Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ παρουσία και η μεστή σε πρωτοβουλίες κοινωνικοπολιτική δράση του, που την πλήρωσε ακριβά με την ίδια τη ζωή του, είναι επόμενο να κρατούν σε δεύτερη μοίρα τη σημαντικότατη επίδοση του Γρηγόρη Λαμπράκη ως πρωταθλητή στίβου. Εχω την αίσθηση ότι ελάχιστοι θα είναι οι άλτες «οριζόντιας» μορφής που έχουν γνώση της μεγάλης προσφοράς του με επίκεντρο τους Βαλκανικούς Αγώνες, σπουδαίο αθλητικό γεγονός, ακόμη και με εμφανή, για την Ελλάδα, γεωπολιτική σημασία, στην τελευταία δεκαετία του μεσοπολέμου (1930-1940). Και το μικρό αυτό κείμενο είναι στοιχειώδης αναδρομή τιμής και δόξας για έναν σπουδαίο Ελληνα που στάθηκε σε όλη του τη ζωή πραγματικός «αθλητής» σε κάθε έκφραση και εκδήλωσή του.
***
Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ήταν στην πρώτη γραμμή του ακμαίου ελληνικού στίβου όταν δέσποζαν μορφές όπως ο Γεωργακόπουλος (800), ο θρυλικός Χρίστος Μάντικας (εμποδιστής), ο δισκοβόλος Σύλλας, ο Στέλιος Κυριακίδης και μερικοί ακόμη. Πιστός στο πρώτο και μοναδικό σωματείο του, τον ιστορικό Πειραϊκό Σύνδεσμο με την πλούσια και κοινωνική και εκπαιδευτική προσφορά. Το όνομά του έγινε γνωστό στους στιβικούς κύκλους με την τρίτη θέση στο τριπλούν των Βαλκανικών Αγώνων του 1933 σε νεαρή ηλικία. Η παρουσία του εδραιώθηκε το 1935 στην Κωνσταντινούπολη με τη διπλή νίκη στο μήκος και στο τριπλούν. Ημουν δέκα χρόνων μαζί με τον πατέρα μου, στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο, όπου τον χειροκρότησα για την πρωτιά στο τριπλούν (δεύτερος στο μήκος). Συνολικά βαλκανιονίκης πέντε φορές, δέκα πανελληνιονίκης. Ελαβε μέρος σε Ολυμπιακούς (Βερολίνο 1936, 11ος) και Πανευρωπαϊκούς Αγώνες. Το πιο χαρακτηριστικό από στατιστική άποψη είναι ότι το εθνικό ρεκόρ του στο μήκος άντεξε επί 21 χρόνια (1938-1959) όταν το κατέρριψε ο Δήμος Μαγκλάρας. Το 7.37 έγινε (1959) 7 μ. 51.
***
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και μια άλλη πλευρά του άψογου και πάντα πιστού της αλληλεγγύης αθλητή. Στα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής, ο Λαμπράκης ως ηγετικό στέλεχος της Ενωσης Ελλήνων Αθλητών ανέπτυξε πολυσχιδή αντιστασιακή δράση. Παράλληλα πρόσφερε υπηρεσίες ζωής σε κάθε πάσχοντα συναθλητή του. Τότε οι λογής-λογής ασθένειες θέριζαν. Με μύριους κόπους και κινδύνους αποκτούσε φάρμακα και προσέφερε τις προσωπικές ιατρικές γνώσεις του. Σε εκείνον τον αντιστασιακό αγώνα πολλοί αθλητές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή κινδύνου και βιολογικής εξάντλησης. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους. Ωστόσο κάθε μαχητής γνώριζε ότι είχε έναν φύλακα άγγελο, τον Γρηγόρη Λαμπράκη.
***
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ βρήκε τον Λαμπράκη στην πρώτη γραμμή αλτρουισμού ενώ ως σύμβουλος του ΣΕΓΑΣ, για λίγο προσπάθησε για την αλλαγή αλλά βρήκε τοίχο στο μετακατοχικό κατεστημένο. Πολλοί οι αθλητές στους οποίους συμπαραστάθηκε μέχρι το πρόωρο τέλος τους. Τα πιο ηχηρά ονόματα ο Χρήστος Μάντικας, ο μεγάλος πρωτεμποδιστής και ο έξοχος πρωταθλητής μεσαίων αποστάσεων, ο Γρηγόρης Γεωργακόπουλος. Η φωτογραφία του Λαμπράκη με τον Μάντικα στο κρεβάτι του πόνου, λίγο πριν φύγει ο εμποδιστής, είναι αλώβητο τεκμήριο στοργής και αλληλεγγύης. «Η μοίρα επιφύλαξε τραγική όσο και πρόωρη κατάληξη στον μεγάλο αθλητή. Μέχρι το τέλος τον συντρόφευσε ο παλιός φίλος και συναθλητής του Γρηγόρης Λαμπράκης» γράφει στο έξοχο βιβλίο-λεύκωμα «Ο καρπός της αθλητικής παράδοσης της Πόλης στη σύγχρονη Αθήνα από το 1924 ως τις ημέρες μας – ΑΕΚ» ο Σωτήρης Νοτάρης. Οσον αφορά τον σπουδαίο δρομέα Γρηγόρη Γεωργακόπουλο, ο Λαμπράκης έδωσε –με προσωπικό κίνδυνο για τη ζωή του –μεγάλη μάχη για τον συναθλητή του, που παρά τις προσπάθειες του «γιατρού» –έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 45 ετών προδομένος από τη φυματίωση και δίχως επαρκή ψυχικά αποθέματα και πάθος ζωής. Αυτοί ήσαν μερικοί από τους αντιπάλους του Γρηγόρη Λαμπράκη.
pnlinardos@yahoo.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ