον οίκτο των άλλων.Δεν ήταν αυτό το πνεύμα του πατέρα μου. “Βγαίνοντας από την ντουλάπα” έγινε για πρώτη φορά στη ζωή του επικοινωνιακός, και αυτό ακριβώς ήθελα να περάσω στο φιλμ». Η λύση ήταν η αποστασιοποίηση. Ο Μιλς κρατούσε σημειώσεις όσο βρισκόταν κοντά στον πατέρα του. Τις άφησε στην άκρη. «Ακόμη και οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν,έστω και αν τις έχεις γράψει στο χαρτί.Δεν είναι καθαρές και αντικειμενικές». Αφησε λοιπόν τον εαυτό του ελεύθερο κρατώντας μόνο τα βασικά. «Αυτή η ταινία ήταν το δικό μου όνειρο, η δική μου αλήθεια. Δεν είναι του πατέρα μου και δεν είναι των αδελφών μου.Εκείνοι θα είχαν τη δική τους εκδοχή».



AΠΟ ΤΗ ΓΙΟΚΟ ΟΝΟ ΣΤΗΝ…ADIDAS

Ο Μάικ Μιλς γεννήθηκε το 1966 στην Καλιφόρνια.Εργάζεται ως σκηνοθέτης,σεναριογράφος και graphic designer και έχει ασχοληθεί αρκετά με τα video clips,τα διαφημιστικά,τις ταινίες μικρού μήκους και το ντοκυμαντέρ.Το 1996, μαζί με τονΡόμαν Κόπολα, γιο του σκηνοθέτηΦράνσις Κόπολα, ο Μιλς δημιούργησε την εταιρεία παραγωγής Τhe Directors Βureau,για λογαριασμό της οποίας ο Μιλς σκηνοθέτησε μουσικά βιντεοκλίπ για τους Αir, Ρulp,Μόμπι,Γιόκο Ονο, καθώς και διαφημιστικά για πελάτες,όπως οι Levi΄s,Gap,Volkswagen,Αdidas και Νike.

Το 2005 διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα «Τhumbsucker»,που απετέλεσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Το «Τhumbsucker» απέσπασε βραβεία στα φεστιβάλ του Σάντανς και του Βερολίνου για τον πρωταγωνιστήΛου Τέιλορ Πούτσι. Η επόμενη σκηνοθετική δουλειά του ήταν το ντοκυμαντέρ «Does Your Soul Ηave a Cold?».

ΠΟΤΕ & ΠΟΥ

Η ταινία «Οι πρωτάρηδες» θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 18 Αυγούστου σε διανομή Οdeon.



ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ