Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας καινούργιας πολιτικής σύγκρουσης. Αυτής που φέρνει αντιμέτωπους τους «αισιόδοξους», όλους όσοι πιστεύουν ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία για έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο, και τους «καταστροφολόγους», οι οποίοι εξακολουθούν να επενδύουν μόνο στα δυσμενή στοιχεία της εξέλιξης των εισοδημάτων, της ανεργίας και στο σκηνικό ερήμωσης στην αγορά.
Το δίπολο αυτό, όπως εκφράζεται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και την αξιωματική αντιπολίτευση, δυστυχώς προβλέπεται ότι θα διατηρηθεί, και μάλιστα θα ενισχυθεί, στη μακρά πορεία προς τις ευρωεκλογές του 2014 και τις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν.
Ομως, αλίμονο, εδώ που φθάσαμε, θα περίμενε κανείς από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να έρθουν σε μια μίνιμουμ συμφωνία για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της φτώχειας, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού, με τους διαθέσιμους πόρους της χώρας και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που είναι επείγουσα ανάγκη να αντληθούν από τις Βρυξέλλες και όλους τους μηχανισμούς χρηματοδότησης της ευρωοικονομίας.
Θα περίμενε κανείς από τα κόμματα εξουσίας να διατυπώνουν την –διαφορετική προφανώς –προσέγγισή τους στο σχέδιο ανάπτυξης που έχει ανάγκη, και μάλιστα επειγόντως, η χώρα.
Τα επιχειρήματα όμως που επαναλαμβάνονται μονότονα στην αντιπαράθεσή τους γίνονται κουραστικά, δημιουργούν αίσθημα στασιμότητας και αδιεξόδου.
Τα νοικοκυριά εξακολουθούν να είναι «κουμπωμένα» και φοβισμένα για το μέλλον και οι επιχειρήσεις αγωνίζονται σε δυσμενές περιβάλλον, με περιορισμένους πόρους, να διατηρηθούν ζωντανές και να μη βρεθούν εκτός αγοράς.
Είναι προφανές ότι η χώρα, ακόμη και αν μηδενίσει τα ελλείμματα, μετρά τις πληγές της και το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι τα επικοινωνιακά τερτίπια και τα κούφια λόγια. Ο υπουργός επί των Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρας μιλώντας στη σύνοδο του ΟΟΣΑ στο Παρίσι ήταν σαφής:
«Η προσπάθεια προσαρμογής υπήρξε πρωτοφανής. Το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε κατά 9,5% του ΑΕΠ, ενώ το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών θα μηδενιστεί στο τέλος του 2013. Ομως έχει βαρύ κόστος για την ελληνική κοινωνία. Εως το τέλος της χρονιάς το ΑΕΠ θα είναι 25%χαμηλότερο από την έναρξη της κρίσης. Πρόκειται για μείωση μεγαλύτερη από αυτή στα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης της δεκαετίας του 1930. Τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν αναμφισβήτητα οδυνηρά».
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν αλλάζει όσο κι αν η ΝΔ θέλει να βλέπει μόνο το πρωτογενές πλεόνασμα ή ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο την ανεργία…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
