Κύριε διευθυντά.
Τελικά αυτό που λένε, ότι στον καιρό της τρόικας πίνουν το αίμα μας, μάλλον δεν ισχύει. Φίλος αιμοδότης πήγε στην κλινική, κοντά στο σπίτι του, όπου δίνει συνήθως αίμα, για να διαπιστώσει ότι έχει κλείσει.
Ακολούθως μετέβη στο μεγάλο κεντρικό νοσοκομείο όπου, όπως γνώριζε, έστελναν τις φιάλες με το αίμα από την κλινική που είχε κλείσει, για να μάθει ότι δεν διαθέτει τμήμα αιμοδοσίας.

«Να υποθέσω ότι δεν έχετε ανάγκη από αίμα;» ρώτησε, για να του απαντήσουν: «Εχουμε τεράστια ανάγκη, δεν διαθέτουμε όμως τα απαραίτητα μέσα». «Και πού μπορώ να πάω να δώσω;». Το πιο κοντινό νοσοκομείο που του πρότειναν απείχε 17 χιλιόμετρα.

Με λίγα λόγια: για μια «δουλειά» (για την ακρίβεια, για μια αφιλοκερδή και αξιέπαινη πράξη φιλανθρωπίας) που όπως μας λένε εδώ και χρόνια προσπαθώντας να μας πείσουν να γίνουμε αιμοδότες χρειάζεται μόνο την καλή προαίρεσή μας και μερικά λεπτά από τον χρόνο μας ξόδεψε ένα ολόκληρο πρωινό!

Κατά τα άλλα η Ελλάδα βρίσκεται χαμηλά στους ευρωπαϊκούς καταλόγους εθελοντικής αιμοδοσίας.

Μετά τιμής
Πανδώρα