Τι γίνεται όταν η σκηνή του θεάτρου μετατρέπεται σε χώρο δημοπρασίας; Τι συμβαίνει όταν τα πάντα διατίθενται προς πώληση, από τους ρόλους και τα θεατρικά αξεσουάρ ως τα συναισθήματα, τις μνήμες, ακόμη και τα μέλη του ανθρώπινου σώματος; Πώς επηρεάζουν άραγε τις τιμές οι διακυμάνσεις του χρηματιστηρίου;
Στο «Amor», τη νέα παράσταση του θεάτρου Αττις, τα παραπάνω ερωτήματα διατυπώνονται αμείλικτα. Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση με αφορμή ένα κείμενο του Θανάση Αλευρά.
Εχοντας υπάρξει ηθοποιός του Αττις επί μια δεκαετία σχεδόν, ο 35χρονος συγγραφέας αναφερόμενος στο εγχείρημα λέει ότι ήταν αποτέλεσμα στενής συνεργασίας με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο.
«Εκείνος είχε την ιδέα, το συζητούσαμε, μου έλεγε να αναπτύξω ορισμένα πράγματα, εγώ κατόπιν έγραφα κάτι, γινόταν μια επεξεργασία και με τον τρόπο αυτόν συνεχίζαμε» λέει εξηγώντας τη διαδικασία. Το κείμενο, συνεχίζει παρακάτω, δεν είναι έργο με την κλασική έννοια του όρου, με χαρακτήρες, πλοκή κ.λπ. Είναι μια σειρά αποσπασματικών κομματιών, σχετικών με την ιδέα της παράστασης: την τρέλα των αριθμών και την αλλοτρίωση του ανθρώπου…
Η συνεργασία του Θανάση Αλευρά με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο μετρά πλέον περισσότερο από 10 χρόνια. Μαθητής ακόμη της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, συμμετείχε στους «Επιγόνους» του θεάτρου Αττις. «Με το που τελείωσα τη Σχολή, την άλλη μέρα κιόλας φύγαμε στη Γερμανία για παραστάσεις» λέει συγκεκριμένα. Με τον τρόπο αυτόν άρχισε μια συνεργασία στην οποία ο Θανάσης Αλευράς δόθηκε ολοκληρωτικά. Στη διάρκεια της πορείας του στην υποκριτική, και με εξαίρεση ένα διάστημα που έζησε στη Νότια Αμερική, ουδέποτε σκέφτηκε να αναζητήσει αλλού θεατρική στέγη. Χαρακτηρίζει το Αττις «μεγάλο σχολείο»…
Ωστόσο, μετά τις παραστάσεις του «Μάουζερ» πριν από δύο περίπου χρόνια, ο ίδιος θέλησε να αφήσει πίσω του την υποκριτική. «Είναι σαν να έκλεισε ένας κύκλος – λέει –και πλέον μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι και την ανάγκη να βρεθώ στη σκηνή» ομολογεί με ειλικρίνεια.
Τα ενδιαφέροντά του πλέον στρέφονται περισσότερο στο γράψιμο. Και αυτή του η δραστηριότητα, πάντως, προέκυψε παράλληλα με την υποκριτική του διαδρομή στο Αττις. «Την περίοδο που ανεβάζαμε τη “Μαντεμουαζέλ Ζιλί” – εξηγεί ο ίδιος – ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ο οποίος γνώριζε ότι έχω μια σχέση με τη λογοτεχνία, με την ποίηση κ.λπ., μου ζήτησε να γράψω ένα ποίημα-τραγούδι που το ερμήνευσε ο Τάσος Δήμας. Μετά έγραψα κάτι για το “Αλάρμ” ενώ κάποια στιγμή προέκυψε και το κείμενο της “Λαθραίας Ζωής” όπου έγινε μια παρουσίαση για παιδιά μεταναστών σε σχολεία» λέει παρακάτω επισημαίνοντας παράλληλα και το πέρασμά του από τον Τύπο…
Παρ’ όλα αυτά, ο Θανάσης Αλευράς παραδέχεται πως το προσωπικό του ύφος δεν έχει τόση σχέση με το θέατρο. Τείνει προς τον πεζό λόγο και δη τον χιουμοριστικό. Του αρέσει πολύ η παράδοση του αμερικανικού μπουρλέσκ. «Νομίζω ότι το χιούμορ είναι κάτι που το χρειαζόμαστε σε σχέση με την κατάσταση που ζούμε. Από εκεί και πέρα το έχω ανάγκη και προσωπικά, ως άνθρωπος. Θέλω την ανατρεπτική ματιά που φέρνει και έναν αέρα παιχνιδιού…».
Ο Θανάσης Αλευράς έχει ολοκληρώσει δυο νουβέλες οι οποίες δεν έχουν ακόμη εκδοθεί και σκέπτεται να συνεχίσει: «Με μια τρίτη, μια τέταρτη και όπου πάει… Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί…» σχολιάζει χαρακτηριστικά. Αναγνωρίζει πως στην αγορά βιβλίου υπάρχει τέτοιος κορεσμός που δεν ξέρει και ο ίδιος «αν όλα αυτά μπορούν να αφομοιωθούν, αν χωράει κάτι άλλο…». Το επόμενο βήμα, συνεχίζει, είναι το Διαδίκτυο μέσω του οποίου «κινούνται πολύ τα πράγματα». Πέραν αυτού, δηλώνει πως τον ενδιαφέρουν πολύ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Εκεί υπάρχουν όλα: και το κουτσομπολιό και το χαμηλό επίπεδο και η προσπάθεια για φλερτ… υπάρχει όμως και ένα κομμάτι που ανταλλάσσεις ιδέες και έχεις την ευκαιρία να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση δεν θα τους γνώριζες…».
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 23 Δεκεμβρίου 2013
HeliosPlus
