Πολύ προτού αρχίσει η 75η κινηματογραφική Μόστρα, οι φήμες ότι το πρόγραμμα της εφετινής χρονιάς θα είναι –τουλάχιστον –ικανοποιητικό ήταν έντονες. Αρκεί κανείς να δει τα ονόματα των δημιουργών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και θα καταλάβει. Αλλωστε με τι άλλο αν όχι με περιέργεια αναμένει κάποιος που αγαπά το σινεμά την τελευταία ταινία δημιουργών όπως οι αμερικανοί αδελφοί Τζόελ και Ιθαν Κοέν, ο Ιρλανδός Πολ Γκρίνγκρας, ο Μεξικανός Αλφόνσο Κουαρόν, ο Γάλλος Ζακ Οντιάρ ή ο Βρετανός Μάικ Λι;
Ολοι αυτοί οι σκηνοθέτες θα παρουσιάσουν τις τελευταίες ταινίες τους τις αμέσως επόμενες ημέρες της διοργάνωσης, ανεξάρτητα από το αν όλες αυτές οι ταινίες θα διανεμηθούν αργότερα στις αίθουσες. Η λέξη-κλειδί σε αυτό είναι Netflix. Και πράγματι η πλατφόρμα που έχει αλλάξει τον τρόπο κατανάλωσης του οπτικοακουστικού θεάματος σε όλον τον κόσμο είναι ένα από τα ζητήματα του φεστιβάλ, ή τουλάχιστον είναι ένα θέμα στο οποίο ο δημοσιογραφικός κόσμος δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Η διανομή των ταινιών παραγωγής Netflix –ανάμεσά τους το «The Ballad of Buster Scruggs» των Κοέν, το «22 July» του Πολ Γκρίνγκρας και το «Ρόμα» του Αλφόνσο Κουαρόν –είναι ένα μεγάλο ζήτημα που ενδεχομένως να θέσει νέους όρους στο μέλλον όχι μόνο των κινηματογραφικών φεστιβάλ αλλά και της διανομής των ταινιών στις αίθουσες. Οι προαναφερθείσες ταινίες είναι γυρισμένες για να προβληθούν στην τηλεόραση. Η διανομή τους στις αίθουσες –αν υπάρξει –θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και ίσως λιγάκι υποκριτική.

Ο παράγοντας Οσκαρ

Διότι βέβαια υπάρχει ο παράγοντας Οσκαρ. Σύμφωνα με τον κανονισμό της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, για να κερδίσει μια ταινία υποψηφιότητα στα Οσκαρ θα πρέπει να έχει προβληθεί σε τουλάχιστον μία αίθουσα της Νέας Υόρκης ή του Λος Αντζελες μέσα στη χρονιά για την οποία θα μπορέσει να διεκδικήσει κάποιο βραβείο.
Με άλλα λόγια οι ταινίες της Netflix που θα προβληθούν στη Βενετία θα βγουν στις αίθουσες για το θεαθήναι, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στην κούρσα των Οσκαρ. Τα έσοδά τους από την αίθουσα είναι κάτι λιγότερο από μηδαμινά γιατί ούτως ή άλλως το Netflix δεν τα υπολογίζει καν. Η πίτα της αγοράς για την οπτικοακουστική πλατφόρμα βρίσκεται στην τηλεόραση.
Επομένως στο τραπέζι πέφτουν σοβαρά ερωτήματα, τα οποία προς το παρόν δεν έχουν βρει απαντήσεις. Στην προσπάθειά του να στηρίξει την εμπορική διανομή των κινηματογραφικών ταινιών στην αίθουσα, το Φεστιβάλ των Καννών, αρνούμενο να προβάλει αυτές τις ταινίες στην Κρουαζέτ, ήρθε «στα μαχαίρια» πριν από λίγους μήνες με τη Netflix. Ετσι βέβαια αναβαθμίστηκε αυτομάτως το Φεστιβάλ της Βενετίας, διότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της κινηματογραφικής Μόστρα Αλμπέρτο Μπαρμπέρα δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να τις προβάλει και αυτό έκανε.
Οι ίδιοι οι δημιουργοί όμως τι λένε; Προφανώς υπερασπίζονται τον χρηματοδότη τους! Παράδειγμα ο Αλφόνσο Κουαρόν που την περασμένη Πέμπτη δήλωσε «ευγνώμων» που υπάρχει το Netflix αφού χωρίς αυτό η ταινία του «Ρόμα» (εντός διαγωνισμού στο Φεστιβάλ Βενετίας) δεν θα μπορούσε να προβληθεί στην αίθουσα ή να γυριστεί καν.
Η άποψη του Κουαρόν ότι ο κινηματογραφικός κόσμος πρέπει να συμβιβάζεται στις αλλαγές που διαρκώς προκύπτουν δεν είναι και τόσο λανθασμένη. Το «Ρόμα», μια ταινία 135 λεπτών, πέρα για πέρα προσωπική (αφορά μνήμες του ίδιου του Κουαρόν από τη δεκαετία του 1970), ασπρόμαυρη και χωρίς γνωστούς ηθοποιούς, ενδεχομένως να βρει κάποιο κοινό από την προβολή της στην τηλεόραση, κοινό που αριθμητικά θα απέχει έτη φωτός από την περιορισμένη προβολή της ταινίας στην αίθουσα.

HeliosPlus