Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού γιορτάστηκε την Πέμπτη 21/3 στο Θησείο από τους ανθρώπους που τον υφίστανται στη χώρα μας σε μια ιδιότυπη μορφή. Δεν έχει να κάνει τόσο με τη συμπεριφορά των συμπολιτών τους όσο με τη συμπεριφορά του κράτους.
Τα «παιδιά», οι νέοι άνθρωποι που συμβατικά αποκαλούνται μετανάστες δεύτερης γενιάς, δηλαδή όσοι μετανάστες γεννήθηκαν ή ήρθαν στη χώρα μας σε πολύ μικρή ηλικία, γιόρτασαν με μουσικές από συγκροτήματα που στελεχώνονται από τους ίδιους.
Η εφετινή Ημέρα Κατά του Ρατσισμού έρχεται σε μια συγκυρία στην οποία έχει προηγηθεί η απόρριψη από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικού του «νόμου Ραγκούση», ειδικότερα των κομματιών που όριζαν τις προϋποθέσεις για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας από αυτούς τους ανθρώπους.
«Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά» ήταν λοιπόν το σύνθημα που συνόδευσε τις μουσικές και τα τραγούδια των συγκροτημάτων. Παράλληλα οργανώσεις μεταναστών και της Αριστεράς μοίρασαν έντυπο υλικό για τα ζητήματα της ιθαγένειας.
Τα επιχειρήματα σε γενικές γραμμές γνωστά: ότι ο «νόμος Ραγκούση» δεν αφορά τα θέματα της λαθρομετανάστευσης, αλλά ανθρώπους που διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα· ότι ακόμα και άνθρωποι που δικαιούνται ανανέωση της άδειας παραμονής τους την παραλαμβάνουν ενώ εκείνη έχει λήξει, με ό,τι προβλήματα αυτό συνεπάγεται· πως πολλά από τα παιδιά αυτά δεν έχουν γνωρίσει καμιά άλλη χώρα ως πατρίδα, επομένως αν δικαιούνται κάποια ιθαγένεια αυτή είναι η ελληνική· πως γενικότερα η κυβερνητική πολιτική κάνει ό,τι μπορεί για να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Η διαφορά σε σχέση με άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι ότι εδώ όλοι οι ενδιαφερόμενοι για το θέμα του ρατσισμού το βιώνουν στην καθημερινότητά τους επί επτά μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες τη μέρα. Είτε γιατί τους δημιουργούνται ζητήματα στις καθημερινές τους συναναστροφές είτε γιατί η μη απόκτηση ελληνικής ταυτότητας αποτελεί ένα εμπόδιο στα επαγγελματικά και προσωπικά τους όνειρα.
«Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλήξει για το ποια είναι η άποψη της ελληνικής κοινωνίας για αυτό το θέμα» λέει ο Νίκος, 31 ετών, γεννημένος εδώ, με γονείς μετανάστες από τη Νιγηρία. Όπως λέει, τις περισσότερες φορές όταν γνωρίζει έναν άνθρωπο εκείνος ξαφνιάζεται με τα άπταιστα ελληνικά του. «Ακόμα και όταν του εξηγώ πως γεννήθηκα εδώ, πολλές φορές θα ξαφνιαστεί όταν δει ότι μπορώ να συζητήσω για οποιοδήποτε πολιτικό ή κοινωνικό θέμα».
Μαζί με άλλους νέους ανθρώπους, μεταναστευτικής καταγωγής και μη, διατηρούν την ιστοσελίδα secondgenerationgreece.blogspot.gr η οποία ασχολείται ακριβώς με θέματα της μετανάστευσης. Ο Νίκος δεν θεωρεί ότι η ελληνική κοινωνία είναι περισσότερο ή λιγότερο ρατσιστική από οποιαδήποτε άλλη, «απλώς η οικονομική κατάσταση έχει φέρει πάρα πολλούς ανθρώπους στα όρια τους. Αναζητούν έναν φταίχτη. Και ο μετανάστης είναι εύκολος στόχος».