Τα όσα εκτυλίχθηκαν πέρσι, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία όταν καταγράφηκαν μαζικές σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον γυναικών, απασχόλησαν τη γερμανική κοινή γνώμη αλλά και την πολιτική για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποτελούν μέχρι και σήμερα συχνά σημείο αναφοράς σε δημόσιες συζητήσεις.
Στο ερώτημα κατά πόσον οι αστυνομικοί είναι σήμερα σε θέση να αντιμετωπίσουν καλύτερα παρόμοιες καταστάσεις προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο που συνέγραψε ο πρώην αστυνομικός Νικ Χάιν. Πώς βλέπει τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ενόψει της φετινής Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία, όπου έχει εργαστεί μάλιστα στο παρελθόν και ο ίδιος;
«Πρόκειται φυσικά για ακραία προετοιμασία. Αρκεί να δει κανείς τον αριθμό των αστυνομικών, είναι δεκαπλάσιος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μπορούμε λοιπόν να είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι η πιο ασφαλής Πρωτοχρονιά όλων των εποχών, ωστόσο αυτό ακριβώς επικρίνω. Μιλάμε για μια μέρα το χρόνο. Για τις υπόλοιπες 364 δεν έγιναν παρόμοιες κινήσεις ενίσχυσης του προσωπικού και αυτό είναι που με εξοργίζει».
Μείωση προσωπικού
Αντιθέτως, όπως λέει, σε τελική ανάλυση υπήρξε μείωση του διαθέσιμου προσωπικού στην Κολωνία.
«Δεν άλλαξε τίποτα. (…) Μέχρι το τέλος του χρόνου ήθελαν να φέρουν νέους αστυνομικούς στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κολωνίας. Εντέλει ήταν τρεις, τους οποίους μοίρασαν σε τρεις βάρδιες. Με αποσπάσεις όμως οκτώ αστυνομικοί μεταφέρονται επί μονίμου βάσης στα βαυαρικά σύνορα και στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Εντέλει δηλαδή (οι αστυνομικοί) έγιναν λιγότεροι. (…) Τώρα θέλουν φυσικά να δείξουν ότι έχουν την Κολωνία υπό έλεγχο, αλλά στη συνέχεια οι συνάδελφοι θα μετατεθούν αλλού. (…) Πρόκειται περισσότερο για ένα σόου για τους έξω, για να δείξουν στην κοινή γνώμη ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης».
Ερασιτεχνικός εξοπλισμός
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνον η έλλειψη προσωπικού αλλά και ο εξοπλισμός τους, όπως λέει ο πρώην αστυνομικός:
«Έχουμε τεράστιο πρόβλημα ενδοεπικοινωνίας. Υπάρχουν σημεία στον σταθμό όπου δεν λειτουργεί ο ασύρματος. Γι΄ αυτό κουβαλάμε πάνω μας και αναλογικές συσκευές. Αυτές όμως είναι τόσο παλιές που χρειάζονται πρόσθετη μπαταρία. Και επειδή φυσικά δεν είναι απόλυτα ασφαλείς, κουβαλάμε υπηρεσιακά και προσωπικά κινητά τηλέφωνα. Έτσι λοιπόν τρέχουμε με οκτώ συσκευές πάνω μας για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Πρόκειται για τρέλα. Χρειάζονται περισσότερα χρήματα για καλύτερο εξοπλισμό».
DLF / Κώστας Συμεωνίδης
