«Οι τελευταίες κινήσεις της Ρωσίας εναντίον της Γεωργίας δείχνουν ότι η Μόσχα είναι αποφασισμένη να διαταράξει τη φιλοδυτική πορεία αυτού του μικρού κράτους του Νοτίου Καυκάσου» γράφει το BBC.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ανάλυση του βρετανικού δικτύου.
«Αργά, στις 10 Ιουλίου, ρωσικά στρατεύματα τοποθέτησαν νέες πινακίδες οριοθέτησης κατά μήκος των διοικητικών συνόρων μεταξύ του προσαρτημένου εδάφους της Νότιας Οσετίας, το οποίο τέθηκε εκτός της δικαιοδοσίας της Γεωργίας με τη βία στον πόλεμο του 2008, και του εδάφους που ελέγχει η Τιφλίδα.
Ακόμη πιο κρίσιμη ήταν η προσάρτηση ενός περαιτέρω 1,5 χλμ. εδάφους της Γεωργίας κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τα νέα «σύνορα» είναι πλέον εκ των πραγμάτων μια γραμμή κατοχής, μόλις 1.600 μέτρα μακριά από έναν μεγάλο αυτοκινητόδρομο που συνδέει τις ανατολικές με τις δυτικές περιοχές της Γεωργίας.
Αυτή η «αρπαγή γης» διατάραξε τη ζωή των χωρικών, τα νοικοκυριά των οποίων κατέληξαν από τη μία μέρα στην άλλη εντός εδάφους που ελέγχει η Ρωσία. Επιπλέον ένα τμήμα μήκους 1 χλμ. του πετρελαιαγωγού της BP Μπακού – Σούπσα βρίσκεται τώρα έξω από τον έλεγχο της Τιφλίδας.
Η Ρωσία έχει αρνηθεί οποιαδήποτε συμμετοχή στο τελευταίο περιστατικό και συμβουλεύει τις γεωργιανές Αρχές να μιλήσουν απευθείας με την «κυβέρνηση» της Οσετίας. Η Ρωσία αναγνωρίζει τη Νότια Οσετία ως ανεξάρτητο κράτος, ενώ η Γεωργία και το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου θεωρούν ότι η Νότια Οσετία είναι έδαφος που ανήκει δικαιωματικά στη Γεωργία.

Τι σκέφτεται ο Πούτιν;
Οι δυτικές φιλοδοξίες της Γεωργίας ήταν ένα αγκάθι στο πλευρό του Πούτιν από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αφότου αναδείχθηκε ως ανεξάρτητο κράτος μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.
Η Μόσχα έχει αντιδράσει πραγματικά μόνο από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 καθώς ο πρώην πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι υποκίνησε μεταρρυθμίσεις για να προσπαθήσει να ανταποκριθεί στις προϋποθέσεις ένταξης στον «δυτικό κόσμο» –απόπειρα που του χάρισε τη φήμη της «μαριονέτας της Ουάσιγκτον» στη Μόσχα.
Η υπογραφή εμπορικής συμφωνίας με την ΕΕ το 2014 και η συμβολή σε ειρηνευτικές αποστολές στο Αφγανιστάν έδωσαν περαιτέρω βάρος στη ρωσική κατηγορία ότι η χώρα έχει «αποστατήσει».
Πιο πρόσφατα στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ κοντά στην Τιφλίδα, συνομιλίες για ένα πιθανό κέντρο εκπαίδευσης του ΝΑΤΟ στη Γεωργία και η μικρή αλλά σταθερή πρόοδος προς την κατάργηση της βίζας με την ΕΕ μπορεί επίσης να έχουν συμβάλει στην οργή της Μόσχας.
Η αντιπάθεια της Ρωσίας προς το ΝΑΤΟ είναι γνωστή από καιρό, αλλά η άρνησή της να δεχθεί μια στενότερη συνεργασία πρώην σοβιετικών κρατών με την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μάλλον πιο πρόσφατη.

Πολιτική αλλαγή με οικονομική ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία θεωρείται απειλή για το ρωσικό καθεστώς, δεδομένου ότι η επιτυχία σε αυτές τις χώρες μπορεί να παρακινήσει τον ρωσικό πληθυσμό να αμφισβητήσει το δικό του μοντέλο διακυβέρνησης.

Και γιατί η Γεωργία;
Το modus operandi της Ρωσίας για την αποδυνάμωση μιας χώρας που είναι απρόθυμη να προσδεθεί στο άρμα της Μόσχας έχει αναζωπυρώσει τις φλόγες των αποσχιστικών τάσεων, όπως βλέπουμε τώρα στην Ανατολική Ουκρανία.

Η Μόσχα το έχει κάνει αυτό στις διεθνώς αναγνωρισμένες γεωργιανές περιοχές της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας από τις τελευταίες ημέρες της Σοβιετικής Ενωσης. Η πολιτική αυτή κορυφώθηκε με τον πόλεμο του 2008, με τον οποίο και τα δύο εδάφη καταλήφθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα. Η Ρωσία ανακήρυξε στη συνέχεια τις δύο επαρχίες ως ανεξάρτητα κράτη.

Μόνη επιλογή της Γεωργίας για να αντιμετωπίσει τη Ρωσία είναι η διεθνής βοήθεια. Αλλά η δυτική αντίδραση έχει περιοριστεί στην έκφραση ανησυχιών. Κανένα μεγάλο δυτικό δίκτυο ειδήσεων δεν κάλυψε την τελευταία κίνηση της Ρωσίας κατά τις πρώτες λίγες ημέρες αφότου έλαβε χώρα.
Μόνο μια επίσκεψη στα διοικητικά όρια της Νότιας Οσετίας του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ έδωσε μια επίφαση διεθνούς προσοχής στην κατάσταση.
Εκτός και αν η Δύση στείλει ένα σαφέστερο μήνυμα σχετικά με το απαράδεκτο των πολιτικών της Ρωσίας, ο Πούτιν μπορεί να ενθαρρυνθεί για περαιτέρω εδαφικές διεκδικήσεις.
Ελλείψει ενός τέτοιου μηνύματος η Τιφλίδα κινδυνεύει να υποκύψει στις ρωσικές πιέσεις και αντιμετωπίζει μια επιλογή μεταξύ του να αλλάξει την πορεία της εξωτερικής πολιτικής της υπέρ της Ρωσίας από τη μία πλευρά και περαιτέρω διαμελισμού από την άλλη.
Με την Αρμενία ήδη σταθερά εντός της ρωσικής τροχιάς μέσω της συμμετοχής στην Ευρασιατική Οικονομική Ενωση και το Αζερμπαϊτζάν να αναθερμαίνει τις σχέσεις του με τη Μόσχα, η Γεωργία παραμένει το τελευταίο σοβαρό «προπύργιο» της Δύσης στον Νότιο Καύκασο.
Η απώλεια της Γεωργίας, ως εκ τούτου, θα σήμαινε κατ’ ουσίαν τη μεταφορά ολόκληρης της περιοχής, με τις σημαντικές δυνατότητες διαμετακόμισης ενέργειας και τη γεωπολιτική σημασία της, στη ρωσική σφαίρα επιρροής».

HeliosPlus