Πάντα πίστευα ότι το σουβλάκι, το εθνικό μας γρήγορο φαγητό, έπρεπε να έχει καλύτερη τύχη. Σκεφτείτε το. Αν δεν το φορτώσει κανείς με κρεμμύδια που μένουν κομμένα και εκτεθειμένα στον αέρα για ώρες, με σάλτσες αμφιβόλου προέλευσης και με λιγδωμένες πίτες, πρόκειται για ένα από τα υγιεινότερα σνακ. Ενα καλοψημένο σουβλάκι με το ψωμάκι του ή την πιτούλα του και το λεμονάκι του μπορεί να θρέψει και να ευφράνει ταυτοχρόνως.
Συχνά πυκνά, λοιπόν, γκρίνιαζα για το γεγονός ότι κανείς δεν έχει σκεφτεί να δώσει στο σουβλάκι τα εύσημα που του αξίζουν. Ενας αγαπημένος φίλος, που γνώριζε καλά τις απόψεις μου, με παρέσυρε ένα μεσημέρι στον Χολαργό. «Θα ξεχάσεις ό,τι ξέρεις για το σουβλάκι» μου είπε και δεν μπόρεσε να μην προσθέσει: «Θα ησυχάσουμε κι εμείς από την γκρίνια σου».

Φτάνοντας στην πλατεία Δημοκρατίας, το είδα: «Souvlaki hall» το όνομά του και επρόκειτο όντως για «hall». Ενας τεράστιος χώρος, ακόμη και με δεδομένα εστιατορίου, με βεράντες που υπόσχονται πολλά όταν ανοίξει ο καιρός και διακόσμηση σε τόνους Μεσογείου (κυρίαρχο στοιχείο οι ελιές επάνω στα υπόλευκου χρώματος τραπέζια). Η ευχάριστη έκπληξη της αεράτης σάλας έγινε ακόμη πιο ευχάριστη (και ηδονική!) όταν άρχισαν να έρχονται τα φαγητά. Από πού να αρχίσω; Από το κεμπάπ με ανάμεικτο πρόβειο και μοσχαρίσιο κιμά που ήρθε μοσχομυριστό και ζουμερότατο; Από τη νοστιμότατη και σωστά ψημένη μπριζόλα rib eye Αμερικής, το πιάτο ημέρας όταν το επισκεφθήκαμε; Από τις χορταστικές και ισορροπημένες γευστικά σαλάτες – δοκιμάσαμε του Καίσαρα και τη Hall–, ή από τις φρεσκοκομμένες, σωστά τηγανισμένες πατάτες που καταβροχθίσαμε με βουλιμία; Και ενώ ο φίλος μου και εγώ απολαμβάναμε τα «ανδρικά» μας πιάτα, εξίσου εγκωμιαστικά σχόλια ακούγαμε και από το θηλυκό μέτωπο. Οι σύζυγοι, μονίμως σε δίαιτα (!), επικροτούσαν το νόστιμο και ζουμερό μπιφτέκι γαλοπούλας (δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί νοστιμιά και ζουμερότητα από τη στεγνή και κάπως φλατ γαλοπούλα, πιστέψτε με), καθώς και τα καλαμάκια κοτόπουλου και λαχανικών που συνοδεύονταν από εύγευστες και χωρίς λάδια πίτες.

Το άφησα τελευταίο επειδή χρήζει ειδικής μνείας: το μοσχαρίσιο συκώτι γάλακτος που έφτασε στο τραπέζι μας ήταν απλώς τέλειο! Τέτοια τελειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με σωστό ψήσιμο και σωστό καρύκευμα. «Απαιτεί άριστη πρώτη ύλη» είπα στον φίλο μου που επιβεβαίωσε τις υποψίες μου. Πράγματι, οι ιδιοκτήτες ασχολούνται και με την εμπορία κρέατος και, ως εκ τούτου, έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν το καλύτερο. Πιθανώς αυτή η προσβασιμότητα στην πηγή των υλικών να εξηγεί και τις ανταγωνιστικότατες τιμές του Souvlaki hall. Εδώ μια οικογένεια μπορεί να φάει φαγητό εστιατορίου πληρώνοντας τιμές… σουβλακερί! Και πράγματι, είδαμε πολλές οικογένειες εκείνη την ημέρα στη σάλα, όπως επίσης και παρέες κάθε ηλικίας.

Οπως καταλαβαίνετε, θα ξαναπάω στο Souvlaki hall. Οχι μόνο για να δοκιμάσω τα αβγά με τηγανητές πατάτες που είδα να τρώει η διπλανή παρέα και να ξαναγευτώ το υπέροχο εκμέκ τους, αλλά και για δύο ακόμη λόγους που δεν άπτονται άμεσα του φαγητού, είναι ωστόσο εξαιρετικά σημαντικοί. Ο πρώτος έχει να κάνει με τον άριστο εξαερισμό του εστιατορίου: παρά την ορατή στους θαμώνες κουζίνα, ίχνος μυρωδιάς δεν διαπότισε τα ρούχα και τα μαλλιά μας έπειτα από δίωρη παραμονή στον χώρο. Ο δεύτερος με το γεγονός ότι, αν και οι τουαλέτες βρίσκονται στον πρώτο όροφο, στη σάλα του ισογείου έχει προβλεφθεί WC με ράμπα για AμεΑ αλλά και ηλικιωμένους που δεν μπορούν να ανεβούν τη σκάλα.

Αυτές οι λεπτομέρειες, σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα του φαγητού, με κάνουν να συμφωνώ με τον φίλο μου: το Souvlaki hall έδωσε στο εθνικό μας γρήγορο φαγητό το λούστρο που του άξιζε. Καιρός ήταν!

Βουτσινά 66, πλ. Δημοκρατίας, Χολαργός, τηλ. 210 6521 600, www.souvlakihall.gr