Πριν από 69 χρόνια (11 Φεβρουαρίου 1945) Ρούζβελτ, Τσόρτσιλ και Στάλιν υπέγραφαν στη Γιάλτα της Κριμαίας την ιστορική συμφωνία για τη διανομή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Είχε προηγηθεί συνάντηση Τσόρτσιλ και Στάλιν, οι οποίοι συμφώνησαν στη διανομή σε μια χαρτοπετσέτα!
Ακολούθησε ο ακόλουθος κυνικός διάλογος:
Τσόρτσιλ: «Δεν θα θεωρηθεί πολύ κυνικό αν φανεί ότι διευθετήσαμε τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων με έναν τόσο «πρόχειρο» τρόπο; Ας κάψουμε το χαρτί».
Στάλιν: «Οχι, κράτα το!».
Τον ρόλο του «κηδεμόνα» της Ευρώπης ανέλαβαν από τότε οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ, το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ. Η κατάρρευση το 1991 της Σοβιετικής Ενωσης φέρνει τη μεγάλη ανατροπή. Η Ρωσία θα εισέλθει σε μακρά πολιτική και οικονομική κρίση ως την άνοδο του Βλαντίμιρ Πούτιν, το 2000, στην εξουσία. Από την αντίπερα όχθη η Γερμανία, η μεγάλη ηττημένη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναδεικνύεται η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης και οραματίζεται την πολιτική και οικονομική διείσδυση στις πρώην σοβιετικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Το 2004 το Βερολίνο, με την υποστήριξη και των ΗΠΑ, προωθεί την ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβενίας. Το 2007 ακολουθούν η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Και οι πέντε αυτές χώρες αποτελούν τα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας, της μόνης χώρας της Ευρασίας με την οποία η Ρωσία θα είχε επαφή με την Ευρώπη.
Η ένταξη της Ουκρανίας με την Κριμαία, τον ναύσταθμο του ρωσικού στόλου, στην ΕΕ, και προφανώς και στο ΝΑΤΟ, θα αποτελούσε μέγα πλήγμα για τη Ρωσία. Αναμενόμενη η αντίδραση της Μόσχας σε μια τέτοια προοπτική. Η απόφαση του ρωσόφιλου προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς να αναστείλει τις διαπραγματεύσεις για τη σύνδεση με την ΕΕ άνοιξε το μεγάλο παιχνίδι στη Μεγάλη Σκακιέρα της Ευρασίας.
Σε αυτό το παιχνίδι τον κύριο ρόλο πρέπει να έχει η Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο μόνο για να αποδείξουν ότι παραμένουν παγκόσμια δύναμη. Η Ευρώπη διακινδυνεύει μεγάλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Στον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, που βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, με την ανάδειξη νέων ισχυρών οικονομικών δυνάμεων –δεν είναι τυχαία η υποστήριξη της Ρωσίας από την Κίνα –η ρήξη της Ευρώπης με τη Ρωσία θα είναι καταστροφική.
Η κρίση στην Ουκρανία αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία να αποδείξει η Ευρωπαϊκή Ενωση ότι, παρά την αμφισβήτησή της από τους λαούς που υποφέρουν από την κρίση και την πολιτική της λιτότητας, θέλει και μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Ακόμη, είναι η μοναδική ευκαιρία να αποδείξει ότι στα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά παιχνίδια θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σε πολλές γεωπολιτικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ, και μάλιστα με ένοπλη εμπλοκή και στη γειτονιά της, η Ευρωπαϊκη Ενωση ήταν απαθής θεατής ή ουραγός. Αυτή η σελίδα πρέπει να κλείσει και να ανοίξει νέα.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ένα «μαγαζάκι». Είναι μια ένωση 28 κρατών με 500 και πλέον εκατομμύρια κατοίκους. Είναι αδιανόητο να μην έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια κρίση στα σύνορά της. Εναν ρόλο ειρηνευτικό και εξισορροπητικό.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ