Φρανσουά

Ο έβδομος πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Φρανσουά Ολάντ, είναι ο μόνος πρόεδρος που, τουλάχιστον απ’ ό,τι ξέρουμε, βρίσκεται σε μια διαρκή μοιχεία. Οταν ήταν με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ είχε την κρυφή σχέση με τη δημοσιογράφο Βαλερί Τριερβελέρ, την οποία στη συνέχεια αποκατέστησε ως ανεπίσημη πρώτη κυρία αλλά με γραφείο και εικοσαμελή ομάδα συνεργατών στο προεδρικό μέγαρο. Οντας με τη Βαλερί Τριερβελέρ, την απατούσε με την ηθοποιό Ζιλί Γκαγέ, την οποία προσφάτως αποκατέστησε με θέση σε έναν θεσμό υψηλού κύρους, τη Βίλα Μεντισίς στη Ρώμη. Επιλέγοντας ερωτικές συντρόφους από τον ευρύτερο χώρο της επικοινωνίας και του θεάματος ο Φρανσουά Ολάντ συνδέεται με τη μακρά γαλλική παράδοση της κρυφής ζωής των δημοσίων ανδρών και της προτίμησής τους για τις courtisanes, αυτές που τόσο ωραία έχει παρουσιάσει ο Μπαλζάκ στις κοινωνικές τοιχογραφίες του. Αλλά ως μοιχός δεν έχει το στυλ. Δεν έχει, ας πούμε, το βασιλικό στυλ του Φρανσουά Μιτεράν που είχε δώσει στις δικές του μοιχείες ένα ύφος παλινόρθωσης. Τι στυλ μπορεί να έχεις πηγαίνοντας με κράνος και παπούτσια νυκτός στο δανεισμένο διαμέρισμα της ερωμένης σου; Κι άλλοι πρόεδροι της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας ήταν μοιχοί (παρακαλώ να διαβαστεί η λέξη με όρους Αστικού Κώδικα πριν από την αναθεώρησή του). Λέγεται ότι η Ανεμώνη Ζισκάρ ντ’ Εστέν είχε μαδηθεί από τις απιστίες του συζύγου της.

Ο Ολάντ κινείται λοιπόν μέσα στην παράδοση των προκατόχων του, χωρίς πλέον να έχει την ανοχή των γαλλικών μέσων ενημέρωσης, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος. Τα γαλλικά μέσα έχουν πια αποκτήσει αγγλοσαξονικά αντανακλαστικά για την ιδιωτική ζωή των ηγετών τους και δεν διστάζουν να δημοσιοποιήσουν τα σεξουαλικά σκάνδαλά τους. Η συμπεριφορά των μέσων είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην εποχή Ολάντ και στην εποχή Μιτεράν.

Αλλά η χειρότερη μοιχεία του Ολάντ είναι αυτή με τη Γαλλία. Είχε εκλεγεί με το πομπώδες σύνθημα «είμαι υποψήφιος για να αλλάξω το πεπρωμένο της Γαλλίας». Επί προεδρίας του η Γαλλία έχει υποχωρήσει σε όλα τα επίπεδα, και φυσικά στο θέμα της Ευρώπης.