Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού Αλέν Μιμούν. Ο γάλλος δρομέας στην πλούσια καριέρα του κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης το 1956 και τρία αργυρά στα 10.000 μ. και 5.000μ. το 1948 στο Λονδίνο και το 1952 στο Ελσίνκι, ενώ πανηγύρισε τέσσερα χρυσά μετάλλια και στους Μεσογειακούς Αγώνες.
Οι μάχες του Μιμούν με τον κορυφαίο Τσεχοσλοβάκο δρομέα Εμίλ Ζάτοπεκ, τον αποκαλούμενο «άνθρωπο ατμομηχανή», υπήρξαν επικές και έχουν γραφτεί στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού με χρυσά γράμματα. Μολονότι, ο μικροκαμωμένος γαλλοαλγερινός Μιμούν βρισκόταν συνήθως στο… κυνήγι του ανίκητου Ζάτοπεκ που τον άφησε δεύτερο το 1948 στα 10.000μ., και το 1952 στα 10.000μ. και στα 5.000μ. (εξού και το προσωνύμιο «σκιά του Ζάτοπεκ» που του αποδόθηκε), πέτυχε το (κατά πολλούς) ακατόρθωτο στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης, όπου τερμάτισε πρώτος, αφήνοντας στην έκτη θέση τον μεγάλο του αντίπαλο.
Μάλιστα όπως ο ίδιος περιγράφει με παραστατικό τρόπο (δείτε το σχετικό video κάνοντας κλικ στη φωτογραφία), μόλις τερμάτισε δεν πανηγύρισε αλλά περίμενε να δει τον φίλο του Ζάτοπεκ. «Ηθελα να δω που βρισκόταν ο φίλος μου ο Ζάτοπεκ. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Περίμενα ότι θα ήταν δεύτερος αλλά ακολούθησε ο Μίχαλικ και οι υπόλοιποι. Τελικά μπήκε στο στάδιο έκτος αλλά έτρεχε με σπριντ σαν κανονικός πρωταθλητής. Αποθεώθηκε από τον κόσμο όσο και εγώ» είπε ο Μιμούν, ο οποίος έσπευσε προς τον Ζάτοπεκ: «Τον έπιασα από τον ώμο και του είπα: ‘‘Εμίλ δώσε μου συγχαρητήρια’’. Είχε το πρόσωπο ενός αγίου. Με φίλησε και μου είπε: ‘‘Τα πήγες περίφημα Αλέν’’. Ηταν περήφανος σαν να τα είχε καταφέρει ο ίδιος. Ηταν χαρούμενος»…
Σε εκείνο τον αγώνα ο 35χρονος Μιμούν περνώντας τα 10.000μ. ήταν μόλις 12ος, ενώ είχε πάρει μεγάλη διαφορά ο σπουδαίος Βλάντιμιρ Κουτς από τη Σοβιετική Ενωση. Σχεδόν στα μισά της κούρσας όμως ο Μιμούν πέρασε πρώτος και εν τέλει τερμάτισε με διαφορά από τον δεύτερο…
