Μια τρύπα στο νερό

Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα κατέληξε σε μια τρύπα στο νερό –παρά τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί.

Ο λόγος είναι απλός. Η ίδια η διαδικασία της διαπραγμάτευσης είναι εξ ορισμού ναρκοθετημένη.

Από τη στιγμή που η ελληνική πλευρά έχει αποδεχτεί ότι η τρόικα θα έχει πάντα την τελευταία λέξη, εναπόκειται μόνο στην καλή ψυχή της τρόικας αν θα δεχτεί ή δεν θα δεχτεί μια διαπραγμάτευση επί της ουσίας.

Πάρτε ένα απλό παράδειγμα.

Μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, κυβέρνηση και τρόικα συμφώνησαν ότι το 2013 θα ισχύσει ένας ενιαίος φόρος ακινήτων και όχι το περίφημο «χαράτσι της ΔΕΗ».

Τον Μάρτιο όμως η ίδια η τρόικα αμφισβητεί τη συμφωνία του Οκτωβρίου. Θεωρεί ότι υπάρχει κίνδυνος να μην εισπραχθούν τα προϋπολογισθέντα φορολογικά έσοδα από τα ακίνητα και ζητεί να διατηρηθεί το «χαράτσι» για άλλον έναν χρόνο.

Αν όμως τον Μάρτιο είμαστε στο «είπα, ξείπα», τότε τι νόημα έχει να συμφωνούμε τον Οκτώβριο;

Και γιατί άραγε οι συμφωνίες ή οι προβλέψεις δεσμεύουν μόνο την ελληνική πλευρά αλλά όχι την τρόικα;

Με άλλα λόγια, πολύ φοβούμαι ότι το πρόβλημα είναι όλο και περισσότερο η ίδια η τρόικα.

Είναι προφανές, λόγου χάρη, ότι επιβάλλει μια πολιτική εχθρική προς τα ακίνητα με την ανομολόγητη βεβαιότητα ότι τα ακίνητα αποτελούν «αποθησαύριση» και όχι «παραγωγική επένδυση».

Ελα όμως που –«αποθησαύριση» ή όχι –η οικοδομή ήταν παραδοσιακά στην Ελλάδα μοχλός ανάπτυξης. Πάει, την διαλύσαμε κι αυτήν…

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στις τράπεζες όπου οι αλληλοσυγκρουόμενες και επικαλυπτόμενες διαδικασίες ελέγχου έχουν ουσιαστικά παραλύσει τη λειτουργία τους.

Και αυτό επειδή έχει επικρατήσει στους επόπτες η πεποίθηση ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ήταν περίπου άντρο συναλλαγής και ακολασίας.

Θα μπορούσα να πολλαπλασιάσω τα παραδείγματα ιδεοληψίας, προκατάληψης και στενομυαλιάς που εμποδίζουν μια πραγματική διαπραγμάτευση.

Και η έλλειψη διαπραγμάτευσης είναι τελικά η ουσία του προβλήματος.

Διότι μόνο παράφρονες είναι δυνατόν να μη βλέπουν ότι η χώρα εξήντλησε τα όριά της και ότι δεν μπορεί πλέον να πάρει κανένα πρόσθετο μέτρο.

Πολύ φοβούμαι όμως ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που στάλθηκαν να βοηθήσουν μια δύσκολη κατάσταση με τεχνογνωσία, ευελιξία και κατανόηση.

Αλλά με μια ομάδα φανατικών που ήλθαν αποφασισμένοι να διορθώσουν μια χώρα. Και έναν λαό.