Η κρίση που εδώ και τέσσερα χρόνια υφιστάμεθα όλοι είχε ως πυρήνα τη χρεοκοπία του Ελληνικού Δημοσίου. Από τη Μεταπολίτευση και μετά το Ελληνικό Δημόσιο δαπανούσε κατά έτος περισσότερα απ’ όσα εισέπραττε. Η διαφορά καλυπτόταν με δανεισμό και έτσι διογκωνόταν συνεχώς ο απόλυτος αριθμός του χρέους. Ετσι το 2009 το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ήταν 36 δισ. και 15,6% του ΑΕΠ. Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης πλησίαζε τα 300 δισ. και το 130% του ΑΕΠ. Αυτά είναι κοινός τόπος για όσους θέλουν να δουν την πραγματικότητα.
Οι πολιτικάντηδες και οι σε απόγνωση ευρισκόμενοι δημαγωγοί της αντιπολίτευσης ή της ενδοκυβερνητικής υπονόμευσης ψάχνουν απελπισμένα να πιαστούν από τα μαλλιά τους για να μείνουν πάνω από το θολό ποτάμι της αναξιοπιστίας που τους παρασύρει προς το βάραθρο, δηλαδή το φρικτό εκείνο 3% που σε αποκλείει από τη Βουλή.

Χαϊδεύοντας όλες τις τρίχες που προσφέρονται και γλείφοντας όπου μπορούν να γλείψουν, πότε θυμίζουν την πάταξη της φοροδιαφυγής για να ανέβουν τα έσοδα, πότε ζητούν την περικοπή της σπατάλης, πότε ως άλλες κυράδες του Ζαλόγγου ζητούν να περικόψουμε τους τόκους και την αποπληρωμή των κεφαλαίων που χρωστάμε. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και δεν θα πάψει ούτε στιγμή να τους χαστουκίζει κατά πρόσωπο.

Το 2012 το σύνολο της μισθοδοσίας του Δημοσίου ήταν 17.756 εκατ. ευρώ και 18,3% του συνόλου των δαπανών. Το 2013 η μισθοδοσία κατέβηκε στα 16.038 εκατ. ευρώ, αλλά το ποσοστό επί των δαπανών ανέβηκε στα 18,6%. Οι συντάξεις ήταν αντίστοιχα 31.140 εκατ. ευρώ και 32% το 2012 και 28.300 εκατ. ευρώ και 32,9% το 2013. Βλέπουμε δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις ότι ενώ λόγω των μέτρων λιτότητας η απόλυτη δαπάνη μειώνεται, το ποσοστό συνεχίζει να αυξάνεται. Το ποσοστό επί των δύο κονδυλίων μαζί από 50% των δαπανών αυξάνεται στο 51%, ενώ το απόλυτο μέγεθος μισθών και συντάξεων από 96.435 εκατ. ευρώ κατεβαίνει σε 86.162 εκατ. ευρώ, δηλαδή υφίσταται μείωση πάνω από 10% μέσα σε έναν χρόνο, πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Οι κκ. Βενιζέλος και Κουβέλης προσπαθούν να παρεμποδίσουν απολύσεις από το Δημόσιο με όλα τα μέσα που διαθέτουν, από την παγερή αδράνεια του αρμόδιου υπουργού κ. Μανιτάκη μέχρι τη φλογερή συμμετοχή του κ. Κουκουλόπουλου στις συγκεντρώσεις της Αγίας Παρασκευής για να ενισχυθούν οι απολυμένοι και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις που κυριαρχούσαν στον χώρο, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Κίνημα «Δεν Πληρώνω».
Υποθέτω ότι δεν έχουν επιλέξει την εναλλακτική λύση της περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων και των συντάξεων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Ελπίζω επίσης ότι το πρόγραμμά τους δεν είναι να παραμείνουν οι δαπάνες αυτές σε αυξητική πορεία.
Τότε τι στο καλό προτείνουν; Να πάμε σε εκλογές όπου ο Σαμαράς θα έχει δυσφημιστεί ως ανάλγητος δεξιός και θα έχει εκχωρήσει τμήματα της εκλογικής επιρροής που διέθετε στους συμμάχους του ώστε η ΔΗΜΑΡ και το ΠαΣοΚ να παίξουν έναν ή δύο πόντους στην άνοδο κάπου μεταξύ 4% και 6% και να διαιωνιστούν για άλλη μία τετραετία;
Το δίλημμα δεν ήταν και δεν είναι ούτε ένα πρόβλημα δημοκρατίας, όπως λέει ο Τσίπρας, αρχηγός και εμπνευστής των τραμπουκισμών και των τρομοκρατικών πράξεων κατά των αντιφρονούντων σε όλη τη χώρα. Ούτε βεβαίως είναι το πρόβλημα αν θα είναι εν λειτουργία η ΕΡΤ ενώ θα προχωράει η μεταρρύθμιση και άλλες γελοίες ιστορίες για αγρίους που φαίνεται ότι αποτελούν την κόκκινη γραμμή που χαράζει ο κ. Βενιζέλος. Ούτε τα μπερδεμένα του κ. Κουβέλη που ομολογουμένως δεν έχω πολυκαταλάβει τι θέλει και ας πούμε ότι είναι μια σαλάτα από όσα προηγήθηκαν.
Το πρόβλημα είναι αν θα υπάρξουν μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα και απολύσεις ανίκανων, ακατάλληλων και χωρίς προοπτική υπαλλήλων που προσελήφθησαν ως κομματική πελατεία από όλους τους πολιτικούς χώρους χωρίς εξαίρεση από τη Μεταπολίτευση μέχρι το 2010.
Αν αυτός ο στόχος δεν είναι δυνατόν να εκφραστεί πλειοψηφικά από ένα ή περισσότερα κόμματα που τον έχουν πιστέψει και τον υπηρετούν, τότε η κυβέρνηση αυτή προφανώς δεν έχει μέλλον. Και θα μου επιτρέψετε να πω με μεγάλη λύπη και στενοχώρια ότι και η χώρα αυτή δεν έχει μέλλον ορατό για μία τουλάχιστον πενταετία.
Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είναι πρώην υπουργός.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ