«Αλαζονεία/Αλαζών: Η αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, ο ψευδής κομπασμός, η μεγαλαυχία (Liddel-Scott, Τόμος IV, σελ. 408)»
Το επίθετο «αλαζών» χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του πολιτικού που έχει επικρατήσει στη δύσμοιρη πατρίδα μας. Μήπως υπερβάλλω; Θυμηθείτε σχετικά πρόσφατες εικόνες από την τηλεόραση. Κατηγορούμενοι για κατάχρηση εκατομμυρίων ευρώ του δημοσίου χρήματος, πρώην πανίσχυροι πολιτικοί άντρες, προσέρχονται στα δικαστήρια αγέρωχοι, κορδωμένοι, ντυμένοι στην τρίχα, λες και είναι προσκεκλημένοι σε κοινωνική εκδήλωση ή σε απονομή βραβείων. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν δεν έχουν τσαλακώσει ούτε στο ελάχιστο την υπεροψία και το κόρδωμά τους. Η κατηγορία επιβεβαιώνεται. Τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές, φυλακίζονται και έχουν το θράσος, αντί σιωπής, περίσκεψης και μεταμέλειας, να προβαίνουν σε βαρύγδουπες, ατεκμηρίωτες δηλώσεις διατρανώνοντας την αθωότητά τους και υποστηρίζοντας χωρίς επιχειρήματα, χωρίς αιδώ, ότι η καταδίκη τους είναι «πολιτική δίωξη».
Η αλαζονεία οδήγησε κάποιον βo(υ)λευτή να εκστομίσει δύο γελοίες δηλώσεις. Στην πρώτη, χωρίς κανένα αίσθημα αιδούς, τη στιγμή που στη χώρα οι άνεργοι πληθαίνουν και οι ουρές στα συσσίτια καθημερινά μακραίνουν, είπε, όταν περικόπηκαν οι αποδοχές των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές της Βουλής: «Γιατί να χάνουμε τον χρόνο μας σε επιτροπές χωρίς να πληρωνόμαστε; Μήπως η συμμετοχή μας σ’ αυτές αυξάνει την παιδεία μας;». Δεν σταμάτησε όμως έπειτα από αυτή τη βλακώδη δήλωση. Ξαναχτύπησε δηλώνοντας με αυταρέσκεια ότι «όλοι χτίσαμε αυθαίρετα κτίρια». Πώς λοιπόν μπορεί ο πολίτης να ελπίζει ότι ο κύριος αυτός και οι όμοιοί του θα ηγηθούν της τιτάνιας προσπάθειας για την οικονομική ανόρθωση της χώρας; Αφού η ηθική τους συγκρότηση είναι βαθιά προβληματική, πώς θα δώσουν στους πολίτες το παράδειγμα; Πώς θα εμπνεύσουν;
Πώς γεννήθηκε και φούντωσε η αλαζονεία των πολιτικών; Πρώτα από τις καρέκλες που κατέλαβαν άκοπα, χωρίς γνώση, χωρίς εμπειρία, χωρίς να χρειαστεί να αποδείξουν τα προσόντα τους σε κανέναν, δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς ποτέ δεν ίδρωσαν για να κερδίσουν το ψωμί τους. Πυροδοτείται από τους απαίδευτους, κομματικούς σφουγγοκωλάριους, τους επονομαζόμενους «συμβούλους», που τους προσέλαβαν για προστασία, ως εισπράκτορες ή για να τους λιβανίζουν ή για να εξυπηρετούν την πολιτική πελατεία τους. Σπανίζει η πρόσληψη συμβούλων στα υπουργικά γραφεία με ειδική παιδεία, γνώση και ικανότητα. Δεν τους αντέχουν. Οι έμπειροι και παιδευμένοι τους κάνουν να νιώθουν ανασφαλείς αφού υπογραμμίζεται έτσι η ανεπάρκειά τους.
Πήραν μάθημα οι πολιτικοί από την αθλιότητα και την ανυποληψία στην οποία οδήγησαν τη χώρα; Αμφιβάλλω. Ακόμη και σήμερα διορίζουν υψηλόβαθμα στελέχη σε διευθυντικές θέσεις θεσμικών οργάνων με κομματικές ποσοστώσεις –πέντε ΝΔ, τρεις ΠαΣοΚ, ένας ΔΗΜΑΡ! Τα προσόντα και η ανοιχτή διαδικασία επιλογής δεν είναι σπορ που παίζεται στην καθ’ ημάς Ανατολή. Αντικαθιστούν τους παλιούς με νέους, αρκεί να είναι κομματικοί φίλοι, αποτυχόντες υποψήφιοι βουλευτές ή άτομα χωρίς προσωπικότητα, υπάκουα, που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Απολύουν ικανούς με προσφορά γιατί φοβούνται ότι δεν θα κάνουν τα χατίρια τους. Δεν τηρούν ούτε καν τους τύπους, να ευχαριστήσουν ας πούμε τους αποπεμφθέντες ή έστω να εξηγήσουν τους λόγους της αποπομπής. Πώς τους ειδοποιούν για την απομάκρυνσή τους; Ή μέσω κάποιου τριτοβάθμιου κομματικού στελέχους του υπουργείου ή από τα ΜΜΕ. Γιατί; Η αλαζονεία δεν τους αφήνει περιθώρια για πολιτισμένη συμπεριφορά. Το κράτος είναι δικό τους, ό,τι θέλουν κάνουν!
Αλήθεια, μπορεί ο έλληνας πολίτης να πιστέψει ότι αυτό το πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί να φέρει την άνοιξη; Δηλαδή, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, την ορθολογική αξιοποίηση των δημόσιων εσόδων, τη δίκαιη κατανομή των βαρών, την αξιοκρατική επιλογή και προαγωγή των δημόσιων λειτουργών και την εκτέλεση δημόσιων έργων έπειτα από σχολαστική μελέτη αναγκών και πόρων; Πολύ φοβούμαι πως όχι. Οσο μας κυβερνούν πολιτικάντηδες, άνθρωποι που έφεραν τη χώρα στη χρεοκοπία κατά πρώτο λόγο, αυτή θα σέρνεται αιμόφυρτη στο έδαφος από τους δανειστές της. Δεν βλέπω φως.
Ο κ. Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ