Τα media κατασκεύασαν με τη Χρυσή Αυγή μια τηλεοπτική «υπερπραγματικότητα» –όπως έλεγε ο φιλόσοφος Μποντριγιάρ –και μετά εγκατέλειψαν απαράδεκτα το ζήτημα.
Ωστόσο με τη Χρυσή Αυγή δεν ξεμπλέξαμε καθόλου και θα αναφερθώ επιλεκτικά σε τρία τεράστια ζητήματα.
1. Η εγκληματική οργάνωση δεν εξαρθρώθηκε, γιατί κανείς δεν βρήκε ποιοι χρηματοδοτούν κρυφά το νεοναζιστικό μόρφωμα, πού είναι τα όπλα και οι αποθήκες, δηλαδή η «εφοδιαστική δομή» (logistics), και επομένως είναι αδιανόητο να υποστηρίζονται τέτοιες εκδοχές!
Απλώς η ηγεσία της Δικαιοσύνης υιοθετεί μια διαφορετική στρατηγική (έχοντας πάντως ως δεδομένο ότι ο «Φύρερ» και ο υπαρχηγός των νεοναζιστών βρίσκονται μέσα στις φυλακές).
Ετσι ζητείται σταθερά για τη δίωξη κάποιων χρυσαυγιτών βουλευτών η άδεια της Βουλής και την υπόθεση έχουν αναλάβει πλέον ανώτεροι δικαστές για την προσεκτική συλλογή περισσότερου αποδεικτικού υλικού (ενδεχομένως για να μην ξαναβρεθεί η Δικαιοσύνη δυσάρεστα αντιμέτωπη με την κοινή γνώμη, λόγω των μη «προφυλακίσεων» προβεβλημένων στελεχών των νεοναζιστών).
2. Επίσης, σε λίγο θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με ένα άλλο εκρηκτικό δεδομένο. Αν δηλαδή θα επιτρέψουμε –ως έννομη τάξη –να κατεβούν υποψήφιοι τα ηγετικά στελέχη του νεοναζιστικού χώρου στις επόμενες δημοτικές ή κοινοβουλευτικές εκλογές (και μάλιστα σε μια εποχή όπου όλοι επιθυμούμε μια καινούργια πολιτική τάξη απαλλαγμένη από την έντονη απαξίωση).
Ετσι πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να έχουν την παραπάνω δυνατότητα όσοι χρυσαυγίτες είναι «προφυλακισμένοι» ή εκείνοι στους οποίους έχει απαγορευθεί η έξοδος από τη χώρα (ή τέλος εκείνοι που θα παραπεμφθούν με αμετάκλητο βούλευμα για τη συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης).
Γιατί; Γατί σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποδυναμώνεται αναντίρρητα το τεκμήριο της αθωότητας.
Αρα είναι απαραίτητο να ξαναδούμε την εκλογική μας νομοθεσία (για να μη νομιμοποιήσουμε τον νεοναζιστικό εσμό, ιδίως όταν ο Αρειος Πάγος είχε απαγορεύσει παλαιότερα τη λειτουργία του κόμματος «Νέος Φασισμός»)!
3.Τέλος, δεν θα απαλλαγούμε από τη Χρυσή Αυγή αν δεν αλλάξει στοιχειωδώς η –γερμανικής έμπνευσης
–καταστροφική οικονομική πολιτική και αν δεν απομυθοποιηθεί η προσπάθεια αυτού του μορφώματος να εμφανιστεί ως ο εκφραστής των κοινωνικά κατεστραμμένων απέναντι στις διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ.
Mια μεθοδολογία που είχε ακολουθήσει επιτυχημένα ο ακροδεξιός Λεπέν στη Γαλλία, όταν συχνά απευθυνόταν «στους εργάτες όλων των βιομηχανιών και στους αγρότες με τις συντάξεις της πείνας» (Pierre Milza, «Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης»)!
Το συμπέρασμα; Με τον νεοναζισμό δεν ξεμπλέξαμε!
kalfelis@law.auth.gr
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ