«Ακρωτηριασμός χωρίς αναισθητικό»

Χρόνια τώρα οι σοφοί και πνευματικοί άνθρωποι αυτής της χώρας, οι έγκριτοι αναλυτές της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας και σύσσωμη η εκάστοτε αντιπολίτευση βάλλουν εναντίον της ΕΡΤ. Οι καταγγελίες έχουν λίγο-πολύ το περιεχόμενο των δηλώσεων που ακολούθησαν το κλείσιμο της αμαρτωλής κρατικής επιχείρησης, είτε τις έκανε ο αρμόδιος υπουργός κ. Σίμος Κεδίκογλου είτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που υιοθέτησε απόλυτα την κίνηση και την επιχειρηματολογία που οδηγεί σε αυτήν.

Πρέπει λοιπόν, αν έχουμε στοιχειώδη μνήμη, να θεωρήσουμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η κοινή γνώμη –αυτό που οι δημαγωγοί αποκαλούν λαός –υποστήριζε την ανάγκη να σταματήσουν η σπατάλη, η αναξιοκρατία, ο παρασιτισμός και ο ακραιφνής κομματισμός που εξέτρεφε όλα τα προηγούμενα. Να αποκτήσει η Ελλάδα μιαν αξιοπρεπή δημόσια ραδιοτηλεόραση υπό κοινωνικό έλεγχο που θα εξασφάλιζε έναν χώρο ανάλογο με εκείνο της ιδιωτικής τηλεόρασης και δεν θα κάλυπτε τα έξοδά της με ένα χαράτσι στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού αλλά μέσα από την αγορά με τους τρόπους που είναι γενικά αποδεκτοί σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.

Βέβαια είναι οδυνηρό εκατοντάδες άνθρωποι να χάνουν τη δουλειά τους όταν μάλιστα δεν έχουν πολλές ελπίδες να επαναπροσληφθούν στον νέο φορέα γιατί απλούστατα δεν πληρούν τα κριτήρια ΑΣΕΠ που θα εφαρμοστούν. Είναι επίσης εντυπωσιακό να βλέπει κάποιος ανάμεσα τους διακεκριμένους και συμπαθείς δημοσιογράφους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του σημερινού πολιτιστικού προτύπου.

Οι αντιδράσεις όμως που προέκυψαν δείχνουν με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ένα γενικότερο πρόβλημα της χώρας. Πόσο δύσκολο είναι να τα βάλεις με τα εμπεδωμένα συμφέροντα, τις μακροχρόνιες συνήθειες, γενικά τα κακώς κείμενα. Ακόμη και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είχε την ατυχή έμπνευση να συστρατευθεί στο μέτωπο υπεράσπισης των απολυθέντων. Ηταν άραγε μια τέτοια πρωτοβουλία μέσα στα καλώς εννοούμενα καθήκοντα και υποχρεώσεις του; Και βέβαια γύρω από την κορυφή της Εκκλησίας μας συγκεντρώθηκαν και πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι αλλά και το αποκρουστικό και γλοιώδες ρεύμα των λαϊκιστών και των δημαγωγών πάσης φύσεως και δεν χρειάστηκαν ούτε 24 ώρες για να αναδυθεί περίλαμπρο το πρόσωπο του κομματικού φανατισμού της αποτρόπαιας αντιδημοκρατικής και αντιευρωπαϊκής παράταξης που από τον Μιχαλολιάκο μέχρι τις αριστερές συνιστώσες του Τσίπρα θέλουν να κυβερνήσουν ετούτο τον τόπο αφού καθυποτάξουν με την προπαγάνδα και τη βία τον περήφανο λαό μας.

Βέβαια τα γεγονότα, όπως συνήθως γίνεται, πολιτικοποιήθηκαν στο έπακρο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι σκέψεις εκλογές απειλούνται για τα μέσα Ιουλίου. Και αυτό γιατί οι δύο αρχηγοί του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ κκ. Βενιζέλος και Κουβέλης έθεσαν ένα θέμα ενδοκυβερνητικής συνεννόησης και κοινών αποφάσεων. Μα, δεν τους τα είχε πει ο Σαμαράς, όπως ισχυρίζεται, την Κυριακή το βράδυ; Γιατί περίμεναν 48 ολόκληρες ώρες για να πάρουν θέση και μάλιστα τόσο ακραία; Γιατί δεν προειδοποιούσαν εγκαίρως απειλώντας, όπως κάνουν σήμερα, με πρόωρες εκλογές; Μάλλον η σκληρότητα των δηλώσεων και η ακαμψία των θέσεων προήλθαν από την «ατμόσφαιρα»που δημιούργησαν οι οπαδοί της αδράνειας, της ατέρμονης συζήτησης και της απουσίας κάθε μεταρρύθμισης. Πολλοί από αυτούς που ψήφισαν ΠαΣοΚ ή ΔΗΜΑΡ σήμερα χειροκροτούν την πρωτοβουλία του κ. Σαμαρά και την αποφασιστικότητά του. Αυτούς άραγε οι δύο αρχηγοί δεν έπρεπε να τους λάβουν υπόψη τους; Οταν μάλιστα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ απέχουν ελάχιστα, μια πνοή από το μοιραίο 3%.

Θα τελειώσω με την άλλη ιδέα που προβλήθηκε από τους δύο:

«Να υπάρξει ριζική μεταρρύθμιση αλλά με την ΕΡΤ εν λειτουργία». Μεγαλοφυές!

Δηλαδή αν ήταν πρωθυπουργοί ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Κουβέλης θα πήγαιναν μέσα στην ΕΡΤ σε πλήρη λειτουργία, θα συναντούσαν εκπροσώπους της διοίκησης και των συνδικάτων και θα τους έλεγαν:

«Κοιτάτε να δείτε, από τις 2.700 που παριστάνουν ότι απασχολούνται εδώ είναι ανάγκη να απολύσουμε τους 2.000. Οι υπόλοιποι 700 συνεχίστε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Από σας θα ξεπεταχτεί η νέα ΕΡΤ με τη διαφορετική ποιότητα. Είστε το μέλλον μας». Και η συνάντηση θα έληγε με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. Μπράβο, Βαγγέλη, εύγε, Φώτη. Είσαστε φωστήρες!