Εχει πατήσει τα 80, είναι υγιέστατος και θυμάται με νοσταλγία τις στιγμές που ανέβαινε το Έβερεστ, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της βρετανικής ορειβατικής αποστολής που το 1953 κατέκτησε τη Στέγη του Κόσμου. Όμως δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτό. Γιατί έχει γίνει βουδιστής μοναχός και έχει κάνει όρκο σιωπής.
Ο Κάνζα Σέρπα ειναι ο μοναδικός γνωστός επιζών εκείνης της θρυλικής ομάδας που στις 11.30 το πρωί της 29ης Μαΐου έστησε την βρετανική σημαία στη κορφή των 8.848 μέτρων, με επικεφαλής τον νεοζηλανδό σερ ΈντμουντΧίλαρι και τον Σέρπα Τενζίνγκ Νοργκάι.
Ο Κάνζα ήταν ένας από τους πολλούς ντόπιους Σέρπα (ορειβατικούς οδηγούς) που ειχε προσλάβει ο βρετανός επικεφαλής της αποστολής, Τζον Χαντ, προκειμένου να βοηθήσει τους αλπινιστές στην ανάβαση και να μεταφέρει τα εφόδια και τις σκηνές τους. Ο καθένας απ’ αυτους σήκωνε 10 κιλά βάρους κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και με τεράστια κλίση του ορεινού εδάφους.
Οι βρετανικοί Times τον συνάντησαν σε ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Κατμαντού του Νεπάλ, όπου διαμένει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Δέχτηκε να μιλήσει στο βρετανό ρεπόρτερ, αλλά μόνο κάνοντας νεύματα με το κεφάλι και κουνώντας τα χέρια του, καθότι ο όρκος σιωπής που έχει πάρει δεν του επέτρεπε να εκστομίσει τη παραμικρή κουβέντα.
Τί θυμάται λοιπόν από εκείνες τις ημέρες, εξήντα χρόνια πριν; Ειχε καλές εντυπώσεις από την όλη εμπειρία; Ο Κάνζα σηκώνει τους αντίχειρες του σαν να λεει «όλα ήταν μια χαρά». Οι Βρετανοί του συμπεριφέρθηκαν καλά; Ακόμη δυο αντίχειρες όρθιοι, και το χαμόγελο του φωτίζεται. Ο δημοσιογράφος τον ρωτάει κατόπιν για ποσά χρόνια ακόμη συνέχισε τον αλπινισμό και πόσες ακόμη φορές ακόμη επιχείρησε να ανέβει με επιτυχία.
Ο γηραιός ορειβάτης σηκώνει, αντίστοιχα, πέντε και δυο δάκτυλα: πέντε χρόνια και δυο αναβάσεις. Η σύντομη συνάντηση με τον μοναδικό επιζώντα της βρετανικής αποστολής τελειώνει με το ερώτημα: πως νιώθετε που ελάχιστοι θυμούνται τους αφανείς ήρωες, τους Σέρπα, κι όλοι επικεντρώνονται στους επαίνους στον πρώτο κατακτητή του Έβερεστ, σερ ΈντμουντΧίλαρι και τον Σέρπα Τενζίνγκ Νοργκάι; Ο Κάνζα σηκώνει απρόθυμα τον ένα του αντίχειρα σαν να λεει «είμαστε οι «ριγμένοι» της ιστορίας». Και επιστρέφει ξανά στη σιωπή του.
