Όσο αναγκαία και κοινωνικά δίκαιη είναι η φορολόγηση του πλούτου και της ακίνητης περιουσίας, άλλο τόσο παράλογη και κοινωνικά άδικη είναι η υπερφορολόγηση της και μάλιστα σε μια χώρα που οι πολίτες της έχουν πληγεί βαρύτατα από την οικονομική κρίση. Η αναγκαιότητα συγκέντρωσης δημόσιων εσόδων, δεν μπορεί να οδηγεί σε ακρότητες και παραλογισμούς. Και στο νέο καθεστώς φορολογίας των ακινήτων που βρίσκεται αυτή την ώρα σε διαβούλευση, υπάρχουν αρκετές ακραίες ρυθμίσεις που πυροδότησαν αντιδράσεις. Κάποιες από αυτές τις αναγνώρισε ήδη ο αρμόδιος υπουργός, κάτω από την πίεση των βουλευτών. Υπάρχουν όμως ακόμα περιθώρια για πολλές βελτιώσεις που θα κάνουν πιο δίκαιο και εν τέλει πιο αποτελεσματικό το νέο καθεστώς.
Έχουμε φτάσει στο σημείο, οι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους έλληνες πολίτες, να πληρώνουν πολύ περισσότερους φόρους από αυτούς που πράγματι τους αναλογούν, επειδή κάποιοι επιμένουν να φοροδιαφεύγουν και οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν είναι σε θέση να τους ελέγξουν. Το ίδιο γίνεται τώρα και με το νέο φόρο ακινήτων. Επειδή προβλέπεται ότι το 30% των υπόχρεων δεν θα πληρώσουν, είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί φοροδιαφεύγουν, αυξάνονται υπέρμετρα οι συντελεστές, προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσόν που έχει προυπολογιστεί. Τήν ίδια στιγμή ο φόρος υπολογίζεται με αντικειμενικές αξίες που δεν έχουν πια καμιά σχέση με την πραγματικότητα, καθώς η αγορά ακινήτων έχει πλήρως καταρρεύσει. Αποτέλεσμα, να τιμωρούνται για πολλοστή φορά όσοι πολίτες κατάφεραν με διαφανή και φορολογημένα εισοδήματα, να αποκτήσουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο, που πίστευαν ότι θα τους εξασφάλιζε μια πιο άνετη ζωή, όταν βγουν στη σύνταξη.
Είναι γεγονός επίσης ότι σε μεγάλη μερίδα των πολιτών έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα, καθώς τα εισοδήματα τους είτε έχουν μειωθεί δραματικά, είτε και έχουν εξανεμιστεί λόγω της ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις των τελευταίων μηνών έχουν οδηγήσει σε αντίστοιχη μείωση των καταθέσεων στις τράπεζες. Όσο αναγκαία είναι η συγκέντρωση εσόδων και η επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να μην οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο μια ακόμα μερίδα της κοινωνίας. Ας αναζητήσει λοιπόν η κυβέρνηση όλες τις δυνατότητες για βελτίωση και μείωση της υπέρμετρης φορολογίας κι ας προσπαθήσει επιτέλους να κλείσει τις μαύρες τρύπες του δημόσιου τομέα, που δημιουργούν την ανάγκη για περισσότερα έσοδα. Οι συνεχείς φορολογικές αφαιμάξεις, έχουν οδηγήσει την κοινωνία στα όρια της.