Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων καθώς και τις διάφορες συζητήσεις στην τηλεόραση, ακούω συχνά διάφορους αναλυτές, βουλευτές, υπουργούς και δημοσιογράφους να αναφέρονται στο «πολιτικό σύστημα», χωρίς ποτέ να εξηγούν τι πράγμα είναι αυτό.
Κάποια στιγμή, όταν ρώτησα, ένας παλιός πολιτικός, που δεν έβαλε ποτέ το δάχτυλό του στο βάζο με το μέλι, μου εξήγησε τι είναι το πολιτικό σύστημα, με την εξής αποκαλυπτική εικόνα.
Φαντάσου, μου είπε, μια μεγάλη αίθουσα, κάτι σαν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Στο κέντρο υπάρχει ένα μεγάλο τραπέζι με τριακόσιες καρέκλες. Στην αίθουσα περιφέρονται δυο-τρεις χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, χωρισμένοι σε ομάδες, και μερικές εκατοντάδες σερβιτόροι. Ολοι περιμένουν έναν τσέλιγκα φουστανελά που θα φέρει ψητά αρνιά. Αυτό, μου είπε, είναι το πολιτικό σύστημα. Το τραπέζι είναι η Βουλή των Ελλήνων, οι περιφερόμενοι είναι οι υποψήφιοι βουλευτές των διαφόρων κομμάτων και οι σερβιτόροι είναι οι συνδικαλιστές. Ο τσέλιγκας που θα φέρει να ψητά αρνιά είναι ο ελληνικός λαός. Οσο πλησιάζει η ώρα της εμφάνισής του, τόσο οι υποψήφιοι στριμώχνονται και διαγκωνίζονται για να πιάσουν μία από τις τριακόσιες καρέκλες, ενώ οι σερβιτόροι συνδικαλιστές παρακολουθούν προσεκτικά για να αποφασίσουν σε ποιον θα ποντάρουν ώστε να τον σερβίρουν πρώτο και να πάρουν κι αυτοί κανένα κομμάτι ψαχνό.
Φυσικά, αυτή η γελοιογραφική παρουσίαση του πολιτικού συστήματος δεν με πείθει.
Πρώτον, διότι μεταξύ των πολιτικών υπάρχουν και σοβαροί, τίμιοι και αξιόλογοι άνθρωποι, που δεν ενδιαφέρονται για το ψητό. Δεύτερον, διότι πολλά φαινόμενα μένουν εκτός εικόνας. Τρίτον, παρουσιάζει τον λαό αφελή και ανόητο.
Ομως, αν το σκεφθείτε λιγάκι, αυτή η κυνική καρικατούρα μάς βοηθά να καταλάβουμε μερικά πράγματα. Π.χ. μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί οι συνδικαλιστές, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την εργατική τάξη, προσκυνούν τους πολιτικούς. Επίσης, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τόσοι πολλοί θέλουν να γίνουν βουλευτές, πάση θυσία. Ακόμη, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ένα κόμμα εγκαταλείπεται από τα ίδια τα πρωτοκλασάτα στελέχη του όταν φανεί ότι δεν μπορεί να προσφέρει καρέκλα. Αυτή είναι η περίπτωση του ΠαΣοΚ. Πολιτικοί όπως ο κ. Μητρόπουλος και ο κ. Κουρουμπλής έχουν ήδη ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και είναι βουλευτές του, δηλαδή έχουν πιάσει καρέκλα. Διαβάζω ότι ο πρώην υπουργός κ. Χάρης Καστανίδης κάνει βόλτες γύρω από τη ΔΗΜΑΡ και η πρώην υπουργίνα κυρία Λούκα Κατσέλη έχει θέσει τον εαυτό της στη διάθεση του κ. Τσίπρα. Επίσης, πολλά πρωτοπαλίκαρα του ΠαΣοΚ προσκυνούν τώρα άλλα αφεντικά.
Η ελευθερία κίνησης και μετακίνησης είναι καλό πράγμα. Καθένας έχει το δικαίωμα να ακολουθεί τον δρόμο που θα τον φέρει στην επιτυχία και στην ευτυχία. Ομως εμείς που σερβίρουμε τα ψητά αρνιά είναι καλό να έχουμε τον νου μας και να προσέχουμε ποιους ταΐζουμε. Οι εραστές της εξουσίας και του Δημοσίου Ταμείου δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον τόπο.
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ