Οι εποχές των μεγάλων μεταβολών, όσο κι αν είναι δύσκολες, τόσο μπορούν να αποδειχθούν ελπιδοφόρες. Επιτρέπουν πολιτικές που ξεφεύγουν από την πεπατημένη και συμμαχίες που ανταποκρίνονται στις νέες πραγματικότητες, ή, ακόμη καλύτερα, βρίσκονται ένα βήμα μπροστά τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την τριπλή σχέση μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, η οποία όσο βαθαίνει και όσο επεκτείνεται, τόσο ενισχύει τη θέση και των τριών μερών της σε βαθμό που, σε άλλες εποχές, θα γινόταν λόγος για «εγκάρδια συνεννόηση», για «συμμαχία», ή, γιατί όχι, ακόμη και για την προοπτική συνομοσπονδίας.
Οι τρεις χώρες δεν έχουν μεταξύ τους ανταγωνισμούς και δεν έχουν απολύτως τίποτε «να μοιράσουν», ενώ, αντιθέτως, έχουν πάρα πολλά να μοιραστούν. Πρώτον, κάτι που δεν συνέβαινε ως τώρα, έχουν πλέον τη δυνατότητα να διαχειριστούν από κοινού τεράστια αποθέματα φυσικών πόρων, αλλά και να αναλάβουν και από κοινού τη διάθεσή τους στην ευρωπαϊκή αγορά. Αυτό και μόνο το στοιχείο δημιουργεί δυνατότητες ισχυρότατων δεσμών, όχι μόνον σε ενεργειακό οικονομικό –επενδυτικό επίπεδο, αλλά, εξίσου, και στον τομέα στης ασφάλειας, που πάει «χέρι-χέρι» με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων.
Ασφάλεια όμως τι σημαίνει; Σημαίνει διπλωματικές συμμαχίες και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Ως προς το δεύτερο, το Ισραήλ διαθέτει την καλύτερη ίσως αεροπορία στον κόσμο, αλλά δεν έχει ουσιαστικές ναυτικές δυνάμεις που απαιτούνται πλέον από τις εξελίξεις, ενώ η Ελλάδα, με λίγες συγκριτικά επενδύσεις, μπορεί να επαναφέρει το Πολεμικό της Ναυτικό σε επίπεδα ισχύος πολύ υψηλότερα από κάθε άλλη χώρα της περιοχής. Οι δύο χώρες μαζί, και η Κύπρος λόγω της μοναδικής στρατηγικής της ενδιάμεσης θέσης, μπορούν έτσι να συγκροτήσουν ένα πολύ σημαντικό περιβάλλον ασφάλειας σε μια πολύ μεγάλη έκταση που θα ξεκινά από τις παρυφές της Αδριατικής και θα φτάνει στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να προσφέρουν στο Ισραήλ το στρατηγικό βάθος που έχει απόλυτη ανάγκη. Αλλωστε, η στρατηγική ενοποίηση αυτής της μεγάλης και κρίσιμης περιοχής του κόσμου μέσα από μια τέτοια συμμαχία, θα γεννήσει και άλλες εξελίξεις: ένας νέος σημαντικός συνομιλητής θα προκύψει στην περιοχή, που ασφαλώς θα βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ και θα συμβάλει αποφασιστικά στη σταθερότητα.
Επίσης, η εβραϊκή και η ελληνική ομογένεια, αν συνεργαστούν σε βάθος και με σύστημα, θα αναδειχθούν σε καθοριστικής σημασίας παράγοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την ίδια ώρα, η Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μπορεί να στηρίξει το Ισραήλ μέσα από αυτές τις ιδιότητές της. Τέλος, πολύ μεγάλο πεδίο υπάρχει και στην οικονομική συνεργασία, πέραν της ενέργειας. Μεγάλη πολιτική σημαίνει ακριβώς αυτό: νέοι δρόμοι, νέες δυνατότητες, άλματα που θα αλλάξουν την ατζέντα, θα αξιοποιήσουν τα τεράστια πλεονεκτήματα της χώρας. Και, ειδικά τώρα, μια τέτοια τριπλή συμμαχία, θα συμβάλει όσο τίποτε άλλο προς αυτή την κατεύθυνση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ