Η ανεργία είναι ίσως η χειρότερη συνέπεια της οικονομικής κρίσης που πλήττει σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης. Στις υπερχρεωμένες μάλιστα χώρες, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, ο ρυθμός των ανέργων αυξάνεται με καλπάζοντα ρυθμό, γεγονός που έχει στρέψει πολλούς από αυτούς να αναζητήσουν την τύχη τους σε χώρες του εξωτερικού.
Στην Ισπανία το φαινόμενο παίρνει διαρκώς μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς 1,8 εκατ. Ισπανοί κάτω των 30 ετών βρίσκονται χωρίς εργασία ενώ το ποσοστό ανεργίας για τους νέους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 57%.Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης ήρθε για να χειροτερεύσει μια υφιστάμενη κατάσταση που είχε τουλάχιστον δεκαετή διάρκεια και δημιουργήθηκε όταν έσκασε η φούσκα της αγοράς ακινήτων, εκτοξεύοντας τη χώρα στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης της ανεργίας.
Το πλήγμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ για τη γενιά του 1980 και έπειτα, καθώς σε αυτές είχαν στηριχθεί οι ελπίδες για πρόοδο και ανάπτυξη, μετά από τη μακρόχρονη δικτατορία του Φράνκο. Η ιστορία όμως έμελλε να πάρει μια απρόσμενη τροπή και οι νέοι Ισπανοί αναζητούν τώρα πια στο εξωτερικό τις ευκαιρίες που αδυνατεί να τους προσφέρει η χώρα τους.
Η ισπανική κυβέρνηση από την πλευρά της, υιοθετεί διάφορες πολιτικές για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, πολλές από τις οποίες ωστόσο έχουν χαρακτηριστεί ως ανορθόδοξες, και ελπίζει ότι μια μεταρρύθμιση στην εργατική νομοθεσία θα βελτιώσει την κατάσταση. Η μεταρρύθμιση έχει ως στόχο να αυξήσει τις προσλήψεις νέων εργαζόμενων, προσφέροντας ως κίνητρο στους εργοδότες την απαλλαγή από το φόβο της καταβολής υψηλών αποζημιώσεων σε περίπτωση που προχωρήσουν σε απολύσεις.
Πρόσφατα, η υπουργός απασχόλησης της Ισπανίας, Φάτιμα Μπανιέθ, προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας με τη γερμανίδα ομόλογο της Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία θα προσφέρει 5.000 θέσεις μαθητείας ένα χρόνο για νέους άνεργους Ισπανούς.
Ωστόσο, οικονομολόγοι και αναλυτές υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι το καθεστώς των βραχυπρόθεσμων και κακοπληρωμένων συμβάσεων, που αποτελεί πια κανόνα για την ισπανική αγορά εργασίας. Εκτιμούν ότι αποτελεί αντικίνητρο για τους νέους που ψάχνουν δουλειά και ως εκ τούτου καταφεύγουν στη μετανάστευση για να βρουν καλύτερες συνθήκες απασχόλησης.
