Ελλάδα ή Μέρκελ!

Ο κ. Τσίπρας προσκαλεί και προκαλεί τους ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές με το δίλημμα: Ελλάδα ή Μέρκελ. Και το εξειδικεύει: Με τη Μέρκελ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον Σόιμπλε ή με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με την πολιτική του Βερολίνου για την Ελλάδα ή με την πολιτική της Αθήνας για την Ελλάδα. Με τον άξονα Μέρκελ – Σόιμπλε – Σαμαράς ή με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ευρωπαϊκή Αριστερά.

Είναι προφανές ότι έχει δύο στόχους η προεκλογική συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτος στόχος είναι να αφυπνίσει τον θυμό και την αγανάκτηση των πολιτών για τις θυσίες που υπέστησαν με τα μνημόνια και να στοχοποιήσει την όχι και ιδιαίτερα συμπαθή Μέρκελ.

Δεύτερος στόχος είναι το κλείσιμο κάθε συζήτησης για την ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διχάζεται από την ισχυρή μειοψηφία της «δραχμής».

Είναι σαφές ότι το σύνθημα «Ελλάδα ή Μέρκελ» είναι πολιτικά αφελές και επικίνδυνο. Είναι αφελές διότι η Μέρκελ εξελέγη από τους Γερμανούς και παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική με αρκετούς συμμάχους και δεν πρόκειται να επηρεασθεί από την καταδικαστική ψήφο των πολιτών που θα ακολουθήσουν τη συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι και επικίνδυνο διότι η στοχοποίηση ενός ηγέτη, έστω και αν παίζει καθοριστικό ρόλο, αποδεικνύει έλλειψη πολιτικών θέσεων και περιορίζει τις συμμαχίες. Και η ευρωπαϊκή Αριστερά που επικαλείται ο κ. Τσίπρας θα είναι μια μικρή μειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συγκεχυμένες θέσεις και απόψεις.

Στο τελευταίο βιβλίο μου «Η Ευρώπη και η Ελλάδα –Από την κρίση στην ελπίδα» (παρουσιάζεται αύριο, Δευτέρα, 7 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής) επισημαίνω:«Προϋπόθεση για την επιβίωση της Γηραιάς Ηπείρου είναι η επανεκκίνηση του ευρωπαϊκού σχεδίου μέσω της αυξημένης πολιτικής σύγκλισης αλλά και της ανάκτησης του ζωτικού χώρου ο οποίος παραχωρήθηκε σε νεοφιλελεύθερες, γραφειοκρατικές και τεχνοκρατικές δυνάμεις και κυρίως στις ληστρικές χρηματαγορές που τα τελευταία χρόνια κυριάρχησαν σε βάρος της πολιτικής και της κοινωνίας. Η απάντηση στις αναδυόμενες δυνάμεις της αμφισβήτησης δεν μπορεί παρά να είναι περισσότερη Ευρώπη. Μια Ευρώπη με περισσότερη δημοκρατία και μεγαλύτερη αλληλεγγύη».

Η οικονομική κρίση που έπληξε κυρίως τις χώρες του Νότου και η επιβολή της εγκληματικής πολιτικής της δημοσιονομικής προσαρμογής σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια προκάλεσαν τη ρηγμάτωση της Ευρώπης. Ενα παλιρροϊκό κύμα αμφισβήτησης με την ανάδυση ακροδεξιών και φασιστικών σχηματισμών υπονομεύει την ενότητα και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην πλέον κρίσιμη περίοδο, με την Ουκρανία να είναι η σκηνή της πρώτης πράξης του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου.

Οσο και αν μας πλήγωσε η πολιτική της Ευρώπης, ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος μας φέρνει πιο κοντά. Μόνο μεγάλοι παίκτες θα παίξουν. Και η ΕΕ ανήκει σε αυτούς.

Η απόρριψη με την ψήφο μας, οι επαναστατικές ασκήσεις, οι αφορισμοί ηγετών και το «όραμα» της δραχμής μάς απομονώνουν από το κίνημα επαναπροσδιορισμού της πολιτικής και της πορείας της Ευρώπης το οποίο με βεβαιότητα θα εκδηλωθεί όχι μόνο από τους λαούς-θύματα της πολιτικής της λιτότητας.