Για μια συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα

Το υπάρχον μοντέλο οργάνωσης και χρηματοδότησης της Υγείας στην Ελλάδα είναι παρωχημένο. Είναι υπεύθυνο για τις μεγάλες αυξήσεις των δαπανών Υγείας τα τελευταία 30 χρόνια.

Το μοντέλο πρέπει να αλλάξει ως ακολούθως:

–Πρέπει να υπηρετεί τους ασθενείς, να προάγει την Υγεία και να βελτιώνει τα αποτελέσματα των υπηρεσιών και όχι απλώς να συγκρατεί τις δαπάνες Υγείας.

–Να συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών. Αυτό συνίσταται στην έγκυρη διάγνωση ασθενειών, τη σωστή θεραπεία και την παρακολούθηση της νόσου.

–Ο ΕΟΠΥΥ πρέπει να παρεμβαίνει ενεργά στην αγορά υπηρεσιών Υγείας και όχι να παρέχει υπηρεσίες Υγείας με κριτήριο τον υγιή ανταγωνισμό. Ο Οργανισμός πρέπει να αποζημιώνει την αξία των υπηρεσιών Υγείας. Δηλαδή, να συμβάλλεται με τους καλύτερους και οικονομικότερους παρόχους Υγείας, είτε αυτοί ανήκουν στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Να αξιολογεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες και να συνδέει τις αμοιβές των συμβεβλημένων με τον Οργανισμό γιατρών με το επίπεδο υγείας του ασφαλισμένου. Ο πολίτης έχει υποχρέωση να συμμετέχει ενεργά στην πρόληψη και στην ενεργή διαχείριση των χρόνιων παθήσεων.

Επίσης είμαστε της άποψης ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα στους παρόχους Υγείας. Να αμείβονται σύμφωνα με την παραγωγικότητά τους, την εκπαίδευση, το είδος των υπηρεσιών που προσφέρουν αλλά και την περιοχή στην οποία εργάζονται. Δηλαδή, πρέπει να δίδονται κίνητρα σε όσους εργάζονται σε παραμεθόριες περιοχές.

Τα δε νοσοκομεία πρέπει να βρουν και άλλες πηγές χρηματοδότησης πλην του ΕΟΠΥΥ και του κρατικού προϋπολογισμού. Πρέπει να εξετασθεί η δυνατότητα διενέργειας χειρουργικών και άλλων επεμβατικών πράξεων εντός του νοσοκομείου, πέραν του ωραρίου, με κανόνες οι οποίοι θα τηρούνται αυστηρά.

Μια τέτοια ενέργεια θα αποφέρει έσοδα στα νοσοκομεία άνω των 250.000.0000 ευρώ ετησίως.

Εχει έρθει η ώρα να δούμε «ζεστά» την πιθανότητα συνεργασίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, καθώς και την εισαγωγή ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο ΕΣΥ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα καλλιεργηθεί η άμιλλα μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, θα βελτιωθεί η υγειονομική περίθαλψη και βεβαίως οι σχέσεις ασθενών – ιατρών θα είναι περισσότερο έντιμες. Παράλληλα θα πάψουν να υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία γιατροί «τριών ταχυτήτων».

Τέλος, θεωρούμε ότι ο φόρος εισοδήματος γιατρών και λοιπών υγειονομικών πρέπει να διοχετεύεται στο κομμάτι της Υγείας.