Είναι από τα νησιά των κυκλάδων που συγκαταλέγονται στις διαχρονικές επιλογές. Πάντοτε θα βρεθεί κάποιος που δεν την έχει δει, κάποιος που την έχει επισκεφθεί χίλιες φορές και επιμένει και κάποιος που θέλει να της δώσει την τρίτη ευκαιρία. Η Πάρος είναι το νησί της παρέας, της οικογένειας και της (μετ)εφηβικής θερινής ανεξαρτητοποίησης. Ευτυχώς, για όλους υπάρχει μια γωνιά.

Η Οικογενειακή Παροικιά

Το βασικό λιμάνι και πρωτεύουσα του νησιού, η Παροικιά, κατά κάποιον τρόπο είναι το αντίπαλο δέος της πολύβουης Νάουσας. Οσοι επισκέπτονται την Πάρο θεωρώντας ότι το νησί αρχίζει και τελειώνει στο αέναο σουλάτσο της δεύτερης, σίγουρα δεν θα προτιμήσουν την πρώτη. Η Παροικιά, πιο ήσυχη και κατά το κοινώς λεγόμενο «οικογενειακή», έχει να καμαρώνει για τον παραδοσιακό οικισμό της, με τα διακλαδιζόμενα ασβεστωμένα σοκάκια που προκαλούν ακόμη και τον καλύτερο στον προσανατολισμό. Η γοητεία βρίσκεται στον καφέ ή στο γεύμα που θα προκύψει τυχαία, στο χάζι στα διάφορα καταστήματα και στο ξημέρωμα – εάν το δείτε.

Στην Παροικιά, εκτός του οικισμού, θα ανακαλύψετε και τα περισσότερα από τα αξιοθέατα (ιστορικού, μουσειακού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος) που έχει να επιδείξει η Πάρος, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά και η ξακουστή Παναγία η Εκατονταπυλιανή, που είναι χτισμένη επάνω σε ερείπια αρχαίου ναού και το μοναστήρι της οποίας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της χώρας. Εάν στο πλαίσιο της τουριστικής εξερεύνησης επισκεφθείτε την Εκατονταπυλιανή, θα δείτε και το όμορφο Φραγκομονάστηρο, που βρίσκεται δίπλα στον Καθολικό Ναό του Αγίου Αντωνίου: μια μικρή παλιά καθολική μονή του Τάγματος των Φραγκισκανών Καπουτσίνων.

Αξίζει τον κόπο να ανακαλύψετε τον επιβλητικό Λόφο του Κάστρου που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι της Παροικιάς και να δείτε τα απομεινάρια του ενετικού κάστρου, του Φραγκοκάστελου, και τη μοναδική θέα στο ανοιχτό πέλαγος. Ανάλογη θέα στο «απέραντο γαλάζιο» του Αιγαίου θα βρείτε στην κορυφή του λόφου στο Δήλιον, το οποίο θα ανακαλύψετε έξω από την Παροικιά και αφού περάσετε την κοντινή παραλία Λιβάδια.

Κοσμική, θορυβώδης Νάουσα

Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός του νησιού και ένας από τους πιο πολυσύχναστους στις Κυκλάδες το καλοκαίρι. Για την ακρίβεια, η Νάουσα είναι η Γη της Επαγγελίας για τουρίστες που είναι ακόμη άγουρα αγόρια και ατίθασα κορίτσια, για όσους νιώθουν – ή μένουν για πάντα –
παιδιά και, σε κάθε περίπτωση, για όλους τους ταλαιπωρημένους του χειμώνα οι οποίοι το καλοκαίρι συνηθίζουν να αποσυμπιέζονται ως μέρος ενός αντίστοιχου πλήθους ανθρώπων που κατά πάσα πιθανότητα δίνει νυχτερινά ραντεβού σε κλαμπ (την ημέρα, η Νάουσα επίσης κατακλύζεται από κόσμο στα café και στα εστιατόριά της). Συνολικά, έχει και αυτό τη χάρη του. Το θέμα είναι για πόσο, και αυτό σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας ορίζει τη θερινή ξεκούραση.

Το σίγουρο είναι ότι η Νάουσα είναι ένα μέρος όμορφο και γραφικό. Το ρομαντικό λιμανάκι της, το Καστέλι της, ο νέος λιμενοβραχίονας που είναι χτισμένος παράλληλα με τα παλιά, μισοβυθισμένα, τείχη του κάστρου και η παραλία Πιπέρι, το κύμα της οποίας γλείφει τις καρέκλες των café και των μεζεδοπωλείων, είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της.

Βουτιές με οργάνωση

Σε ακτογραμμή 120 χιλιομέτρων είναι δύσκολο να πεις ότι δεν βρήκες αυτό που έψαχνες. Η Πάρος διαθέτει πανέμορφες αμμουδιές, πολλές εκ των οποίων οργανώνουν την τουριστική απόβαση και άλλες μένουν απομονωμένες για όποιον θέλει να τις ανακαλύψει. Ενδεικτικά, η παραλία Πούντα Beach Bar είναι το παριανό αντίστοιχο του μυκονιάτικου Super Paradise. Η Χρυσή Ακτή, η μεγαλύτερη παραλία της Πάρου, είναι ο παράδεισος των σέρφερ και όσων μαυρίζουν με μανσέτες, δηλαδή επιδίδονται σε αυτοσχέδια τουρνουά beach volley. Η διάσημη παραλία Κολυμπήθρες, με την άγρια ομορφιά και τα ιδιότυπα βράχια της, θα σας κλέψει την καρδιά, όπως και η κοντινή παραλία Μοναστήρι – σαν κλειστή αγκαλιά ανάμεσα σε δύο λόφους. Ο παραλιακός οικισμός Αλυκή και ο Μώλος είναι μάλλον από τις δημοφιλέστερες επιλογές για οικογένειες με παιδιά (και όσοι έχουν, καταλαβαίνουν τα υπόλοιπα). Η Σάντα Μαρία, με τους μικροσκοπικούς κολπίσκους της, τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες απευθύνεται σε όσους δεν ακουμπούν το κορμί τους στην άμμο αλλά και σε αυτούς που βρίσκουν το νόημα της ζωής στην απομόνωση ανάμεσα σε αμμόλοφους και στην κουβέντα με τον τζίτζικα που έχει πιάσει στασίδι στον κέδρο. Στην παραλία του Λωλαντώνη θα απολαύσετε ήσυχο μπάνιο σε διάφανα νερά. Μπορεί να συναντήσετε και τον Γιάννη Πάριο, για να τραγουδήσετε μαζί το γνωστό άσμα για την Πάρο και τη Νάξο.

Στον δρόμο για τις Λεύκες

Στην ενδοχώρα της Πάρου, ο ταξιδιώτης θα βρει οικισμούς ιστορικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος που πραγματικά θα προσθέσουν πόντους στις διακοπές του. Σε υψόμετρο περίπου 250 μέτρων, οι ορεινές Λεύκες είναι ίσως το ομορφότερο και το πιο ξακουστό χωριό του νησιού: Η τεχνοτροπία των κατοικιών του οικισμού, ο κεντρικός δρόμος στον οποίο δεν επιτρέπεται η διέλευση οχημάτων, η κορυφή του λόφου με την Αγία Τριάδα και τα κωδωνοστάσιά της είναι ανάμεσα σε όσα δεν πρέπει να χάσετε, μαζί με τη βόλτα στα πλακόστρωτα σοκάκια του χωριού. Μάλιστα, αξίζει να περπατήσετε στο γνωστό βυζαντινό μονοπάτι που συνδέει τις Λεύκες με τον μεσαιωνικό οικισμό του Προδρόμου. Επειτα από περίπου μιάμιση ώρα και οδηγούμενοι μέσα από ελαιώνες και αμπελώνες, θα πίνετε τον καφέ σας σε παραδοσιακό καφενείο και θα σκέφτεστε πόσο καλά κάνατε που πήγατε.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Ιουλίου 2013