Υπαρξιακές ανησυχίες είχε ως προκύπτει από τους πραγματογνώμονες ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου: εν μέσω της αγωνίας του να… σώσει την Ελλάδα, είχε κι άλλες, προσωπικές αναζητήσεις. Κάποιος στο γραφείο του έψαχνε μεσάνυχτα, μήπως το επίθετό του, το όνομα της εκλογικής του περιφέρειας, ή το επίθετο του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου βρίσκονταν στη «λίστα Λαγκάρντ».
Κάτι θα ξέρανε οι άνθρωποι και θα ψάχνανε με τέτοια μανία. Το βέβαιο είναι ότι η… Κοζάνη από μόνη της, δεν μπορεί να έκανε τέτοιες καταθέσεις. Οι νομοί δεν το συνηθίζουν αυτό… Τώρα για τους άλλους, ποιος μπορεί να ξέρει; Το μόνο σίγουρο είναι ότι το γραφείο του υπουργού, αγωνιούσε να ψάχνει…
Τελικά, ήταν προφητικό εκείνο το λαϊκό άσμα που λέγε «Τι Κοζάνη, τι Λωζάνη»; Ε, έπεσε λίγο έξω: Ζυρίχη, Λουξεμβούργο, ίσως αύριο και Κέιμαν… Το θέμα είναι ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών, μετά τα όσα βρήκε εκείνο το βράδυ, έχασε τελικά το CD, στη συνέχεια έχασε και το στικάκι, ξέχασε και την ύπαρξή του, δεν το ζήτησε ξανά ποτέ όσο καιρό ήταν υπουργός – που να ψάχνεις τώρα χαμένα πράγματα…
Είναι ο άνθρωπος που επί των ημερών του η Ελλάδα σύρθηκε στο διεθνή οικονομικό έλεγχο. Ο άνθρωπος που δεν δέχθηκε να δανειστεί η χώρα ενώ μπορούσε με το επιχείρημα ότι τα επιτόκια ήταν υψηλά, και οδήγησε τη χώρα εκεί που την οδήγησε. Είναι ο άνθρωπος που κατηγορούσε διεθνώς την Ελλάδα ως διεφθαρμένη και εμφάνιζε εαυτόν διεθνώς ως τον «σωτήρα ιππότη» της χώρας.
Είναι ο άνθρωπος που απαίτησε, και, επί της ουσίας, έλαβε, απόλυτες εξουσίες. Και που όλοι ξέρουμε τι τις έκανε και πόσο μας κόστισαν. Είναι ο άνθρωπος που όσοι τον επικρίναμε τότε για την αδιανόητη στάση του και για την ανικανότητά του να διαπραγματευθεί το οτιδήποτε αφού μας έστειλε εκεί που μας έστειλε, κατηγορηθήκαμε ως λαϊκιστές, ως αντιευρωπαίοι, ως ότι μπορεί να φανταστεί κανείς…
Είναι, ας μην το ξεχνάμε, ο άνθρωπος του Γιώργου Παπανδρέου – γιατί χωρίς αυτόν ο Παπακωνσταντίνου ουδέποτε είχε υπάρξει στο δημόσιο βίο. «Τι Κozani, τι Λωζάνη»…
