Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καλό είναι να σταματήσει να περιφρονεί τους διαδηλωτές, γράφει η Τουγκμπά Αϊντίν, αρθρογράφος στην φιλοκυβερνητική και μετριοπαθή ισλαμιστική εφημερίδα «Zaman». Ο συναινετικός τόνος που υιοθέτησαν ο τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίτς θα μπορούσε να κατευνάσει την ένταση. Όμως η στάση τους είναι πολύ διαφορετική από του Ερντογάν. «Ο πρωθυπουργός πρέπει να κάνει βήματα παρόμοια με εκείνα του Γκιουλ και του Αρίντς», γράφει η αρθρογράφος. Καλώς ή κακώς, το Πάρκο Γκεζί έχει γίνει ευαίσθητο ζήτημα για πολλούς Τούρκος και «η κυβέρνηση οφείλει να δώσει προσοχή σε αυτές τις ευαισθησίες και να μείνει ανοιχτή στην επικοινωνία με το κοινό».
Ο Μπουλέντ Κενές, έτερος αρθρογράφος της «Zaman», αποκρούει τα περί «Τουρκικής Ανοιξης» που αναφέρονται στον παγκόσμιο Τύπο. «Αν πρέπει να βρούμε μια Τουρκική Ανοιξη, ας θυμόμαστε ότι η άνοιξη σ’ αυτή τη χώρα ξεκίνησε στις 3 Νοεμβρίου 2002. Ξεκίνησε αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμη. Αντίθετα προς την διαδικασία αλλαγής στις χώρες της Αραβικής Ανοιξης, η Τουρκική Ανοιξη είναι μια επανάσταση σε αργή κίνηση που εκτείνεται στον χρόνο, είναι ειρηνική και σέβεται τους νόμους. Με άλλα λόγια, η Τουρκία βιώνει την Ανοιξη τα τελευταία 11 χρόνια και αυτή η διαδικασία εκδημοκρατισμού, φιλελευθεροποίησης και οικονομικής ανάπτυξης δεν έχει φθάσει στους τελικούς της στόχους».
Ο Κενές συστήνει στο κυβερνόν Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) «να τείνει συνεχώς το αφτί προς διαφορετικές απόψεις και ιδέες, ποικίλους τρόπους ζωής και αποκλίνουσες προσεγγίσεις. Η δημοκρατία δεν είναι ένα καθεστώς της πλειοψηφίας αλλά ένα πλουραλιστικό και συμμετοχικό καθεστώς. Καμία εκλογική αναμέτρηση δεν δίνει το δικαίωμα σε έναν ηγέτη ή κόμμα να κάνει ό,τι του καπνίσει. Αν το ΑΚΡ πιστεύει ότι μπορεί να κάνει οτιδήποτε αφότου εξασφαλίσει την ψήφο της πλειοψηφίας, αυτό θα πλήξει το ίδιο το πνεύμα της δημοκρατίας».
