Την περασμένη Κυριακή στη στήλη αυτή είχε επισημανθεί ότι οι ευρωεκλογές του ερχομένου Μαΐου, οι οποίες θα γίνουν κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας, είναι πολύ πιθανόν να αναδείξουν το πιο αντιευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την εξαιρετικά σημαντική αύξηση των ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων της Ακρας Δεξιάς και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τώρα οι ανταποκριτές από τις Βρυξέλλες («Τα Νέα» 23.10.2013) έρχονται να επιβεβαιώσουν τους φόβους αυτούς με την προσθήκη ότι πανικόβλητες οι κυβερνήσεις των εύπορων χωρών θέλουν να δημιουργήσουν την εικόνα ότι τα προγράμματα στήριξης στις χώρες του Νότου αποδίδουν και δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα. Ο στόχος είναι να πεισθούν οι φορολογούμενοι των πλούσιων χωρών ότι δεν πρόκειται να βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη και να αποφευχθεί έτσι η διαρροή τους προς τα ακροδεξιά κόμματα. Είναι και αυτή μια εκδήλωση αλληλεγγύης, προς τη λάθος όμως κατεύθυνση.
Πέρα όμως από την αρνητική και τελικά αντιευρωπαϊκή αυτή νοοτροπία που επικρατεί στους πολίτες των πλουσίων χωρών της Ενωσης, η οποία και θα πρέπει ιδιαίτερα να μας προβληματίσει, το συμπέρασμα είναι ότι μάλλον δεν αναμένεται κανένα νέο πρόγραμμα και καμία πρόσθετη χρηματοδοτική στήριξη πριν από τον ερχόμενο Μάιο. Εξ ου και οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις όλων των ευρωπαίων ιθυνόντων ότι οι σχετικές αποφάσεις δεν θα ληφθούν πριν από τον Ιούνιο του 2014. Και ενώ περιμέναμε ίσως κάποια αλλαγή με τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης, τώρα θα πρέπει να περιμένουμε και πάλι. Στο μεταξύ βέβαια, μέσα στο κλίμα του άκρατου λαϊκισμού που επικρατεί στη χώρα μας, φουντώνει η πολεμική εναντίον της τρόικας και των αρμοδίων επιτρόπων στις Βρυξέλλες, σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί ότι αυτοί φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Οχι βέβαια ότι δεν έχουν κάνει λάθη (κάθε άλλο μάλιστα) αλλά είναι πρωτίστως τα δικά μας λάθη που τους έφεραν εδώ.
Ετσι εμείς δεν φταίμε για τίποτε (ως συνήθως άλλωστε) όταν είναι γνωστό, αλλά δυστυχώς δεν λέγεται από κανέναν, ότι τα επώδυνα μέτρα των οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων και της πέραν κάθε λογικού ορίου αύξησης της φορολογίας δεν επιβλήθηκαν επειδή ήταν απαίτηση της τρόικας, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι αρνηθήκαμε να προχωρήσουμε στην επιβαλλόμενη μείωση του τερατώδους δημόσιου τομέα και στις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις, λόγω των αντιδράσεων των γνωστών συμφερόντων. Τελευταίο κρούσμα η επίθεση εναντίον του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ολι Ρεν, επειδή είπε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς επιτήρησης ωσότου αποπληρώσει το 75% των δανείων που έχει λάβει. Αυτό όμως προβλέπει η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία για την οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης, την οποία υπέγραψε η Ελλάδα, όπως και όλες οι άλλες χώρες που έχουν δανειστεί από τους εταίρους τους. Θα πρέπει επίσης να μας προβληματίσει το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες διαψεύδουν ότι έχουν την πρόθεση να επιβάλουν νέα οριζόντια μέτρα, όταν η κυβέρνηση διακηρύσσει urbi et orbi ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι δεν πρόκειται για δωρεάν επίδειξη πυγμής, απλώς για την γνωστή εσωτερική κατανάλωση.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
