Η λέξη Halloween προέρχεται από το All-hallow-even και αναφέρεται στην παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day – All Saints Day).
Η γιορτή έχει μυστικιστική χροιά και στη διάρκειά της τα παιδιά φορούν κοστούμια και βγαίνουν για «κέρασμα ή για πείραγμα».
Οι παγανιστικές ρίζες της βρίσκονται κατά μία θεωρία στις γιορτές προς τιμήν της Πομόνα, της ρωμαϊκής θεάς των φρούτων και των καρπών, ή κατά μία άλλη στην Παρεντάλια, τη Γιορτή των Νεκρών. Από τον 8ο αιώνα μΧ συνδέεται άμεσα με την αρχαία κέλτικη γιορτή Σάουιν (Samhain) που σηματοδοτεί το τέλος της καλοκαιρίας και την έναρξη των προετοιμασιών για την έλευση της βαρυχειμωνιάς. Κοινό σημείο αναφορά όλων αυτών των εορτών ήταν η ημερομηνία τους: τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου και πρώτη του Νοεμβρίου.
Χαρακτηριστικό της ημέρας είναι ο στολισμός των σπιτιών με κολοκύθες που φέρουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Το έθιμο της κολοκύθας προέρχεται από έναν παλιό ιρλανδικό θρύλο. Σε αυτόν ένας τεμπέλης αλλά πανέξυπνος αγρότης, ο Τζακ, καταφέρνει να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τον διάβολο. Αρνείται, μάλιστα, να τον απελευθερώσει τον διάβολο μέχρι να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία.
Τελικά, δέχεται να τον αφήσει ελεύθερο, με την προϋπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο διάβολος δεν θα τον αφήσει να μπει στην κόλαση. Η συμφωνία τηρείται και το πνεύμα του Τζακ φτιάχνει τα φανάρια από κολοκύθα, τοποθετεί μέσα τους ένα κερί και περιπλανάται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.
Γι’ αυτό και οι κολοκύθες ονομάζονται στα αγγλικά Jack O’ Lantern (Τζακ Φανάρι).
Στις ΗΠΑ το Χάλογουιν ξεκίνησε να γιορτάζεται στα 1840, όταν ιρλανδοί καθολικοί έφεραν το έθιμο στη νέα τους πατρίδα.
Οι Ιρλανδοί πίστευαν ότι η τοποθέτηση ενός κεριού στην κολοκύθα (αρχικά αντί της κολοκύθας χρησιμοποιούνταν γογγύλια ή πατάτες) κρατά μακριά τα κακά πνεύματα.
