Το σήμερα… και το αύριο

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ μιας χρονιάς (2013) στον αθλητισμό, όπως και σε άλλους τομείς της κοινωνίας, αναπτύσσεται σε δύο όψεις: η μία αφορά το σήμερα, δηλαδή τι επετεύχθη από ώριμης ηλικίας άτομα και ομάδες, και η άλλη –ίσως πιο σημαντική –τι κατατέθηκε ως προοπτική του μέλλοντος –κοντινού και μακρινού –από τη νέα γενιά. Στον αθλητισμό οι αριθμοί δίνουν το μέτρο, κάτι που έχει ευνόητο ενδιαφέρον σε μια τόσο δύσκολη περίοδο της εθνικής ζωής. Ενα χρήσιμο εργαλείο –όχι όμως σε απόλυτη μορφή –είναι οι διεθνείς διακρίσεις, καθώς υπάρχουν πλείστες όσες ιδιομορφίες και διαφοροποιήσεις, με προέχουσα την οικονομική ασφυξία –ελάχιστες επαγγελματοποιημένες περιπτώσεις αποτελούν εξαίρεση του κανόνα. Ο ελληνικός αθλητισμός χειμάζεται βασικά οικονομικά αλλά και λειτουργικά.

Η ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ των μεταλλίων σε διοργανώσεις ανωτάτου επιπέδου (παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά και θεσμικά Κύπελλα) στέκεται όρθια απέναντι στην κρίση. Σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες –από 15 ετών ως εκείνη των ανδρών και γυναικών –καταγράφονται περί τα 70 μετάλλια και των τριών χρωμάτων. Τα χρυσά φθάνουν τα 20, ανεξαρτήτως ηλικίας, στα αθλήματα του ολυμπιακού προγράμματος. Πολύ σημαντική η διαπίστωση ότι το 80% σε στρογγυλοποιημένους αριθμούς έχει επιτευχθεί από ερασιτεχνικά και ημιερασιτεχνικά αθλήματα με χαμηλούς οικονομικούς πόρους. Κάποια από αυτά αδαείς και αμβλύωπες τα χαρακτηρίζουν «μικρά». Αντίθετα, η προσφορά τους σε διεθνές επίπεδο είναι μεγάλη, παράλληλα με την κοινωνική υπόστασή τους.

ΕΔΩ επιβάλλεται να επισημανθεί ένα ακόμη σπουδαίο στοιχείο. Οι λειτουργικές δυσχέρειες αφορούν άμεσα τη βιωσιμότητα και την εξέλιξη της νέας και νεότατης γενιάς. Φανερή ή ύπαρξη πολλών και εξαιρετικής ποιότητας ταλέντων που κινδυνεύουν να χαθούν. Από το σύνολο των 70 μεταλλίων που αναφέρθηκαν ήδη τα 27 έχουν κερδηθεί από τις μεγάλες ηλικιακές κατηγορίες (ανδρών, γυναικών και ομάδων). Δεκάδες συνεπώς μετάλλια έχουν προσφερθεί από αθλητές και αθλήτριες ηλικίας 15-18 ετών που έχουν διακριθεί σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα των ηλικιών τους. Να ένα κάποιο χαμόγελο. Οραμα αισιοδοξίας και ελπίδας, αλλά στην πράξη τι γίνεται; Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το «μέλλον» του ελληνικού αθλητισμού μεγαλώνει μέσα σε δύσκολες και ανεπαρκείς προϋποθέσεις. Ιδού ένα πιεστικό ερώτημα.