Ο Εργοτέλης, σύμφωνα με τους «ειδικούς» του ποδοσφαίρου, πριν από την έναρξη της εφετινής Σούπερ Λίγκας φάνταζε ως μία εκ των υποψηφίων ομάδων για τον υποβιβασμό. Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, η έλλειψη ισχυρής έδρας, η πρόσληψη στην τεχνική ηγεσία του κ. Γιάννη Πετράκη, ενός ανθρώπου χαμηλών τόνων, όπως επίσης και η μη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης των μεταγραφικών κινήσεων και των λοιπών ενεργειών που έκανε ο ιστορικός σύλλογος του Ηρακλείου Κρήτης, έδιναν την εικόνα μιας ομάδας που ήρθε για να κάνει το… ετήσιο πέρασμά της από τη μεγάλη κατηγορία προτού επιστρέψει στη Β’ Εθνική. Κι όμως, οκτώ αγωνιστικές μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Εργοτέλης παραμένει αήττητος και φιγουράρει στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας κάνοντας όνειρα ακόμη και για Ευρώπη…

Πολλοί πλέον είναι εκείνοι οι οποίοι εντυπωσιάζονται από το ωραίο ποδόσφαιρο που αποδίδει ο Εργοτέλης και την αξιοθαύμαστη πορεία που διαγράφει μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν ότι το περασμένο καλοκαίρι οι Κιτρινόμαυροι έφτασαν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, κινδυνεύοντας να μείνουν άστεγοι, δίχως οικονομική και ασφαλιστική ενημερότητα, κάτι που θα τους στερούσε και την άδεια συμμετοχής στη Σούπερ Λίγκα. Ούτε βέβαια είναι ευρέως γνωστό ότι ο ανίκητος (με τρεις νίκες και πέντε ισοπαλίες) Εργοτέλης, που διαθέτει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, τελεί υπό διοίκηση Πρωτοδικείου.

Μια παρέα από Εργοτελίτες, παλαιούς παράγοντες και φιλάθλους της ομάδας, με επικεφαλής τον κ. Γιάννη Δασκαλάκη, ανέλαβαν τα ηνία του συλλόγου προκειμένου να τον βγάλουν από το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει ιδίως μετά τον απρόσμενο θάνατο του Απόστολου Παπουτσάκη τον Ιούλιο του 2012. Το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ πέρασε στα χέρια του υιού του ιστορικού προέδρου της ομάδας κ. Δημήτρη Παπουτσάκη, ο οποίος όμως αδυνατώντας να διαχειριστεί το χρέος ύψους 4 εκατ. ευρώ που είχε συσσωρευθεί «πάρκαρε» τις μετοχές του, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο τοπικός Τύπος, παραχωρώντας τη διαχείρισή τους και το τιμόνι του συλλόγου στους κκ. Ι. Δασκαλάκη, Γιώργο Φραγκάκη, Μανόλη Παπαντωνάκη, Λευτέρη Καραταράκη, Γιώργο Κατρινάκη και Βαγγέλη Γιαννουλάκη. Η πενταμελής διοικούσα επιτροπή έθεσε το μπάτζετ μόλις στο 1 εκατ. ευρώ καθώς είχε να διαχειριστεί έσοδα 1,6 εκατ. ευρώ (τηλεοπτικό συμβόλαιο, χορηγία ΟΠΑΠ και μικροσπόνσορες) και ένα σωρό εξωαγωνιστικά προβλήματα, με κυριότερα την εξασφάλιση της οικονομικής και ασφαλιστικής ενημερότητας, το Παγκρήτιο Στάδιο, από το οποίο απειλείτο με έξωση, και κατ’ επέκταση την αδειοδότηση από την ΕΠΟ.
Στην τεχνική ηγεσία προσελήφθη ένας προπονητής χαμηλού κόστους (λέγεται ότι ο μηνιαίος μισθός του δεν ξεπερνά τις 2.000 ευρώ), που δεν ανήκει στην κατηγορία των πολυδιαφημισμένων και υπερπροβεβλημένων από τα ΜΜΕ. Ο κ. Γιάννης Πετράκης, που την περασμένη σεζόν κράτησε στη Σούπερ Λίγκα τον «καταδικασμένο» ΟΦΗ, εφέτος «έχτισε» αθόρυβα μια ομάδα που συνδυάζει «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» παίζοντας ελκυστικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο. Ο 54χρονος προπονητής μιλώντας στο «Βήμα» εξηγεί το μυστικό της επιτυχίας λέγοντας: «Ο Εργοτέλης διαχρονικά είναι ένα σωματείο που λειτουργεί ως μια καλή οικογένεια. Και όποιος νέος έρχεται ενσωματώνεται σε αυτή την κουλτούρα. Αυτή την περίοδο υπάρχουν 15-16 παιδιά που προέρχονται από τις ακαδημίες μας και άλλοι παίκτες όπως ο Αθανασίου, ο Ρομάνο, ο Βερπακόφσκις, οι οποίοι αγωνίζονται πολλά χρόνια στον σύλλογο, με αποτέλεσμα να υπάρχει ομοιογένεια και ομαδικό πνεύμα».
Παράλληλα με τον κρητικό κορμό και το έντονο εγχώριο στοιχείο, το ρόστερ του Εργοτέλη το περασμένο καλοκαίρι δυνάμωσε με τους πολύπειρους Ηλία Αναστασάκο (36 ετών) και Οράσιο Καρντόσο (34 ετών), αλλά και την προσθήκη ποιοτικών παικτών με παραστάσεις από σημαντικά πρωταθλήματα του εξωτερικού, όπως είναι ο 31χρονος ισπανός στόπερ Αλβάρο Μεχία, που προέρχεται από τα τμήματα υποδομής της Ρεάλ Μαδρίτης και πανηγύρισε την κατάκτηση της Πριμέρα Ντιβισιόν το 2007, ο 26χρονος πορτογάλος χαφ Βίτορ Πελέ με θητεία στην Ιντερ, στην Πόρτο και στη Βαγιαδολίδ, ο 22χρονος βέλγος ακραίος επιθετικός Ζιγκί Μπαντιμπαγκά που «αποφοίτησε» από το ποδοσφαιρικό σχολείο της Αντερλεχτ και ο εξαιρετικά ταλαντούχος 21χρονος βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός Μάρκος Μπαμ Μπαμ, ο οποίος όμως στάθηκε άτυχος καθώς τραυματίστηκε σοβαρά και χάνει το υπόλοιπο της σεζόν.
Μάλιστα άπαντες πείστηκαν να μετακομίσουν στην Κρήτη με συμβόλαια που δεν ξεπερνούν τις 40.000-50.000 ευρώ. «Ηρθαν συνειδητοποιημένοι γνωρίζοντας τα πάντα για την ομάδα. Νομίζω ότι επέλεξαν τον Εργοτέλη γιατί τους άρεσε αυτό που εξέπεμπε, η φιλοσοφία και το πλάνο που υπάρχει στον σύλλογο, όπως επίσης και το Ηράκλειο, που είναι ένας ωραίος τόπος για να ζεις» δήλωσε ο κ. Πετράκης, εξηγώντας πώς επείσθησαν άπαντες για να μεταγραφούν στους Κιτρινόμαυρους.
Ο κρητικός κόουτς, πάντως, παρά την εντυπωσιακή πορεία της ομάδας του, προτιμά να κρατάει χαμηλούς τόνους διατηρώντας ως πρωταρχικό στόχο την παραμονή στην κατηγορία: «Εμείς καθορίζουμε τη στάση μας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Ο στόχος μας παραμένει αυτός που είχαμε θέσει από το καλοκαίρι. Εφόσον τα καταφέρουμε, θα διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Για να έχει αξία όμως η πορεία που έχουμε πραγματοποιήσει ως τώρα θα πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο πλάνο μας και να συνεχίσουμε ταπεινά τη σκληρή δουλειά που κάνουμε καθημερινά στις προπονήσεις».

Μια εναλλακτική ομάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, η χούντα και τα χρόνια του γύψου

Η συγγνώμη που ζήτησε προ τεσσάρων ετών ο Μίκης Θεοδωράκης από τον Εργοτέλη επ’ ευκαιρία των 80 ετών από την ίδρυσή του έφερε στο φως της δημοσιότητας μια άγνωστη στο ευρύ κοινό πτυχή της ιστορίας του κρητικού συλλόγου που λίγο έλειψε να διαλυθεί λόγω μιας συναυλίας του σπουδαίου έλληνα μουσικοσυνθέτη. Ηταν Αύγουστος του 1966 όταν οι προοδευτικοί διοικούντες τον σύλλογο, παρά τις απειλές που δέχθηκαν, παραχώρησαν το γήπεδο της ομάδας, το ιστορικό «Μαρτινέγκο», προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη συναυλία του Μίκη στο Ηράκλειο. Μερικούς μήνες αργότερα και αφού πλέον είχε επιβληθεί η χούντα των συνταγματαρχών, δόθηκε η εντολή από το στρατιωτικό καθεστώς για την εξόντωση του Εργοτέλη, ως «αντιεθνικώς δρώσας ομάδας», με τον υποχρεωτικό υποβιβασμό του στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και την παραχώρηση πέντε εκ των κορυφαίων παικτών του στον συμπολίτη ΟΦΗ. Ο Εργοτέλης, όπως και η χώρα ολόκληρη, μπήκε στον… γύψο, ενώ παράλληλα ασκήθηκαν πολιτικές διώξεις και κυνηγήθηκαν διοικητικά στελέχη, τα οποία κατηγορήθηκαν ως «εχθροί του καθεστώτος».
Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, πάντως, το μακρινό 1929, ο Εργοτέλης υπήρξε μια προοδευτική ομάδα, όπως καταδεικνύει η παρουσία γυναικών στην πρώτη διοίκηση του συλλόγου αλλά και μετέπειτα. Με το πέρασμα των χρόνων, μολονότι το κοινό του ΟΦΗ υπήρξε σαφώς πιο πολυπληθές, οι «κιτρινόμαυροι» συγκέντρωναν στις τάξεις τους αρκετούς από τους διανοουμένους και την πνευματική ελίτ της πόλης. Κάπως έτσι άρχισε να χτίζεται και η ιστορία του «εναλλακτικού Εργοτέλη», που έπειτα από αρκετές δεκαετίες απέκτησε και τον ομώνυμο σύνδεσμο φιλάθλων «Alternatives» («Εναλλακτικοί»), που μάλιστα παρουσιάζει έντονη κοινωνική δράση, αντιφασιστικό λόγο και αντιμνημονιακή ρητορική, παρεμβαίνοντας με ανακοινώσεις ακόμη και σε μη ποδοσφαιρικά θέματα…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ