Σκηνοθετεί τον «Πινόκιο» και παράλληλα οργανώνει το πρόγραμμα των παραστάσεων στο θέατρο Scrow, που εγκαινίασε πέρυσι μαζί με καλλιτέχνες της γενιάς του. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, που ξεκίνησε από την «Κατσαρίδα» το 2004, μετρά σήμερα μια γεμάτη δεκαετία στο θέατρο. Συνεχίζει να γράφει, να σκηνοθετεί και να παίζει, ενώ επιστρέφει κατά καιρούς στα έργα για παιδιά, ίσως γιατί απολαμβάνει τις απαιτήσεις που έχει το είδος. Με τον «Πινόκιο» κατάφερε, όπως λέει, να χειριστεί τη… μύτη του και τώρα απολαμβάνει να βλέπει τις αντιδράσεις των μικρών θεατών σε ένα έργο που γνωρίζουν όλοι πολύ καλά.
Πινόκιο
«Μια ξύλινη κούκλα, άφυλη, που μόλις στο τέλος του έργου μάς λέει ότι είναι αγόρι. Αυτός είναι ο Πινόκιο, ίσως ο πιο αγαπητός ήρωας για αγόρια και κορίτσια. Το παραμύθι του μιλάει για το μεγάλωμα των παιδιών, για την εφηβεία. Για το πώς απολαμβάνει ένα παιδί να κοροϊδέψει, να βγάλει τη γλώσσα του, να πειράξει τον άλλον, να παρασυρθεί. Οπως ο ίδιος που μαγεύεται από τον κόσμο του θεάματος και πέφτει με τα μούτρα».
Γάιδαρος
«Ολοι γινόμαστε γάιδαροι κάποιες φορές. Οταν εγκαταλείπεις τον εαυτό σου, το σώμα σου, τις ιδέες σου, τότε μετατρέπεσαι σε γάιδαρο. Μαζί με το ζωώδες ένστικτο που κρύβουμε μέσα μας. Ισως ο γάιδαρος να είναι ο αιώνιος έφηβος».
Μηνύματα
«Είναι ξεκάθαρα τα μηνύματα του έργου και γραμμένα με τρόπο καυστικό. Ομως δεν είναι ένα παραμύθι για το καλό και το κακό, αλλά για την ελευθεριότητα και την αυστηρότητα. Από τη μια ο πατέρας, η νεράιδα που του λένε τι να κάνει, και από την άλλη ο κόσμος που τον παρασύρει. Το δίλημμα λοιπόν αφορά την ασυδοσία και την αυτοσυγκράτηση. Για να γίνεις άνθρωπος πρέπει να τα γευθείς και τα δύο».
Παιδιά
«Στο θέατρο για τα παιδιά μού αρέσει πολύ το ταξίδι, το ότι ο ήρωας δεν κάθεται σε ένα μέρος, ότι όλο φεύγει. Μου αρέσει γιατί κάποια στιγμή βλέπει ένα ηφαίστειο, μετά σκέφτεται να πετάξει, να κάνει το ένα ή το άλλο. Εχει πολύ θεατρικό παιχνίδι μια παράσταση για τα παιδιά. Στους ενηλίκους μπορείς και να υπονοήσεις κάτι. Στο παιδί, όχι. Πώς θα παρουσιάσεις λοιπόν τη φάλαινα; Πρόκειται για θέατρο εικόνας, ταξιδιού και χαρακτήρα, όχι λόγου και συνθηκών. Στην περίπτωση του Πινόκιο, είχα να αντιμετωπίσω και το μεγάλωμα της μύτης του…».
Κρίση
«Αισθάνομαι ότι είναι ένα τσουνάμι, ένα κύμα παλίρροιας, που κάπως από τύχη με έριξε σε μια βραχονησίδα, όπου έριξε και πέντε-έξι ακόμη. Σαν να τη βγάλαμε λίγο καθαροί από αυτή την κρίση».
Αντίδραση
«Νομίζω ότι ο λόγος που δεν με παίρνει από κάτω αυτή η κατάσταση είναι το γεγονός ότι φιλτράρω ιδιαίτερα την πληροφορία. Κατ’ αρχήν από το 2005 δεν έχω τηλεόραση –την πέταξα. Διαβάζω εφημερίδες, κυρίως κυριακάτικες και ορισμένα ιντερνετικά έντυπα. Από συγγενείς και φίλους παίρνω μια αίσθηση ότι όλα πάνε πολύ άσχημα. Και αναρωτιέμαι αν εγώ δεν καταλαβαίνω τι γίνεται ή γίνεται πλύση εγκεφάλου. Και μοιάζει σαν να σου λένε ότι όλα είναι τόσο δύσκολα που πρέπει να εγκαταλείψεις, να αυτοκτονήσεις…».
Ενημέρωση
«Εχει σημασία ο τρόπος που επιλέγεις να ενημερωθείς. Το παράθυρο που επιλέγεις να ανοίξεις. Και είναι εντυπωσιακό ότι τα ξένα έντυπα έχουν άλλη άποψη και εστιάζουν από διαφορετική οπτική γωνία. Υπάρχουν τρεις πόλοι σήμερα: ο ξένος Τύπος, ο ελληνικός και ο γερμανικός».
Κύματα
«Με επηρεάζουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, αλλά όχι όλα συνειδητά. Αυτό που αντιλαμβάνομαι μοιάζει λίγο με τις συνθήκες στη γερμανική ταινία «Το κύμα». Οπως στην ταινία, έτσι και κατά εποχές σχηματίζονται κύματα μέσα στις κοινωνίες και παρασύρουν ορισμένες ομάδες ανθρώπων και τους ενώνουν προς την ίδια κατεύθυνση. Αν και είμαι αριστερός, ποτέ δεν μου άρεσε να ανήκω κάπου και να επαναλαμβάνω έναν ξύλινο λόγο. Σέβομαι και αποδέχομαι κάθε άποψη, αρκεί να σέβεται και εκείνη τη δική της υπόσταση και αξιοπρέπεια».
Φοβάμαι
«Αυτές τις άγριες δυνάμεις, τα κύματα, μη μας πάρουν και μας οδηγήσουν στο μίσος. Κινήματα πίσω από τα οποία κρύβονται μικροί άνθρωποι, μπορεί να διαλύσουν τον κόσμο. Ο κόσμος αλλάζει από εκείνους που ακολουθούν συνειδητά κάτι, μια ιδεολογία. Υπάρχει πολύ μίσος και πολύς φόβος, και αυτά τα δύο έχουν ένα είδος σχέσης μεταξύ τους».
Τέχνη
«Στην Ελλάδα έχουμε διακόσιες σκηνές αλλά τρία ίσως καλλιτεχνικά ρεύματα, που και αυτά έρχονται από το παρελθόν. Λείπουν τα κινήματα και τα ρεύματα από τη χώρα μας. Χρειαζόμαστε το καινούργιο. Οι αντιδράσεις μας δεν πάνε προς τα πάνω, πάνε προς τα κάτω…».
Αυτοθυσία
«Ολα τα πράγματα για να είναι σπουδαία πρέπει να έχουν ένα ποσοστό αυτοθυσίας μέσα τους. Αν ο δικαστής δεν είναι πρόθυμος να καταστραφεί για να φτάσει στο τέλος μιας ιστορίας, τότε δεν θα φθάσει. Αλλά όλοι μας μπορούμε να έχουμε ένα ποσοστό αυτοθυσίας στη ζωή μας σε αυτό που κάνουμε. Είναι λογικό ένας πολιτικός να βάζει τη ζωή του πάνω από την καριέρα του –οι πολιτικοί πρέπει να πεθαίνουν για την ιδεολογία τους και να μην είναι καριερίστες, όπως συμβαίνει τώρα».
Scrow
«Ετοιμάζουμε το πρόγραμμα της σεζόν για το θέατρο Scrow στο Παγκράτι. Εκεί θα ανεβάσω στα μέσα Ιανουαρίου του 2014 το έργο μου «Μπετονένια παραλία» που μιλάει για το μέλλον της Αθήνας –ένα μέλλον ζοφερό. Ο λόγος που φτιάξαμε αυτόν τον χώρο είναι γιατί θέλαμε να κάνουμε τις δικές μας επιλογές, να είμαστε ελεύθεροι και να παίρνουμε τα ρίσκα μας. Ξεκάθαρα πράγματα».
Κατσαρίδα
«Μου έχουν μείνει κάτι σκηνικά, κάτι φωτογραφίες… Πάνω απ’ όλα όμως η πίστη ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, μπορείς να αλλάξεις όλη σου τη ζωή. Και όσο είμαστε νεότεροι έχουμε αυτή την πίστη. Μεγαλώνοντας αλλάζουμε. Δεν έχουμε πια την άγνοια κινδύνου. Αλήθεια, πώς μπορούμε να ξανακερδίσουμε την άγνοια κινδύνου;.. Πολύ θα το ήθελα. Γιατί τώρα έχουμε μόνο τη γνώση κινδύνου».
πότε & πού:
Θέατρο Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9-11, 210 3643700). Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 15.00 και κάθε Κυριακή στις 11.30 και στις 15.00. Εισιτήρια: 12 – 10 ευρώ, σχολεία 7 ευρώ . Διάθεση εισιτηρίων: Θέατρο Ακροπόλ.
H ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ THΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Πινόκιο» του Κάρλο Κολόντι.
Διασκευή: Γιώργος Μακρής.
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου.
Σκηνικά – κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ.
Χορογραφία: Χρήστος Παπαδόπουλος.
Μουσική: Απόλλων Ρέτσος.
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου.
Παίζουν: Γιάννης Σαρακατσάνης, Κατερίνα Γερονικολού, Γιώργος Μακρής, Γιάννης Δενδρινός, Στράτος Παλαιολόγος, Ελλη Χατζεϊπίδου, Νικόλας Πιπεράς, Κωνσταντίνος Ρεπάνης, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Μπέτυ Αποστόλου
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
