Ντένης Ηλιάδης: Ο Ελληνας που βρήκε τη θέση του στο Χόλιγουντ

«Πώς είναι τα πράγματα στη χώρα μας;» με ρωτά ο σκηνοθέτης Ντένης Ηλιάδης. «Γιατί πριν από έναν χρόνο στο Λος Αντζελες νόμιζαν ότι ήμασταν Συρία. Τώρα αντιμετωπίζουν την Ελλάδα πιο… κανονικά». Ο Ηλιάδης κάθεται σε ένα από τα γραφεία της εταιρείας διανομής της τελευταίας ταινίας του «Plus One» και ενώ δεν δείχνει ανήσυχος, σίγουρα είναι προβληματισμένος. Τον ενδιαφέρει η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, ρωτάει αν ισχύει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί «από τότε που ήρθα το ακούω συνέχεια». Ρωτάει για την πτώση της ανεργίας ορμώμενος από την είδηση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα για τη δημιουργία 160.000 θέσεων εργασίας. «Κάπου διάβασα ότι στη Μανωλάδα άνοιξαν 3.000 θέσεις εργασίας για Ελληνες αλλά εμφανίστηκαν μόνον οκτώ. Αληθεύει;».

Είναι προφανές ότι η σταθερά ανοδική πορεία του Ηλιάδη ως κινηματογραφιστή στο Χόλιγουντ δεν τον οδήγησε σε διαζύγιο από τη χώρα του. Βέρος Αθηναίος, μεγάλωσε στη Ρηγίλλης και από πολύ νωρίς αγάπησε το σινεμά. Η δουλειά του στη διαφήμιση τον οδήγησε στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Hardcore», ένα σκληρό κοινωνικό δράμα με νέους ήρωες που παίχτηκε στην αγορά του φεστιβάλ των Καννών και αγοράστηκε από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Αμερικής. Το 2005 τον κάλεσαν στο Χόλιγουντ. Υπέγραψε με τη CAA, ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ατζέντηδων του Χόλιγουντ. «Δεν έπαψα να δουλεύω στην Ελλάδα φυσικά» λέει, «απλώς πήγαινα συχνότερα πια στο Λος Αντζελες για διάφορα ραντεβού με την προοπτική ταινίας».

Πράγματι, το 2007 και ενώ ο Ηλιάδης είχε ήδη μια άλλη ταινία σε ανάπτυξη, έκλεισε ραντεβού με τον Γουές Κρέιβεν για τη σκηνοθεσία ενός ριμέικ του θρίλερ «Τελευταίο σπίτι αριστερά» που ο Κρέιβεν είχε σκηνοθετήσει το 1971. «Ο υπεύθυνος παραγωγής του Κρέιβεν είχε δει το «Hardcore», του άρεσε πολύ και το έδειξε στον Κρέιβεν στον οποίο επίσης άρεσε» είπε ο Ηλιάδης. Στη συνάντηση τους είπε τις ιδέες του, συμφώνησαν, η χημεία ήταν καλή. «Πήγα στη Universal και έκλεισα να γυρίσω την ταινία». Η οποία όχι μόνον γυρίστηκε αλλά πήγε εξαιρετικά καλά στις εισπράξεις και είχε θετική υποδοχή από ένα μεγάλο μέρος της κριτικής. Με το δίκιο του ο Ηλιάδης νιώθει υπερήφανος να λέει ότι όταν ο συγγραφέας Στίβεν Κινγκ είδε το «Τελευταίο σπίτι αριστερά» δήλωσε ότι «τέτοιο σασπένς έχω να δω από την εποχή της «Σιωπής των αμνών»».

Γίνονται όμως στ’ αλήθεια τόσο απλά τα πράγματα στο Χόλιγουντ; «Το θέμα είναι να μπορέσεις να μπεις σε αυτόν τον κύκλο και με τη βοήθεια ενός καλού πρακτορείου μπορείς να κάνεις αυτές τις συναντήσεις». Για τον Ηλιάδη όμως το πιο βασικό βοήθημα είναι να σε κινεί η ίδια η δουλειά. «Ωσπου να γίνουν όλα αυτά έκανα δουλειές και στην Ελλάδα, όπου θέλω να ξαναγυρίσω κάποια στιγμή ταινία με τους συνεργάτες μου. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να πεις ότι επειδή πας στην Αμερική όλα θα συμβούν με μαγικό τρόπο. Πρέπει να κινείσαι βάσει αντικειμένου και όχι βάσει μη αντικειμένου και γενικότερης διάθεσης. Αν υπάρχει αντικείμενο στην Αμερική θα πας στην Αμερική, αν υπάρχει αντικείμενο στην Ελλάδα, θα πας στην Ελλάδα».

Ως αντικείμενο δουλειάς άλλωστε προέκυψε και το «Plus Οne», η δεύτερη ταινία που ο Ηλιάδης σκηνοθέτησε στο Χόλιγουντ και που μας έδωσε την αφορμή για αυτή τη συνάντηση (προβάλλεται στις αίθουσες από την περασμένη Πέμπτη). Θρίλερ και πάλι, στηριγμένο αυτή τη φορά σε ιδέα του Ηλιάδη την οποία μετέτρεψε σε σενάριο ο Μπιλ Γκούλο. Θρίλερ φαντασίας, για την ακρίβεια γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στο σπίτι όπου λαμβάνει χώρα ένα έξαλλο πάρτι εφήβων. Οι θαμώνες του θα επηρεαστούν από μια εξωγήινη απειλή η οποία δημιουργεί πανομοιότυπους κλώνους τους. Αν μας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτό συμβαίνει γιατί πίσω της υπάρχει η κλασική ταινία τρόμου του Ντον Σίγκελ «Μακάβριοι εισβολείς», παραλλαγές της οποίας έχουν γυριστεί πολλές φορές από το 1956, χρονιά πρώτης προβολής της. Ο Ηλιάδης παραδέχεται ότι δεν είναι η μόνη ταινία που τον επηρέασε στο «Plus Οne». «Αγαπώ πολύ το σινεμά «είδους» αλλά θεωρώ ότι κάνω ταινίες χαρακτήρων που πατούν πάνω σε κάποιο είδος» είπε. «Το «είδος» μού δίνει μια πολύ καλή βάση για να δώσω δυναμική στους χαρακτήρες και αυτό που μου αρέσει στις ταινίες είδους είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου περιθώριο για «λίπος». Οι ήρωες μπαίνουν σε μια τροχιά και το «είδος» τούς οδηγεί προς τα άκρα, κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Και νομίζω ότι αυτό με έχει βοηθήσει πολύ στην Αμερική. Αγαπώ την ταινία είδους αλλά αγαπώ και την ταινία χαρακτήρων και προσπαθώ να τα παντρέψω. Ολες οι ταινίες οφείλουν να είναι ταινίες χαρακτήρων, κάτι που δυστυχώς έχει πάψει να είναι αυτονόητο».

Ενα από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία του «Plus Οne» είναι ότι η απειλή δεν υποκύπτει σε συμβάσεις. Η μεγαλύτερη πρόκληση του Ηλιάδη άλλωστε ήταν να πείσει το στούντιο να ακολουθήσει την ιδέα ότι «η απειλή είναι η προβολή που κάνουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους». Και αυτό δίνει μια φιλοσοφική διάθεση στην ιστορία, είναι σαν να λέει ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Και όντως, ο Ηλιάδης αναρωτιέται, «τι θα συνέβαινε αν στις πιο ακραίες, καταστροφικές σου στιγμές ξαφνικά απ’ έξω έβλεπες τον εαυτό σου να τις επαναλαμβάνει; Θα το έβλεπες σαν έναν εχθρό, σαν το λάθος που θέλεις να σβήσεις, ή μήπως θα το αγκάλιαζες;».

πότε & πού:
Η ταινία «Plus Οne» προβάλλεται στις αίθουσες από την περασμένη Πέμπτη σε διανομή Feelgood Entertainment