Με την οικονομία να ακροβατεί μεταξύ απόλυτης βύθισης και προσδοκιών υποτυπώδους ανάκαμψης, την κοινωνία να βαρυγκωμά από τη διαρκή εισοδηματική αφαίμαξη και την ασφυκτική πίεση που ασκεί στο σώμα της το πλήθος των ανέργων και τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρα να διεκδικεί χρόνο και αντοχές απ’ όλους, το πολιτικό τοπίο φαντάζει, αν μη τι άλλο, ασταθές και απρόβλεπτο.
Ο,τι και να κάνει ο υπουργός Οικονομικών απτά αποτελέσματα δεν μπορεί να προσφέρει στο επόμενο ορατό διάστημα. Ο ίδιος βεβαίως αξιολογεί ως μέγα γεγονός τον σχεδόν μηδενισμό του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών το 2012, θεωρεί επίτευγμα την εμφάνιση πρωτογενών πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό του κράτους και μεγάλη αλλαγή τη διαδικασία αναδιάρθρωσης που έχει καταλάβει σύμπασα την ελληνική οικονομία.
Γνωρίζει ωστόσο ότι, όσο σπουδαία και αν είναι τα παραπάνω, από τη στιγμή που δεν φουσκώνουν τις τσέπες των Ελλήνων δεν μπορούν και να προπαγανδισθούν επιτυχώς. Γι’ αυτό και ζητεί υπομονή και αντοχές.
Η εποχή είναι γκρίζα, φως δεν φαίνεται ακόμη στην άκρη του τούνελ και οι μόνοι που δρουν και ακούγονται είναι οι σκοτεινοί και οι λαϊκιστές.
Τα γεγονότα στις Σκουριές ήρθαν να προσθέσουν προβλήματα στην προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για επανεκκίνηση της οικονομίας. Και όπως φαίνεται η θολότης θα ευνοήσει και άλλα βίαια επεισόδια. Ο αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Ν. Δένδιας είναι ανήσυχος στον μέγιστο βαθμό, καθώς βλέπει διασύνδεση της τρομοκρατίας με το κοινό έγκλημα και ξέρει ότι οι πύλες της χώρας είναι ανοιχτές και στη διεθνή τρομοκρατία. Ηδη οι εκπρόσωποι της καναδικής εταιρείας που κατέχει την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ αλλά και ο καναδός πρεσβευτής στην Αθήνα εξέφρασαν την έντονη δυσφορία τους στον πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά.
Επίσης και οι πολλοί λαϊκιστές, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, θα θεωρήσουν καταλληλότερη αυτή την εποχή για να υψώσουν φωνές αφροσύνης και σημαίες άκαιρων διεκδικήσεων. Δείγματα υπάρχουν πολλά και προπαρασκευαστικές κινήσεις ακόμη περισσότερες.
Οσο λοιπόν το σκοτάδι θα παλεύει με το πρώτο φως της αυγής οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα επιχειρήσουν να επανατοποθετηθούν, ώστε να κερδίσουν τις καλύτερες δυνατές θέσεις της επόμενης περιόδου.
Ηδη άλλωστε το πόκερ της πολιτικής έχει ξεκινήσει. Ο πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς την περασμένη Πέμπτη έριξε τροχιοδεικτική βολή με τη δήλωσή του «αν αντέξουμε ως τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε».
Πολλοί την αντιμετώπισαν ως «ρήση Πυθίας», αλλά το μήνυμά της είναι σαφές. Κατά τον κ. Σαμαρά τούτο το εξάμηνο μπορούν να συμβούν τα πάντα και ο ίδιος κατά τα φαινόμενα προετοιμάζεται για έντονη δραστηριότητα, κυβερνητική βεβαίως, αλλά και πολιτική πρωτίστως.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι τώρα θα διαμορφωθούν οι όροι της επόμενης σύγκρουσης, εκτός και αν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Κάτι που όμως κανείς δεν πιστεύει. Οι πολίτες στην πλειονότητά τους είναι αφοσιωμένοι στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, όπως έδειξε και η περιορισμένη ανταπόκρισή τους στο κάλεσμα της ΓΣΕΕ, και οι ευρωπαίοι εταίροι κατά τα φαινόμενα δεν θα μας αφήσουν μόνους, θα δώσουν χρόνο και χρήμα, τουλάχιστον ως τις γερμανικές εκλογές. Ακόμη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας, παρ’ ότι θέλει να γίνουν εκλογές πριν από τις γερμανικές, δεν τις αναμένει.
Οι όποιες εξελίξεις στο ΠαΣοΚ θα ελευθερώσουν τον κ. Σαμαρά. Ο Πρωθυπουργός, υπηρετώντας την άκαμπτη και επιβεβλημένη από εταίρους και δανειστές πολιτική διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, γνωρίζει ότι το κόμμα είναι πρώτο υποψήφιο σε φθορά στην παρούσα φάση. Θα επιχειρήσει λοιπόν να διαμορφώσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες γι’ αυτόν και το κόμμα του.
Εχει πλήρη συναίσθηση ότι διατηρεί μια μεγάλη τρύπα στα δεξιά του και μια ευκαιρία στα αριστερά του.
Μόλις ξεκαθαρίσουν λοιπόν τα πράγματα στο ΠαΣοΚ, θα επιχειρήσει τα δικά του ανοίγματα. Κατά πρώτον, στα στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων που προσφάτως αποχώρησαν από το κόμμα του κ. Π. Καμμένου, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, πολλοί αντιμετωπίζουν ως προθάλαμο της εθνικιστικής, με νεοναζιστικές ρίζες, Χρυσής Αυγής και κατά δεύτερον προς το Κέντρο, όπου πιστεύει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να αλιεύσει ψηφοφόρους από τους κλονισμένους του ΠαΣοΚ, οι οποίοι νιώθουν άστεγοι και δεν έλκονται από τα κελεύσματα του Αλέξη Τσίπρα. Ουσιαστικά ο Πρωθυπουργός θέλει να διαμορφώσει προϋποθέσεις ηγεμόνευσης στην πολιτική σκηνή της χώρας και θα επιχειρήσει να φέρει στο κόμμα του πρόσωπα που θα τονίζουν την πολυσυλλεκτικότητα της προσπάθειάς του και θα δημιουργούν περιβάλλον πανεθνικού ακροατηρίου. Δεν τον βοηθά ωστόσο το πολιτικό παρελθόν του και ο στενός κύκλος που τον συνοδεύει. Σε μια τέτοια προοπτική κομματικής αναγέννησης πιθανώς θα χρειασθεί να θυσιάσει ορισμένους. Οπως και να ‘χει, ο κ. Σαμαράς προετοιμάζεται συστηματικά για πολιτικές κινήσεις τις οποίες θεωρεί επιβεβλημένες και κρίσιμες για τη συνέχεια.
Από εκεί και πέρα έχουν εξαιρετική σημασία οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρα. Ο ίδιος θεωρεί ότι διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία. Πιστεύει ότι στο κοινωνικό πεδίο διαμορφώνεται συγκεκριμένο ρεύμα αντιλήψεων που έχει να κάνει με την αποτροπή καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό θέλει να εκφράσει και δι’ αυτού να ηγεμονεύσει. Υπολογίζει ότι προσεχώς θα κυριαρχήσει και θα είναι αυτό που θα δώσει τελικώς στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτιά και την εξουσία. Ολες λοιπόν οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα από εδώ και πέρα θα αναδεικνύουν πλευρές αυτής της επιλογής, η οποία πιστεύει ότι συνδέει το κόμμα του με τις αγωνίες της κοινωνίας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η επιλογή από μόνη της αρκεί και αν, όταν χρειασθεί να εξηγήσει πώς θα αποτρέψει την κοινωνική καταστροφή, θα πείσει με τις απαντήσεις του. Οπως και να ‘χει, η νέα πολιτική μάχη μόλις τώρα αρχίζει.

«Ελιά» α λα ελληνικά
Το Συνέδριο και τα στοιχήματα του κ. Βενιζέλου
Κομβικό για την ανάπτυξη πολιτικών πρωτοβουλιών απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις θα είναι το Συνέδριο του ΠαΣοΚ, που συνέρχεται στα τέλη της προσεχούς εβδομάδας. Πολλά θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματά του, από το αν ο πρόεδρός του κ. Ευ. Βενιζέλος καταφέρει να συγκολλήσει τα κομμάτια και θρύψαλα του άλλοτε πανίσχυρου κόμματος. Και βεβαίως από το αν θα ξαναμαζέψει το στελεχικό δυναμικό που λοξοκοιτάζει δεξιά και αριστερά. Ο κ. Βενιζέλος θα καταβάλει τις επόμενες ημέρες την ύστατη προσπάθεια να χτίσει ένα καινούργιο δημοκρατικό κόμμα στα πρότυπα της ιταλικής «Ελιάς», ενσωματώνοντας ομάδες και πρόσωπα που αναγνωρίζονται από την ελληνική κοινωνία ως εκφράσεις της Κεντροαριστεράς. Σε αυτή τη λογική διεκδικεί και τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ του κ. Φ. Κουβέλη, στην οποία κατέφυγε σημαντικό τμήμα των εκσυγχρονιστών ψηφοφόρων του κ. Κώστα Σημίτη. Αν ο κ. Βενιζέλος επιτύχει, τότε η τύχη της ΔΗΜΑΡ καθίσταται επισφαλής. Πράγμα που δεν μπορεί να αγνοήσει ο κ. Κουβέλης και γι’ αυτό διατηρεί μισάνοιχτες τις πόρτες του διαλόγου, παρά τα πρώτα κλειδαμπαρώματα στο μικρό κάστρο που έχτισε από τα ερείπια του ΠαΣοΚ.
Από την επιτυχία λοιπόν ή την αποτυχία του Συνεδρίου επανασύστασης και ανασυγκρότησης του ΠαΣοΚ πολλά θα κριθούν.
Και βεβαίως θα έχει ενδιαφέρον αν, για παράδειγμα, ο κ. Βενιζέλος θα διεκδικήσει ενεργότερη συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά και πιο ουσιαστικό ρόλο ή θα επιλέξει έξοδο απ’ αυτή, όπως ζητεί μερίδα των στελεχών του ΠαΣοΚ.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ