Πρέπει να το παραδεχτούµε πως είµαστε προικισµένοι ως λαός να απολαµβάνουµε καλοκαιρία µε σταθερά (αν εξαιρέσει κανείς τα φετινά) καιρικά φαινόµενα για αρκετούς µήνες τον χρόνο. Ειδικότερα τους τρεις καλοκαιρινούς µήνες ο υδράργυρος είναι σε µόνιµη ανοδική τροχιά και οι βεράντες έχουν την τιµητική τους. Η αλήθεια είναι πως οι υψηλές θερµοκρασίες φλερτάρουν πολύ περισσότερο µε την µπίρα παρά µε το κρασί. Το Αιγαίο, για παράδειγµα, µπορεί να είναι γενναιόδωρο σε φυσικό πλούτο, αλλά δεν θα το χαρακτήριζα κατάλληλο περιβάλλον για την απόλαυση του κρασιού. Οσο και αν το τοπίο είναι ιδανικό για να φοράµε τα πέδιλα, το µαγιό και το καπέλο µας και να χαιρόµαστε τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεµα σε γαλανόλευκο φόντο, οι κατά µέσο όρο 35°C µπορούν να αλλάξουν δραµατικά προς το χειρότερο τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά πολλών κρασιών.

Συµβαίνει και αλλού

Το πρόβληµα δεν είναι απαραίτητα ελληνικό: η περιοχή της Τοσκάνης µονοπωλεί για χρόνια τις προτιµήσεις των οινόφιλων, και όχι µόνο, επισκεπτών από κάθε γωνιά της Γης. Οµολογουµένως πρόκειται για ένα µαγικό τοπίο µε το αµπέλι στη θέση του οδηγού. Τα τελευταία χρόνια, όµως, µαζί µε τη θερµοκρασία έχει αυξηθεί και ο αριθµός των επισκεπτών που παραπονούνται για τη θερµοκρασία σερβιρίσµατος. Δεν θα µπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί το να πιεις υψηλόβαθµα, ρωµαλέα κόκκινα κρασιά σε συνθήκες καύσωνα κάνει την απόλαυση να φαντάζει βασανιστήριο. Οι Γάλλοι, αντίστοιχα, το χειρίζονται διαφορετικά, δροσίζοντας ακόµη και τα κόκκινα κρασιά σε πάγο. Εξυπνο, αν µη τι άλλο δείχνει αντανακλαστικά, αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Βέβαια, προτού φτάσουµε στην εύκολη λύση της σανγκρία, καλό είναι να δούµε τις λύσεις που υπάρχουν στο κελάρι µας.

Η γοητεία του λευκού

Ξεκινώντας από τα λευκά, το ζητούµενο είναι η φρεσκάδα και το ελαφρύ-φρουτώδες στυλ. Σταφύλια όπως το Sauvignon blanc, το Riesling, η Μαλαγουζιά και τα Μοσχάτα σε ξηρή εκδοχή είναι ιδανικές επιλογές. Αντιθέτως, κρασιά µε εµφανή δρύινα χαρακτηριστικά θα µας δυσκολέψουν µε τα ιδιαίτερα βαριά και σύνθετα αρώµατά τους. Οσον αφορά τη θερµοκρασία, καλό είναι στην παγοθήκη να υπάρχει αναλογία πάγου και νερού, ώστε να µη σοκαριστεί το κρασί σε θερµοκρασίες ιδιαίτερα ψυχρές.

Τα δηµοφιλή ροζέ

Η κατηγορία των ροζέ ζει παραδοσιακά µεγάλες στιγµές κατά τη θερινή περίοδο. Λίγο το δροσερό της κατάστασης, λίγο το ντελικάτο στυλ και η ευελιξία στο τραπέζι του φαγητού, µοιραία η κατανάλωση πάντα αυξάνεται τους καλοκαιρινούς µήνες.

Δίψα στο κόκκινο

Στα κόκκινα, τα πράγµατα δυσκολεύουν. Η ζέστη τους προσδίδει έναν ψηµένο υπερώριµο χαρακτήρα και συνήθως τα απογυµνώνει από το φρούτο. Επιπλέον, τονίζει χαρακτηριστικά όπως ο αλκοολικός βαθµός και οι τανίνες, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα οµογενοποιούνταν στην αρµονική δοµή του κρασιού. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ευρωπαίοι αµπελουργοί έχουν φροντίσει να παράγουν κρασιά φτιαγµένα για το καλοκαίρι. Οι Γάλλοι τα ονοµατίζουν, µάλιστα, κρασιά της δίψας (vin de soif), θέλοντας να τονίσουν τον ξεδιψαστικό χαρακτήρα τους. Γενικά προτείνω να επιλέγουµε λιγότερο τανικά ή αλκοολικά κόκκινα για τους θερινούς µήνες. Εναλλακτικά υπάρχουν πιο φρουτώδη-ελαφριά ερυθρά κρασιά που θα µας συντροφεύσουν µια χαρά: Αγιωργίτικο, Merlot, Cabernet franc, Gamay είναι µερικά από τα σταφύλια που µου έρχονται στο µυαλό. Στο ζήτηµα της θερµοκρασίας χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ σύνηθες ο εστιάτορας να συντηρεί τα κρασιά σε συνθήκες βρασµού, δίπλα στα µηχανήµατα της κουζίνας, και ο πελάτης να επεµβαίνει παγώνοντάς το σε µια παγοθήκη. Τι να πω, είναι από τις περιπτώσεις που δεν θα ήθελα να ήµουν… το κρασί. Γενικά, καλό είναι να το δροσίσουµε, αλλά σε καµία περίπτωση να µην το σοκάρουµε φτάνοντάς το σε θερµοκρασία λευκού.

Στον αφρό

Τελευταία δηµοφιλής κατηγορία γευστική και ξεδιψαστική είναι τα αφρώδη. Εδώ έχουµε πληθώρα από στυλ (ροζέ, λευκό, ηµίξηρο, ξηρό, ηµιαφρώδες). Συµπληρωµατικά µπορούµε να τα απολαύσουµε όλες τις ώρες της ηµέρας, είτε ως απεριτίφ είτε ως συνοδευτικό του φαγητού. Καλό είναι και σε αυτή την περίπτωση να κινηθούµε µε γνώµονα την απλότητα, δεν χρειάζεται να κάνουµε φιγούρα µε σπάνιες, χρονολογηµένες σαµπάνιες. Εναλλακτικά υπάρχουν προσέκο, κάβα (το αντίστοιχο ισπανικό προσέκο), και πετυχηµένα ελληνικά αφρώδη κρασιά. Ας βάλουµε λίγο αφρό στη ζωή µας…