Τις οικονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις του ελληνικού «όχι» αναλύει ο Φρανσουά Εσμπούργκ, ειδικός σύμβουλος στο Ιδρυμα Στρατηγικών Ερευνών της Γαλλίας (Fondation pour la recherche stratégique), μιλώντας στην εφημερίδα Le Monde. Ακολουθούν αποσπάσματα:
«Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε μπορούμε να εκτιμήσουμε στο 50% τον κίνδυνο μιας ελληνικής εξόδου από τη ζώνη του ευρώ, ακόμη και αν οι Συνθήκες δεν προβλέπουν έξοδο κράτους μέλους που δεν φαίνεται πρόθυμο να εγκαταλείψει το ενιαίο νόμισμα, ενώ επιπλέον είναι πολύ περίπλοκο, νομικά τουλάχιστον, να εξαναγκαστεί ένα κράτος να φύγει…
Μια έξοδος από την ευρωζώνη θα έθετε ξεκάθαρα το ζήτημα της συμμετοχής στην Ενωση, άρα θα έθετε στην πραγματικότητα εν αμφιβόλω όλη την γεωπολιτική ισορροπία της μεταψυχροπολεμικής περίοδου, συμπεριλαμβανομένων των διαδοχικών διευρύνσεων της Ενωσης στα σύνορα της Ρωσίας.
Ολες αυτές είναι εικονικές, «δυνάμει» εξελίξεις, αλλά το γεγονός και μόνο ότι μιλάμε για έξοδο από την ευρωζώνη αλλάζει τα γεωπολιτικά δεδομένα.
Νομίζω ότι ήταν λάθος το γεγονός ότι οι πιστωτές δεν εισήλθαν σε μια λογική διαγραφής του χρέους της Ελλάδας. Η προέλευση αυτού του χρέους είναι κοινή. Καταλήγει κατά το ήμισυ στην απερισκεψία της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας της συμμετοχής της στην Ενωση και, κατά το άλλο μισό, στην απερισκεψία, που δεν είναι λιγότερο τρελή, των τραπεζιτών, ιδίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίοι έδιναν χωρίς δισταγμό δεκάδες δισεκατομμύρια, που στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στα χρέη των φορολογουμένων.
Η Ελλάδα θα μπορούσε, σύντομα, να μην είναι σε θέση να εκπληρώσει ορθά τις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του χώρου Σένγκεν, γνωρίζοντας ότι έχει ήδη τη μεγαλύτερη δυσκολία στη διαχείριση 60 000 μεταναστών, πολλών από τη Συρία, οι οποίοι έχουν φτάσει στις ακτές της. Δεν νομίζω ότι της έχουμε δείξει σε αυτό το θέμα την ίδια προσοχή όπως στην Ιταλία.
Η Ελλάδα περιγράφεται ως εξισορροπητικός παράγοντας στα Βαλκάνια. Η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καταφέρει να θέσουν τα θεμέλια για μια τελική διευθέτηση ούτε στην πΓΔΜ, ούτε στο Κοσσυφοπέδιο, ούτε στη Βοσνία. Η κατάσταση σε μια Ελλάδα, η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχει ηττηθεί οικονομικά, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Ο Πούτιν μπορεί να χαίρεται με ό,τι συμβαίνει; Τα ταξίδια του Τσίπρα στην Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου του Οικονομικού Φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη, όπου ήταν ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης, δεν έχουν οδηγήσει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αλλά για τον Πούτιν, υπάρχει η δυνατότητα να παρακολουθεί το θέαμα της προοδευτικής επιδείνωσης των σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΕΕ. Ετσι, γιατί να κουραστεί αφού το φρούτο θα μπορούσε να πέσει ώριμο;
Η Ρωσία θα εξακολουθήσει να είναι επιφυλακτική και θα παίξει για την αποδυνάμωση των σημερινών ισορροπιών: Η Ελλάδα μπορεί να παρέχει την απόδειξη ότι οι διευρύνσεις είναι αναστρέψιμες. Και μην ξεχνάτε ότι οι χώρες της Βαλτικής εντάχθηκαν στην ΕΕ μόλις το 2004…»
