Είναι καλό που τα μαχαίρια μένουν στις θήκες τους

Τις ημέρες που η Δικαιοσύνη αποφάσισε να ασχοληθεί με τη Χρυσή Αυγή, εκπρόσωποι κομμάτων, οργανώσεων και φορέων αριστερής, δεξιάς και κεντρώας προέλευσης επιδόθηκαν σε έναν διαγωνισμό για το ποιος αποκάλυψε πρώτος «την εγκληματική της δράση». Ο κ. Κωνσταντίνος Γεωργούσης ωστόσο μπορεί να το ισχυριστεί αναντίρρητα. Το 2012 είχε κινηματογραφήσει τους φίλους της οργάνωσης στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας της στον Αγιο Παντελεήμονα. «Μέσα σε όλα τα άλλα ήμουν και τυχερός. Εκείνη την εποχή η Χρυσή Αυγή είχε αποφασίσει να ανοιχτεί στα μέσα ενημέρωσης και έτσι είχα την ευκαιρία να κάνω το ντοκιμαντέρ» λέει στο «Βήμα». Αυτό σταμάτησε να ισχύει μετά τις εκλογές.

Αρχικός στόχος του ήταν να μιλήσει με την ηγεσία της οργάνωσης, όμως τελικά στο διάρκειας 40 λεπτών ντοκιμαντέρ ακούγονται πρόσωπα που έγιναν γνωστά χάρη στον σκηνοθέτη και με τα οποία σήμερα είναι αντίδικος. «Μη λες πολλά γιατί κάποια στιγμή αυτή η φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάποιον εισαγγελέα». Η φράση αυτή (περίπου) ακούγεται στην ταινία «Τhe cleaners». Το ντοκιμαντέρ, κατά κάποιον τρόπο πτυχιακή εργασία του κ. Γεωργούση όταν φοιτούσε στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης της Βρετανίας, περιγράφει το «από τα κάτω» κομμάτι της προεκλογικής εκστρατείας της Χρυσής Αυγής.

Την Τρίτη 11 Μαρτίου προβλήθηκε στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ και Φόρουμ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Γενεύη, γεμίζοντας σχεδόν μια μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα. Με ένα κοινό αντιπροσωπευτικό μιας πόλης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά –στη Γενεύη συνυπάρχουν οικονομικοί μετανάστες, εργαζόμενοι σε διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, Ερυθρός Σταυρός κ.ά.), ακόμα και Γάλλοι που περνούν τα σύνορα για δουλειά ή ψυχαγωγία. Ακολούθησε συζήτηση την οποία συντόνιζε ο Πιερ Φαγέ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Le Temps». Στο πάνελ, πέραν του σκηνοθέτη, η Ισίλ Μπαχτσέτ, διευθύντρια του Γραφείου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και ο Ελί Λεβάι, διευθυντής έκδοσης της «Opinion Internationale».

Κάποια στιγμή ένας θεατής αναφέρθηκε στην ελβετική πολιτική σκηνή και σε κόμματα με παραπλήσιες της Χρυσής Αυγής απόψεις σε ζητήματα μετανάστευσης. O συντονιστής αντέδρασε με τρόπο που πιθανότατα θα αντιδρούσε και έλληνας συνάδελφός του αν η εκδήλωση είχε διοργανωθεί μία τετραετία πριν. «Δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις» ήταν το συμπέρασμα της παρέμβασής του. Προκάλεσε αυτόματη αντίδραση στο κοινό. Το σίγουρο είναι πως ούτε στην Ελβετία ούτε στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή παρατηρούνται πολλά φαινόμενα βίας τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν σε ρατσιστικά κίνητρα. «Είναι ένα σημείο στο οποίο διαφωνώ με την προσέγγιση μερίδας της Αριστεράς. Για μένα το γεγονός ότι η δράση της οργάνωσης πλέον δεν περιλαμβάνει μαχαιρώματα είναι ιδιαιτέρως σημαντικό. Καλό είναι τα μαχαίρια να μένουν στις θήκες τους» λέει στο «Βήμα» ο κ. Γεωργούσης.

Ως σήμερα η ταινία έχει προβληθεί σε φεστιβάλ και αίθουσες όλης της Ευρώπης. «Ως τώρα οι αντιδράσεις είναι θετικές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι από ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ μπορείς να βιοπορίζεσαι. Ακόμα και με κριτήρια ντοκιμαντέρ το θέμα δεν είναι εμπορικό» σχολιάζει ο σκηνοθέτης και συνεχίζει: «Θα μπορούσε να γίνει αυτή τη στιγμή ένα δεύτερο ντοκιμαντέρ για τη Χρυσή Αυγή. Ομως δεν μπορώ να το κάνω εγώ». Είπαμε, υπάρχουν δικαστικές εκκρεμότητες.