Ηδη από την περίοδο που στον δημόσιο διάλογο κυριαρχούσε το θέμα της βίλας Αμαλία, το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου διέψευδε τους ισχυρισμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι οι εκκενώσεις αθηναϊκών καταλήψεων αποτελούσαν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Τουναντίον, διατείνονταν ότι τις εφόδους σε νεοκλασικά των Αθηνών πρόκειται να διαδεχτούν θεσμικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα προσέδιδαν φιλελεύθερο χαρακτήρα και στην κοινωνική, εκτός από την οικονομική, πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά. Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι 10 άρθρα του νόμου Ραγκούση περί ιθαγένειας κρίνονται ανίσχυρα, καθώς αντιβαίνουν σε διατάξεις του συντάγματος, μοιραία καθιστά επιτακτική την ανάγκη ενός νέου νόμου για τις συνθήκες απόκτησης ιθαγένειας.
Καθώς η κοινή γνώμη εκτίθεται τόσο στη συγκινητική καμπάνια της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με τα παιδιά μεταναστών να μιλούν ελληνικά, όσο και στις μισαλλόδοξες κραυγές της Χρυσής Αυγής, το ζήτημα της ιθαγένειας παραμένει «καυτή πατάτα». Ενδέχεται να βρεθεί πάλι στο επίκεντρο σκληρών αντιπαραθέσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, ίσως και μεταξύ των εταίρων στη συγκυβέρνηση. Ωστόσο, πέρα από τις διατάξεις των νόμων και τις πολιτικές φιλοδοξίες των εκλεγμένων νομοθετών, στη συγκεκριμένη περίπτωση διακυβεύονται ανθρώπινα δράματα που ζητούν και δικαιούνται υπεύθυνη μεταχείριση από το κράτος. Οπως και μια νεότερη γενιά Ελλήνων, η οποία οφείλει να γνωρίζει τι της ξημερώνει.
Διαβάστε εδώ το κείμενο του Γιάννη Ραγκούση
Και την άποψη του Ιωάννη Κωτούλα
