Να δει κανείς ή να μη δει;

Δυστυχώς η τηλεόραση κατέβασε ρολά. Μετά το μαύρο της ΕΡΤ που στέρησε πολλές και αξιόλογες επιλογές από τους τηλεθεατές, ήλθε το «πάγωμα» της ιδιωτικής να στερήσει κάθε δυνατότητα. Ενα πάγωμα καθιερωμένο κάθε χρόνο λόγω θέρους που εφέτος ήλθε νωρίτερα λόγω κρίσης. Στο Mega το prime time βυθίστηκε στην επανάληψη και σε κάποιες περιπτώσεις την τόσο μακρινή που δεν αντέχεται.

Οσο καλές και αν είναι οι ελληνικές σειρές, δεν πρόκειται για κλασικά αριστουργήματα τα οποία έχουν ιδιαίτερες αντοχές στον χρόνο, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα του καναλιού να δείχνει ξεπερασμένο. Ακόμη και το «Justified» δεν είναι η ξένη σειρά που θα περίμενε κάποιος να δει σε ένα κανάλι που κάνει πρωταθλητισμό και επιλέγει ένα και μοναδικό προϊόν αμερικανικής μυθοπλασίας. Στον ΑΝΤ1 η προβολή του αδιάφορου «Wipeout» και της χιλιοπαιγμένης και απλήρωτης «Εργαζόμενης γυναίκας» δεν αφήνει πολλά περιθώρια.

Μοναδική εξαίρεση τα βράδια, με ξένες ταινίες που, ακόμη και αν έχουν παιχτεί πολλές φορές, μοιάζουν με όαση. Ακόμη και οι ζωντανές εκπομπές («Πρωινό mou», «Μεσημεριανή Μελέτη», «Ελένη» κ.λπ.) βρίσκονται σε τόσο μεγάλο αδιέξοδο περιεχομένου που ακροβατούν μεταξύ σαχλαμάρας και ανούσιων θεμάτων. Ευτυχώς στο Star και τον ΣΚΑΪ υπάρχουν ακόμη επιλογές καθώς τα μόνα που προβάλλονται είναι ξένες σειρές και κάποια ντοκυμαντέρ. Οπως επίσης και στα συνδρομητικά κανάλια όπου τόσο οι σειρές όσο και οι ταινίες είναι αρκετά πιο σύγχρονες και υπάρχει μεγάλη γκάμα επιλογών.

Δυστυχώς η απουσία προγράμματος μαρτυρά απουσία σοβαρής τηλεόρασης. Δεν μπορεί μια ολόκληρη χώρα να είναι καταδικασμένη στο μαύρο, την επανάληψη ή την ανοησία. ‘Η τουλάχιστον δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι…