Ακριβώς πριν δύο χρόνια στο βιβλίο «Μάνατζμεντ της Κρίσης» (Εκδ. Αθ.Σταμούλης, 2011) γινόταν αναφορά για τον ερχομό νέας ύφεσης στην Ευρώπη με μείωση του ΑΕΠ αλλά και άλλων μακροοικονομικών μεγεθών όπως των εξαγωγών. Για την Ελλάδα τα στοιχεία ήταν αμείλικτα τόσο σε μακροοικονομικό όσο και σε επίπεδο επιχειρήσεων.
Σήμερα που γράφεται η εισαγωγή του νέου μας βιβλίου, τα μηνύματα έως ένα βαθμό μπορούν να χαρακτηρισθούν θετικά με τη βελτίωση των εσόδων για τον Ιούλιο, την αύξηση 11,7% των αεροπορικών αφίξεων από το εξωτερικό και τη σταθεροποίηση της αγοράς εργασίας με θετικό το ισοζύγιο προσλήψεων –απολύσεων (δημιουργία 1077 νέων θέσεων εργασίας).
Σε επίπεδο ευρωζώνης, φαίνεται ότι η «Γηραιά Ήπειρος» βρίσκεται πολύ κοντά στην έξοδο από μια παρατεταμένη και άκρως επικίνδυνη ύφεση. Με βάση τις έρευνες οι οποίες εκπονήθηκαν από τις εταιρείες Markit (Βρετανική) και Sentix (Γερμανική), καταγράφεται άνοδος της επενδυτικής εμπιστοσύνης αλλά και ανάπτυξη του μεταποιητικού τομέα για πρώτη φορά τους τελευταίους 18 μήνες. Ο σύνθετος δείκτης για τη δραστηριότητα PMI (PurchasingManagersIndex) που εκπονεί η Markit διαμορφώθηκε στο επίπεδο του 50.5 τον Ιούλιο έναντι 48.7 τον Ιούνιο. ‘Όπως επισημαίνουν οι διάφοροι αναλυτές επίπεδα ανώτερα των 50 μονάδων δείχνουν αναπτυξιακές τάσεις. Βέβαια, η επιμονή των κυβερνήσεων σε πολιτικές λιτότητας εξακολουθεί να οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας και συρρίκνωση εισοδημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται για την κατανάλωση και την αγοραστική δύναμη των πολιτών.
Στη χώρα μας το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κρίσης σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης ήταν το κράτος (υπερδανεισμός, βλ. Μάνατζμεντ της Κρίσης, 2011). Το κράτος δανείζονταν και με τη σειρά του κάλυπτε σειρά κοινωνικών δαπανών (χρήσιμων και μη) και παράλληλα συντηρούσε ένα μεγάλο τμήμα του ιδιωτικού τομέα με κριτήρια όχι ορθολογικά. Οι σημερινές προτεραιότητες για την κυβέρνηση είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος και η «χιλιοειπωμένη» λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Στόχος μας στο βιβλίο αυτό είναι να εξηγήσουμε τους λόγους που η χώρα μας δεν μπορεί να «απελευθερωθεί» και να εισέλθει στο δρόμο της ανάκαμψης- ανάπτυξης (Κεφ.1 Καρτέλ, λόμπι, συντεχνίες). Ακόμα και σήμερα τέσσερα χρόνια από την απόφαση απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, αυτό γίνεται με βραδείς ρυθμούς με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτό των δικηγόρων και μηχανικών.
Το χρέος μας είναι βιώσιμο; Και πώς η λιτότητα λειτουργεί έναντι της ανάπτυξης. Δίνεται επίσης και ένα παράδειγμα με εξοχικές κατοικίες.
Πολλά έχουν ειπωθεί για το ΔΝΤ και το ρόλο του στην κρίση της χώρας μας. Γίνεται προσπάθεια κριτικής των επιλογών του και των κατευθύνσεων στην οικονομία.
Στην Ελλάδα, η επικρατούσα γνώμη είναι ότι το Δημόσιο είναι ο μεγάλος ασθενής με την αναποτελεσματικότητα του και τη χαμηλή παραγωγικότητά του. Γίνεται επίσης προσπάθεια εξήγησης της κρίσης από το παρελθόν με την σύγκρουση του χρήματος με την παραγωγή.
Σε πολλά μοντέρνα κράτη η σύνδεση της επιχειρηματικότητας, καινοτομίας και εκπαίδευσης στο μάνατζμεντ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την πρόοδο και ευημερία των κρατών. Χώρες οι οποίες αποποιούν και απομακρύνουν από τους στόχους τους την έρευνα και την καινοτομία δεν έχουν μέλλον και βιωσιμότητα στα χρόνια που έρχονται.
Τα εργαλεία που κινούν την οικονομία μιας χώρας είναι κατά βάση οι επιχειρήσεις. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι η κοινωνική διάσταση των επιδόσεων είναι πιο σημαντική από τα οικονομικά –χρηματοοικονομικά αποτελέσματά τους. Επίσης, γίνεται αντιληπτό ότι το ΑΕΠ δεν είναι το μόνο μέτρο έκφρασης της ευημερίας ενός λαού.
*Το βιβλίο του καθηγητή
κ.Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη Ακαδημαϊκός και του κ.
Γεώργιου Ατσαλάκη, Λέκτορα, Οικονομολόγου «Απλές οικονομικές
Λογικές Αναδιάταξης και Ανάκαμψης της Οικονομίας και των Επιχειρήσεων»
Σύγχρονο Εργαλείο Σκέψης για την Ανάκαμψη της Οικονομίας και των Επιχειρήσεων κυκλοφορεί από τις
Εκδόσεις Κλειδάριθμος .