Τα αρχαιότερα απολιθώματα εμβρύων δεινοσαύρων ανακαλύφθηκαν στην Κίνα. Τα ευρήματα, τα οποία περιλαμβάνουν πληθώρα οστών σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης, θεωρούνται σημαντικά όχι μόνο λόγω της παλαιότητάς τους αλλά και επειδή προσφέρουν μια σπάνια ματιά στην άγνωστη ως τώρα εμβρυϊκή ζωή των προϊστορικών αυτών πλασμάτων καθώς και στον ρυθμό ανάπτυξής τους ο οποίος, όπως φαίνεται, έτρεχε με ρυθμούς ρεκόρ.
Τα σαυροποδόμορφα απολιθώματα αποκαλύφθηκαν σε μια ανασκαφή στην περιοχή Λουφένγκ της επαρχίας Γιουνάν στην Κίνα από παλαιοντολόγους του Πανεπιστημίου του Τορόντο στη Μισισούγκα του Καναδά. Πρόκειται για περισσότερα από 200 οστά τα οποία ανάγονται στην Πρώιμη Ιουράσια Περίοδο – υπολογίζεται ότι είναι ηλικίας 197-190 εκατομμυρίων ετών. Είναι δηλαδή κατά πολύ παλαιότερα από τα περισσότερα απολιθώματα εμβρύων που διαθέταμε ως σήμερα και τα οποία προέρχονται στην πλειονότητά τους από την Υστερη Κρητιδική Περίοδο.
Υπερταχεία ανάπτυξη
Τα έμβρυα που βρέθηκαν στην Κίνα θεωρείται ότι ανήκουν στο είδος Lufungosaurus. Πρόκειται για έναν δίποδο στενό συγγενή των σαυρόποδων ο οποίος είχε μακρύ λαιμό και έφθανε σε μήκος τα 9 μέτρα – οι ειδικοί θεωρούν ότι ήταν το μεγαλύτερο χερσαίο ζώο που ζούσε εκείνη την εποχή. Τα οστά των εμβρύων φαίνονται να διαθέτουν πολλά και μεγάλου μεγέθους αιμοφόρα αγγεία και οστεοβλάστες (τα κύτταρα από τα οποία δημιουργούνται τα οστά). Επίσης η δομή τους δείχνει ότι τα έμβρυα λύγιζαν τα πόδια τους μέσα στο αβγό για να δυναμώσουν τους μυς τους.
Τα παραπάνω ευρήματα σε συνδυασμό με τη σύγκριση των διαφόρων δειγμάτων από διαφορετικά εμβρυϊκά στάδιο υποδηλώνουν ότι η ανάπτυξή τους ήταν υπερβολικά ταχεία. «Αν αυτός ο εμβρυϊκός ρυθμός ανάπτυξης συνεχιζόταν στο στάδιο της επώασης και στο νεανικό στάδιο τα πλάσματα αυτά μεγάλωναν υπερβολικά γρήγορα» ανέφερε ο Ρόμπερτ Ράις, επικεφαλής της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature».
Σύμφωνα με τον παλαιοντολόγοι ίσως οι δεινόσαυροι να διατηρούσαν αυτόν τον ρυθμό ανάπτυξης και σε μεταγενέστερα στάδια ώστε να αποφεύγουν τους θηρευτές ξεπερνώντας τους σε μέγεθος. «Τα ευρήματα ίσως αποτελούν ένα μοντέλο για να εξηγήσουμε τον γιγαντισμό σε αυτή την ομάδα» τόνισε ο ειδικός.
Τομή μηριαίου οστού. Η κυψελοειδής περιοχή είναι εμβρυϊκός οστέινος ιστός με μεγάλους χώρους για αιμοφόρα αγγεία και οστεοβλάστες Πηγή A. LeBlanc
Πανάρχαιο οργανικό υλικό
Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι στον ιστό των μηριαίων οστών ανιχνεύθηκε μέσω της φασματοσκοπικής ανάλυσης οργανικό υλικό – το αρχαιότερο που έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Σε αυτό περιλαμβάνονται σύνθετες πρωτεΐνες και οι ειδικοί θεωρούν ότι πρόκειται για κολλαγόνο το οποίο πιστεύουν ότι σε επόμενες έρευνες θα τους βοηθήσει να συγκρίνουν τα νέα ευρήματα με απολιθώματα άλλων ειδών.
Η εύρεση οργανικού υλικού σε τόσο λεπτά και πορώδη απολιθώματα αποτέλεσε πάντως έκπληξη για τους επιστήμονες. «Αυτό μας λέει ότι ίσως και άλλα απολιθώματα δεινοσαύρων έχουν οργανικά κατάλοιπα» ανέφερε ο δρ Ράις. «Απλώς δεν τα έχουμε εξετάσει με τον σωστό τρόπο».
