***
«Φεύγω… Δεν μπαίνω…».
***
Η κυρία που κρατώντας το κινητό στο αφτί της έλεγε αυτές τις φράσεις πηγαινοερχόταν στην είσοδο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά το βράδυ της περασμένης Τρίτης που γίνονταν τα εγκαίνια με φανερό εκνευρισμό αλλά μέσα στα πλαίσια της κοσμιότητας.
***
Τράβηξε ωστόσο την προσοχή ορισμένων που βρίσκονταν κοντά της.
***
Κοιτώντας την αναγνώρισαν τη συνθέτρια, τραγούδι της οποίας θα άκουγαν λίγο μετά στην παράσταση «Δρόμοι του Πειραιά» που πλαισίωσε τα εγκαίνια.
***
Τι είχε συμβεί;
***
Μόλις είχε αντιληφθεί ότι η θέση που της είχαν επιφυλάξει βρισκόταν στο πρώτο θεωρείο και όχι στην πλατεία, ενώ στην πλατεία είχε ήδη καθήσει ένας συνάδελφός της…
***
Γιατί λοιπόν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Είναι, δηλαδή, υποδεέστερη του συνθέτη – τραγουδοποιού και εσχάτως σκηνοθέτη που κατέβηκε στην Επίδαυρο; Γιατί αυτός και όχι εγώ;
***
Το ζήτημα δεν είναι αν έχει δίκιο ή όχι –που μεταξύ μας, η διάρκεια και η πορεία του Διονύση Σαββόπουλου τον τοποθετούν από μόνο του σε μια κατηγορία…
***
Το ζήτημα είναι γιατί ένας τόσο αξιόλογος και ταλαντούχος δημιουργός όσο η Ευανθία Ρεμπούτσικα μπαίνει στη σύγκριση και μάλιστα όταν αυτή η σύγκριση αποτυπώνεται στην ταξιθεσία…
***
Στη φωτογραφία το εσωτερικό της πλατείας του θεάτρου-πέτρας του σκανδάλου…
***
Μεγαλόπρεπα και συγκινητικά: Τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά πάντως δεν στερήθηκαν ούτε το ένα ούτε το άλλο…
***
Το ευφρόσυνο θέαμα συνέβαλε καθοριστικά.
***
Εντυπωσιακή η προβολή πάνω στο ίδιο το θέατρο. Ενδιαφέρον το βίντεο με την ιστορία του θεάτρου. Ενας κι ένας οι ηθοποιοί-ερμηνευτές.
***
Λίγος παραπάνω προεκλογικός λόγος ακούστηκε, αλλά εν όψει δημοτικών εκλογών θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητος. Δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει ακόμη οι παλιές συνήθειες…
***
Ο μόνος τρόπος να γίνει το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά ουσιαστικός θεατρικός πόλος είναι να μείνει έξω από δήμους, συμβούλια και συμβούλους. Διαθέτει άλλωστε καλλιτεχνικό διευθυντή, που έχει ήδη καταστρώσει τα σχέδιά του και προγραμματίζει τα επόμενα.
***
Η τέχνη είναι για τους καλλιτέχνες και η πολιτική για τους πολιτικούς –τόσο απλό.
***
Μετρά μόλις δύο εβδομάδες ζωής επί σκηνής.
***
Είναι ο «Πουπουλένιος» που ξεκίνησε στο θέατρο Αθηνών και αμέσως το είδε να γεμίζει.
***
Εντυπωσιακό αλλά λογικό: συνδυάζει ένα δυνατό σύγχρονο έργο με μια καλοστημένη παράσταση που τη στηρίζουν με τις ερμηνείες τους και οι τέσσερις ηθοποιοί του θιάσου.
***
Οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Νίκος Κουρής, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και Γιώργος Πυρπασόπουλος επιβεβαίωσαν ότι είναι μια χρυσή τετράδα.
***
Εργο με πλοκή και βάθος, για τα παιδιά και τα τραύματα που κουβαλούν, για τους γονείς και τις φοβίες, για τη ζωή και τον θάνατο. Βία, σασπένς και τρυφερότητα αποδεικνύονται συστατικά επιτυχίας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
