«Ηταν ανακουφιστικό που έπαιξα τον Καπότε»



«Tο Οσκαρ δεν έχει να κάνει με την ίδια τη δουλειά» είχε απαντήσει στο «Βήμα» ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν, στην πρώτη συνάντησή μας τον Φεβρουάριο του 2004 όταν στο Φεστιβάλ Βερολίνου είχε προβληθεί η ταινία του «Επιστροφή στο Cold Mountain». «Το Οσκαρ έχει να κάνει με τα οικονομικά, τη διαφήμιση και το ποσοστό θεαματικότητας της δουλειάς του ηθοποιού. H μεγάλη υποκριτική δεν σχετίζεται με όλα αυτά. Επομένως στο τέλος της ημέρας δεν νιώθω καμία απογοήτευση που δεν έχω βρεθεί ποτέ υποψήφιος. H πλήρης απουσία μου από τα Οσκαρ δεν έχει επηρεάσει καθόλου τη δουλειά μου». Χαμογελώντας ο παχύσαρκος ηθοποιός είχε προσθέσει: «Ορισμένες φορές νομίζω ότι πιστεύουν πως ακριβώς επειδή είμαι πολύ καλός δεν έχω ανάγκη το Οσκαρ…».


Οι καιροί όμως αλλάζουν και να που εφέτος ο Χόφμαν, ο οποίος έχει ερμηνεύσει αμέτρητους β´ ρόλους, είναι υποψήφιος για το Οσκαρ α´ ρόλου και θεωρείται… φαβορί στην κατηγορία. H ταινία «Capote» του Μπένετ Μίλερ, στην οποία ο Χόφμαν υποδύεται τον συγγραφέα Τρούμαν Καπότε (1924-1984), υμνήθηκε κυρίως για τη δεξιοτεχνική προσέγγιση της προσωπικότητας του συγγραφέα από τον πρωταγωνιστή την περίοδο κατά την οποία ο Καπότε έγραφε το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο «Εν ψυχρώ». Ο Χόφμαν μπήκε για πρώτη φορά στην πεντάδα των υποψηφίων για Οσκαρ, αφού πρώτα είχε ήδη κερδίσει ένα σωρό βραβεία (τα σημαντικότερα είναι η Χρυσή Σφαίρα, το BAFTA, το βραβείο της Ενωσης Αμερικανών Ηθοποιών Κινηματογράφου και το βραβείο National Board of Review). «Νιώθεις παράξενα βλέποντας να σε επιλέγουν για το μεγαλύτερο κινηματογραφικό βραβείο του κόσμου την ώρα που ποτέ δεν έχεις κερδίσει τίποτε» μας είπε στη δεύτερη συνάντησή μας πριν από λίγο καιρό και πάλι στο Βερολίνο όπου το «Capote» προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. «Δεν έχω ιδέα για το τι θα σημάνει αυτό το βραβείο στη ζωή μου. Υποθέτω ότι αν κερδίσω θα μάθω, όμως πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι καλύτερο θα αποκτήσω από αυτά που ήδη έχω.».


Εδώ που τα λέμε πάντως, ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν θα μπορούσε κάλλιστα να κερδίσει το Οσκαρ… ατημελησίας. Αξύριστος, αχτένιστος, θύμιζε κουρασμένο φορτηγατζή έτσι όπως εμφανίστηκε σε αυτή τη συνέντευξη: πράσινο στρατιωτικό παντελόνι, καρό πουκάμισο με σηκωμένα μανίκια και βρώμικες αρβύλες. Ο μεταλλικός σκελετός των μυωπικών γυαλιών του έχει κάτι από κακή μόδα eighties. Μίλια μακριά από την κομψότητα του ντελικάτου socialite Καπότε… Ο Χόφμαν δεν δίνει σημασία ούτε στην εμφάνισή του ούτε στην προώθηση του εαυτού του. «Δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου. Αυτό που μου αρέσει είναι να λαμβάνω μέρος σε συμπόσια και διαλέξεις. Να διδάσκω επίσης».


Ξαφνική αναβάθμιση


Με περισσότερες από 35 ταινίες ως σήμερα στο ενεργητικό του, ο Χόφμαν βρίσκεται στο σημείο να έχει ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία της αναγνώρισης και η μόνη φιλοδοξία του είναι αυτή «της δημιουργίας. H φιλοδοξία της αναγνώρισης στον δρόμο δεν έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην καριέρα μου».


Ο Χόφμαν έχει αρκετό όγκο δουλειάς πίσω του, αλλά συνήθως βρισκόταν στη σκιά άλλων: τον πρωτογνωρίσαμε ως κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που την «έφερε» στον Κρις Ο’Ντόνελ στο «Αρωμα γυναίκας» του Μάρτιν Μπρεστ. Ηταν ο ομοφυλόφιλος «άνθρωπος για όλες τις δουλειές» του συνεργείου πορνοταινιών στις «Ξέφρενες νύχτες» του Πολ Τόμας Αντερσον. Ηταν το κυνικό δεξί χέρι του «Μεγάλου Λεμπόφκσι» στην ανεπανάληπτη σουρεάλ κωμωδία των αδελφών Τζόελ και Ιθαν Κόεν, αλλά και ο μοναχικός νέος που αυνανιζόταν με το αφτί στον τοίχο στην «Ευτυχία» του Τοντ Σόλοντζ. Υποδύθηκε τον τρυφερό νοσοκόμο που κρατούσε το χέρι του Τζέισον Ρόμπαρντς στο κρεβάτι του θανάτου της «Μανόλια», επίσης του Πολ Τόμας Αντερσον. Επαιξε τον συνεσταλμένο φίλο του Εντουαρντ Νόρτον στην «25η ώρα» του Σπάικ Λι, μα και τον έμπειρο δημοσιογράφο του «Rolling Stone» που είχε την ικανότητα να «μυρίζεται» νέα ταλέντα ροκάδων στο «Σχεδόν διάσημοι» του Κάμερον Κρόου.


Με το «Capote» όμως, ο Χόφμαν κολύμπησε σε πολύ βαθιά νερά. Λέει ότι το ακουστικό υλικό που είχε στη διάθεσή του τον βοήθησε πολύ, αλλά «χωρίς την εσωτερική εργασία, την εργασία της λογικής και της ψυχής η επιτυχημένη μίμηση της φωνής θα ήταν μάλλον κακή».


Μετά το «Capote» σειρά έχει μια ταινία στο αντίθετο άκρο, η τρίτη κατά σειρά «Επικίνδυνη αποστολή» όπου και πάλι πρωταγωνιστεί ο Τομ Κρουζ. Ο Χόφμαν μιλάει με ενθουσιασμό για τον «ψυχωσικό κακό» που υποδύεται στην ταινία. «Ξύλο, όπλα, φωνές! Ηταν ανακουφιστικό που έπαιξα έναν τέτοιο τύπο. Συνήθως είμαι ο μελαγχολικός φουκαράς που κλαίει επειδή τον παράτησε η γυναίκα του…».


Φινάλε και κορύφωση


Το «Capote», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπένετ Μίλερ, δεν είναι μια ακαδημαϊκή βιογραφία του συγγραφέα Τρούμαν Καπότε, ο οποίος γεννήθηκε ως Τρούμαν Στρέκφους Πέρσονς στη Νέα Ορλεάνη. Αναφέρεται στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής του καθώς εξετάζει λεπτομερώς όλες τις έρευνες που ο Καπότε έκανε (αλλά και όλες τις ύπουλες μεθόδους που ακολούθησε) προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο «Εν ψυχρώ». Το «Εν ψυχρώ» είναι το κατά γράμμα συγκλονιστικό χρονικό μιας πραγματικής τραγωδίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 δύο περιθωριακοί νεαροί, ο Πέρι Σμιθ και ο Ρίτσαρντ Χίκοκ, δολοφόνησαν χωρίς λόγο τα μέλη μιας οικογένειας στο σπίτι της. Καταδικάστηκαν σε θάνατο και πολλά χρόνια μετά την καταδίκη τους εκτελέστηκαν. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη φυλακή, ο Καπότε ανέπτυξε φιλική σχέση με τον έναν από τους δύο και τον χρησιμοποίησε προκειμένου να «χτίσει» όσο το δυνατόν πιο παραστατικά το μυθιστόρημά του με την ίδια την περιγραφή των φόνων.


H ταινία δεν είναι μια αγιογραφία του Καπότε αλλά μια κυνική προέκταση του γνωστού ρητού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο Καπότε έκανε Τέχνη προτείνοντας ένα νέο είδος μυθιστοριογραφίας, αλλά για να τα καταφέρει έπρεπε να πουλήσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειάς του. Και το τίμημα της πώλησης της ψυχής του στον διάβολο ήταν να μην ξαναγράψει ποτέ μυθιστόρημα ως τον θάνατό του.


H ταινία «Capote» διανέμεται στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 2 Μαρτίου. H απονομή των βραβείων Οσκαρ θα γίνει στο Λος Αντζελες την Κυριακή 5 Μαρτίου.