Από τη μια πλευρά, οι τρεις εκλογές του Μαΐου, αυτοδιοικητικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές, έχουν τα δικά τους διακριτά χαρακτηριστικά. Από την άλλη πλευρά, εμφανίζεται ένα πολιτικό σύστημα διαλυμένο και κατακερματισμένο. Η διαδικασία μείξης μοιάζει με την παρασκευή ενός μοριακού κοκτέιλ: σφαιροποίηση, ζελοποίηση, αφροποίηση. Οι όροι ενδεχομένως είναι αδόκιμοι για την πολιτική, ωστόσο το πολιτικό σύστημα δεν είναι λιγότερο ζαλισμένο από τους τολμηρούς που γεύονται τις φυσαλίδες των παράδοξων «αφρών του αέρα». Στις δημοσκοπήσεις, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μόνο με τις προβολές και τις εκτιμήσεις των ερευνητών προσεγγίζουν το 30%. Ταυτοχρόνως, περίπου οι μισοί ψηφοφόροι δηλώνουν αναποφάσιστοι –στην ουσία διατηρούν τις αποστάσεις τους από τα υπάρχοντα κόμματα που δεν τους αντιπροσωπεύουν. Τα κόμματα αντί να ανοίξουν τις πόρτες και τα παράθυρα της ανανέωσης σπεύδουν να κλείσουν και τα μάνταλα. Οσο μικραίνουν τα κόμματα τόσο οι εσωτερικοί μηχανισμοί περιφρουρούν τον πυρήνα τους, απορρίπτουν κάθε προοπτική διεύρυνσης και ανασυντάσσονται για να δώσουν μάχη σε συνθήκες ακραίας πόλωσης με χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών.
Μετά τη βαριά ήττα του 2012 ο κ. Ευ. Βενιζέλος είχε χαρακτηρίσει το παραζαλισμένο ΠαΣοΚ «ιδιόρρυθμο μοναστήρι». Το φαινόμενο επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα κόμματα, όμως η επιβεβλημένη από την ανάγκη ανοχή των διαφωνούντων δεν ενίσχυσε την εσωκομματική δημοκρατία αλλά έφθειρε το κύρος των πολιτικών αρχηγών. Τα «γαλάζια» αντάρτικα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αποτελούν αδιανόητες καταστάσεις για τις πολιτικές συνήθειες στη χώρα μας.
Οι κ.κ. Νικ. Κακλαμάνης και Απ. Τζιτζικώστας, όχι μόνο αψήφησαν τον κ. Αντ. Σαμαρά αλλά ο πρώτος κατήγγειλε δημοσίως αθέτηση υποσχέσεων εκ μέρους του Πρωθυπουργού και ο δεύτερος διέψευσε ότι είχε αποδεχτεί το προηγούμενο βράδυ να είναι υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Η τιμωρία τους; Στον κ. Κακλαμάνη ασκούνται πιέσεις για να παραδώσει τη βουλευτική έδρα και εκείνος αρνείται. Στον κ. Τζιτζικώστα μπήκε η σφήνα Καλαφάτη προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση στη βάση του κόμματος. Για διαγραφές ούτε λόγος.
Το προηγούμενο διάστημα πηγές από το Μαξίμου μετέδιδαν ότι στόχος τους ήταν η ενσωμάτωση του χώρου που έχει αναπτυχθεί στα δεξιά της ΝΔ. Τελικώς έφυγε και ο κ. Β. Πολύδωρας και ενίσχυσε την προσπάθεια συγκρότησης ενός νέου δεξιού σχήματος, ενώ τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής παραμένουν υψηλά στις δημοσκοπήσεις.
Παλαιός «γαλάζιος» κοινοβουλευτικός σχολίαζε ότι «ο Σαμαράς ξέχασε τη λέξη που λάνσαρε ο ίδιος: υπέρβαση. Η ΝΔ αντί να κάνει την υπέρβαση και να ξαφνιάσει, περιχαρακώνεται. Πολλοί διερωτώμεθα γιατί δεν στηρίξαμε τον Καμίνη στην Αθήνα και προτιμήσαμε τον εμφύλιο Νικήτα – Αρη». Ο ίδιος πιστεύει ότι μόνο αν η «κοινωνία των λογικών» αντιδράσει στην «κοινωνία των αγανακτισμένων» θα βγουν μπροστά οι υγιείς δυνάμεις. Ποια είναι όμως η «κοινωνία των λογικών;». Η δημοσκόπηση της Metron Analysis για το TheToc καταγράφει μεν πρωτιά για τον κ. Καμίνη, αλλά στο ζήτημα της ψήφου των μεταναστών αναδεικνύεται ένα βαθύ ιδεολογικό ρήγμα. Οι δεξιοί σε ποσοστό 74% συμφωνούν με την απαγόρευσή της ενώ οι αριστεροί διαφωνούν σε ποσοστό 81%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει στη διεύρυνση με κάθε τρόπο. Προς το παρόν, η ηγετική ομάδα βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό της (Θ. Καρυπίδης, Οδ. Βουδούρης) και ενισχύει τη μειοψηφία που στηρίζει τα στελέχη της εποχής του 4% και ούτε θέλει να ακούσει για αποσκιρτήσαντες από το ΠαΣοΚ που ψήφισαν μνημόνια. Οι δημοσκόποι καταγράφουν προβάδισμα του κόμματος αλλά όχι την αναμενόμενη δυναμική. Στην έρευνα της GPO για την εκπομπή «Ανατροπή» το 56,6% δηλώνει ότι δεν θέλει εκλογές ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει πρώτος στις ευρωεκλογές και το 72,4% πιστεύει ότι δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Ο κ. Αλ. Τσίπρας μετέτρεψε και την αναμέτρηση του Μαΐου σε δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης, αλλά τα μηνύματα του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν θολά: ο ίδιος επιμένει ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο, αμφισβητεί το πρωτογεννές πλεόνασμα, αλλά, ο κ. Γ. Σταθάκης ενστερνίζεται πολιτικές που απορρέουν από τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα υποφέρει από λίγους φόρους».

Τριβές στην «Ελιά» και στη ΔΗΜΑΡ
Εμπειροι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαΐου ενδέχεται να ανατρέψουν όσα θεωρούμε δεδομένα. «Κάνουμε όλοι υπολογισμούς χρησιμοποιώντας παλαιά εργαλεία» ομολογούν και αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτή τη φορά η κάθε ψήφος θα έχει το βάρος μιας ατομικής «συντακτικής» πράξης που θα διαμορφώσει εκ νέου τον πολιτικό χάρτη. Ως παράδειγμα φέρνουν την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Παρά τις πρόσφατες τριβές που προκάλεσε η αιφνιδιαστική υιοθέτηση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές, στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ένα ποσοστό περί το 30% των ψηφοφόρων από τη ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ που αντιμετωπίζουν θετικά το εγχείρημα, είτε ως «Ελιά» είτε ως νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς.
Η συμμαχία ΠαΣοΚ, «58», συνεργαζόμενων Κινήσεων, Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα προχωρεί με επιφυλακτικά βήματα ενώ η άμμος στην κλεψύδρα μειώνεται επικίνδυνα. Η ρήξη Βενιζέλου με τους «58» αποφεύχθηκε στο παρά πέντε, η προσπάθεια για κοινό ψηφοδέλτιο συνεχίζεται, αλλά ο προβληματισμός αν το εγχείρημα θα συγκινήσει την κοινωνία παραμένει, όπως και η δυσπεψία που αισθάνεται το παραδοσιακό ΠαΣοΚ για τους «58» και τη διεύρυνση.
Ο κ. Φ. Κουβέλης έχει μπει στο δωμάτιο του τρίτου πόλου χωρίς να ξέρει από πού να βγει, αν χρειαστεί. Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή για να εγκρίνει τη συμμαχία με τους κ.κ. Χ. Καστανίδη, Π. Μπεγλίτη, Ι. Τσαμουργκέλη και το όνομα του σχήματος στις ευρωεκλογές, και οι κ.κ. Σπ. Λυκούδης, Γρ. Ψαριανός και Ανδρ. Παπαδόπουλος αποφάσισαν να παραμείνουν εντός των τειχών. Ωστόσο, η παρουσία στελεχών της ΔΗΜΑΡ στις εκδηλώσεις των «58» στέλνει μηνύματα όπως και η απόφαση της ΔΗΜΑΡ στην Περιφέρεια Ηπείρου να συνεργαστεί με το ΠαΣοΚ και να αναζητήσουν κοινό υποψήφιο, παρά την απόφαση της Αγ. Κωνσταντίνου να μην υπάρξουν πουθενά συμμαχίες.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ