Η κινούμενη άμμος της Κεντροαριστεράς παραμένει ενεργή και σε διαρκή αναταραχή. Η απόσταση του ενός μηνός από την αμέσως προηγούμενη ανάδευση των δημοσκοπικών στοιχείων διατήρησε αναλλοίωτη την εντύπωση ότι οι μεταβλητές υπερισχύουν των σταθερών στη πολύπλοκη αυτή εξίσωση των κοινοβουλευτικών ισορροπιών.
Το «δυναμόμετρο» της Metron Analysis, για το διάστημα 15-21 Ιανουαρίου 2025 επί δείγματος 1305 ατόμων, επαναβεβαίωσε τη ρευστότητα ενός κατακερματισμένου χώρου. Μάλιστα το συνολικό άθροισμα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και των πολιτικών σχημάτων που ξεπήδησαν σταδιακά από τη μήτρα του (Πλεύση, ΜέΡα25, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας) έπεσε στα όρια του 20% (20.1%) από το +24% (24.1%) που ήταν.
Τα μικρά βήματα του ΣΥΡΙΖΑ – «Δεν το λες και λίγο»
Το γεγονός πως σε μια τρίτη διαδοχική έρευνα της ίδιας εταιρείας ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε άνοδο, αντιμετωπίστηκε με συγκρατημένη ικανοποίηση στην Κουμουνδούρου. Η μεταβολή στην εκτίμηση ψήφου ήταν ισχνότερη της μιας ποσοστιαίας μονάδας, καθώς από το 7.4% ο ΣΥΡΙΖΑ εντοπίστηκε αυτή τη φορά στο 8.1%.
«Δεν το λες και λίγο για ένα μήνα» σχολίαζε στο Βήμα στέλεχος με σύγχρονη ματιά στα πράγματα, προβλέποντας πως «όσο στο ΠαΣοΚ κυριαρχεί αμηχανία, τα δημοσκοπικά οφέλη θα αυξάνονται». Εκτιμάται, άλλωστε, από συγκεκριμένους κύκλους της πλατείας Ελευθερίας πως η όλη στρατηγική που έχει υιοθετηθεί στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας χάρισε σημαντικούς πόντους. Κι ας μην αφαίρεσε την ίδια ώρα ισχύ από το ΠαΣοΚ, για το οποίο η Κουμουνδούρου κρατά ανοικτή την πόρτα.
Άλλωστε «δεν είμαστε κόμμα που μας σπρώχνουν οι δημοσκοπήσεις Τις αξιοποιούμε όμως» όπως είχε επισημάνει από την πλευρά του ο Σωκράτης Φάμελλος (ΑΝΤ1).
Η συσπείρωση που πληγώνει σταθερά
Γεννάται, βέβαια, το ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει τις προοπτικές να επανέλθει σε τροχιά δεύτερης θέσης όσο υστερεί ακόμα τόσο της τρίτης Ελληνικής Λύσης (που «τσίμπησε») όσο και του τέταρτου ΚΚΕ (που έχασε). Το ΠαΣοΚ, αν και παγιωμένο στο ποσοστό του, έχει ξεμακρύνει αρκετά. Η μεταξύ των δύο κομμάτων διαφορά έπεσε σε μονοψήφιο μέγεθος. Από την άλλη, οι διαρροές ψηφοφόρων από την Κουμουνδούρου προς τη Χαριλάου Τρικούπη, σε ποσοστό 16.4% πλέον (ενόσω αποκομίζει μόλις 1.9%), συντηρούν την τρύπα ανοικτή και βαθιά. Ανησυχητικό εύρημα το ότι κατεγράφη άνοδος ανώτερη των τριών μονάδων.
Όσο κι αν φαντάζει αντιθετικό, ο Σωκρ. Φάμελλος με τους συνεργάτες του ποντάρουν στην -ανέκαθεν- χαμηλή συσπείρωση της κομματικής βάσης. Που όμως δείχνει αυξητικές τάσεις συγκριτικά με τον Δεκέμβριο.
Στο μεσοδιάστημα των τριάντα ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ένα αξιοσημείωτο 3.5% και πήγε στο 34.8% με πολλά περιθώρια στον ορίζοντα. Στέκεται πολύ κάτω από τη βάση ακόμη, αλλά υπολογίζεται από το προεδρικό περιβάλλον πως η εξωστρέφεια σε πανελλαδικό επίπεδο με την ενεργοποίηση ΟΜ και ΝΕ που θα συνεχιστεί, όπως και οι παρεμβάσεις με προτάσεις-τομές (τέλος ταφής, αγροτικό, 13ος-14ος μισθός, τράπεζες, κα) θα αποφέρει αποτελέσματα.
Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν αποκλείει, αλλά είναι ανοικτός σε συνεργασίες που θα τον ενισχύσουν. Επιβεβαιώθηκε κατά την πρώτη ημέρα της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής. Και ευελπιστεί σε επαναπροσέγγιση πολλών εξ όσων ψηφοφόρων είχαν μπερδευτεί, απογοητευτεί κι εν τέλει απομακρυνθεί από τον πυρήνα του.
Ο Κασσελάκης υποχώρησε
Είναι ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ να προσελκύσει εκ νέου τους «ημέτερους» και να διακόψει την αιμορραγία προς όμορους χώρους που του «απομυζούν» δυνάμεις. Αποτυπώθηκε στη μέτρηση του Γενάρη πως οι απώλειες αφενός προς το Κίνημα Δημοκρατίας αφετέρου προς την Πλεύση Ελευθερίας μετριάστηκαν.
Το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη εξακολουθεί να στηρίζει εν πολλοίς την υπόστασή του σε όσες δυνάμεις αποκόμισε από τη διάσπαση του Νοεμβρίου. Το ευνοϊκό μομέντουμ όμως δείχνει να φθίνει. Ενδεικτικό αυτού πως το 20.4% από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε 13.8% και από το συνολικό 4.1% χάθηκε μια μονάδα (3.1%). Στα όρια του 20% και η προεδρική δημοφιλία – ελαφρώς βελτιωμένη αλλά χωρίς διακυμάνσεις.
Η Πλεύση έπεσε σε ύφαλο
Της Πλεύσης το «χριστουγεννιάτικο» δώρο του 7.3% φαίνεται πως ήταν ολίγον τι εικονικό. Είναι τεράστια η διαδρομή και απότομη η πτώση μέχρι το 4.5% του Ιανουαρίου.
«Μου έκανε εντύπωση η αντιστροφή αυτή της Ζωής» παρατήρησε σχετικά στο Βήμα άλλος πολιτικός παράγοντας. Διότι είχε δημιουργηθεί σε πολλούς η εικόνα πως η Πλεύση κερδίζει διαρκώς δημοσκοπικό έδαφος.
Ενδεχομένως η στάση που τήρησε στη συζήτηση για την προεδρική εκλογή, απέχοντας της «συμμαχίας» ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά – ανεξάρτητων βουλευτών στο πρόσωπο της Λούκας Κατσέλη και προκρίνοντας τον Νίκο Κωνσταντόπουλο ως ιδανικότερη λύση, επέδρασε αρνητικά. Σε κάθε περίπτωση το «Καράβι τη Ζωής» έδειξε, σε αυτήν την περίσταση, να έχει πάρει νερά χάνοντας την έκτη θέση από τη Φωνή Λογικής.
Η Πλεύση έλκυε αρκετές δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως συνέπεια και συνέχεια. Μέχρι και το ΜέΡα25 την προσπέρασε σε αυτήν την «άτυπη μάχη» των κομμάτων με παρόμοιο πρόσημο (αλλά διαφορετικό κοινό). Βέβαια η αντιστρόφως ανάλογη δημοτικότητα της Ζωής Κωνστανοπούλου, που έρχεται πρώτη με βελτιωμένη επίδοση (44% από 41%), επικυρώνει το εντελώς προσωποκεντρικό προφίλ ενός κόμματος που ποντάρει αποκλειστικά και μόνο στην πρόεδρο του.
Ο δύσβατος δρόμος της Νέας Αριστεράς
Αντιθέτως το κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη κατάφερε με το 5.7% από τον «ιστό» της Κουμουνδούρου να περάσει τον πήχη του 3% (3.3%), εν αντιθέσει με τη Νέα Αριστερά που δυσκολεύεται να ορθοποδήσει δημοσκοπικά. Η παρουσία της Νε.Αρ στη Βουλή παραμένει ζωηρή και παρεμβατική. Στερείται παρόλα αυτά αποτυπώματος στην εκλογική βάση. Γεγονός προβληματικό.
Το 1.8% κατά τον πρώτο μήνα του 2025 είναι ακόμη χαμηλότερο του 2.8% του τελευταίου του ’24 κι αυτό δεν είναι ένα θετικό σημάδι για την πορεία της στο μέλλον. Πιέζεται αναμφίβολα, αλλά το πρεσάρισμα αυτό δεν συνεπάγεται απότομη στροφή 180 μοιρών προς παρελθόν. Κι ας συναίνεσε στην πρόταση Κατσέλη για το Προεδρικό Μέγαρο, κρίνοντας το πεδίο κατάλληλο για ένα αντικυβερνητικό ανάχωμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα απέρριπτε μια μορφή επανένωσης που θα του επιτρέψει την ανάκτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντιστέκονται όμως σθεναρά κεντρικά στελέχη της Πατησίων που προτιμούν την απόλυτη αυτονομία κι «όπου βγάλει». Σίγουρα πάντως δεν βιάζονται.
Ποια από τις δύο εκδοχές επιβεβαιωθεί έχει τη σημασία της στο δίχρονο που μεσολαβεί ως τις εθνικές εκλογές – αν αυτές δεν έρθουν νωρίτερα. Κι αν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έχει χρεωθεί τη φράση πως «η πολιτική είναι για το παρόν, ενώ οι εξισώσεις για την αιωνιότητα», το βέβαιο είναι ότι η πολιτική εξίσωση στο εγχώριο κεντροαριστερό τόξο εξακολουθεί να μετρά περισσότερους αγνώστους.