Μάκης Γαζής: Ενας Ελληνας στην αυλή του Σουλεϊμάν

Εδώ και μια εικοσαετία εργάζεται ως casting director, ένα επάγγελμα ιδιαίτερα δημοφιλές στο εξωτερικό, είδος πολυτελείας όμως για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Μάκης Γαζής θεωρεί πως όταν αναφερόμαστε σε θέαμα, το να υπάρχει ειδικός σε θέματα casting είναι «τουλάχιστον απαραίτητο». «Η δουλειά μας είναι να τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ σε θεατρικές παραστάσεις και δραματικές σχολές αναζητώντας νέα πρόσωπα, ηθοποιούς» εξηγεί.

Κουβεντιάζουμε για τις εντυπώσεις του από την ελληνική, την αμερικανική και την τουρκική αγορά στις οποίες και δραστηριοποιείται. «Στην Ελλάδα το υλικό είναι μεγάλο αλλά όχι υψηλής ποιότητας. Ο καθένας με ένα-δύο στιγμιότυπα καριέρας θεωρούσε ότι είναι ικανός να ανοίξει δραματική σχολή και να γαλουχήσει νέους ηθοποιούς. Δεν ανοίγεις σχολή λόγω επιθυμίας αλλά λόγω ικανοτήτων» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Στην Ελλάδα για να παίξεις σε σίριαλ ή ταινία ή θεατρική παράσταση, απλώς περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνό σου ελπίζοντας ότι κάποιος κάπου σε είδε ή σε έμαθε. «Ο καλός ηθοποιός έχει ανάγκη να μη μανατζάρει τον εαυτό του» υποστηρίζει ο κ. Γαζής. «Δεν μπορείς να περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνό σου για να δουλέψεις. Ενας casting director θα φροντίσει και θα καθοδηγήσει σωστά. Οι νέες γενιές είναι εξοικειωμένες με την έννοια του κάστινγκ. Στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν και σίριαλ, υπάρχει διάθεση να γίνει κάστινγκ. Στο εξωτερικό, στα μεγάλα δίκτυα γίνεται οντισιόν για TV περσόνες, για παρουσιαστές, για όλα. Εδώ τον ρόλο αυτόν αναλαμβάνουν τα στελέχη του προγράμματος. Υπάρχουν λάθος άνθρωποι σε καίριες θέσεις. Η κρίση πέταξε εκτός αυτούς που βρίσκονταν λόγω εύνοιας στην τηλεόραση και έχει φανεί το κενό».

Στην Τουρκία την περασμένη άνοιξη τον κάλεσαν να συνεργαστεί σε επίπεδο διεθνούς κάστινγκ. «Ενώ έχουν επαγγελματίες οι οποίοι ασχολούνται με τον κινηματογράφο, αυτό που λείπει από τη βιομηχανία τους είναι η ειδικότητα στις διεθνείς επαφές, την οποία φροντίζουν να καλύψουν με εξωτερικούς συνεργάτες. Τους Ελληνες τους θέλουν για συνεργάτες ως μονοπάτι για να περάσουν στη Δύση. Επίσης επειδή η αγορά τους είναι περιορισμένη, τους ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσουν έλληνες ηθοποιούς αλλά μόνο με τον όρο να μιλούν τουρκικά. Ως και σήμερα στην Τουρκία όλα τα σίριαλ προβάλλονται μεταγλωττισμένα, όχι με υποτιτλισμό. Είναι πολύ αυστηροί σε ζητήματα γλώσσας».

Η διαδικασία παραγωγής είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αντίστοιχη ελληνική. «Τα κόστη που επενδύουν είναι τεράστια. Κάθε επεισόδιο διαρκεί 90 λεπτά, σαν να βλέπεις ταινία. Η τηλεθέαση σπάει ρεκόρ. Επίσης έχουν άμεση σχέση με το twitter. Για κάθε λεπτό, καθετί που ενδιαφέρει τον κόσμο αμέσως ανεβαίνει στο twitter» συμπληρώνει.

Ως άμεση συνέπεια της ανάπτυξης του θεάματος έρχεται η αύξηση της τουριστικής κίνησης. «Η τουριστική βιομηχανία τους καλπάζει, με γκρουπ από όλον τον κόσμο που ενδιαφέρονται να επισκεφτούν τα μέρη στα οποία πραγματοποιούνται γυρίσματα με κορυφαίο τον «Σουλεϊμάν»!».

Η αγορά της Τουρκίας είναι ανοιχτή αλλά η προϋπόθεση είναι η γλώσσα. Δεν μπορούν οι ξένοι ηθοποιοί να παίξουν στην αγγλική ή στην ελληνική γλώσσα, ακόμη και αν χρειαστεί να δημιουργηθεί νέος ρόλος για να δικαιολογήσει την κακή εκφορά του λόγου.

Διεθνείς καριέρες

Μια «καραμέλα» η οποία συναντάται συχνά στην Ελλάδα είναι ο μύθος της διεθνούς καριέρας των ελλήνων καλλιτεχνών που αποφασίζουν να μπουν σε ένα αεροπλάνο και να βγουν εκτός συνόρων. Σύμφωνα με τον κ. Γαζή, «είμαστε πολύ μικρή αγορά και δεν υπάρχει μηχανισμός στήριξης για τους ηθοποιούς μας. Ο καθένας που πάει έξω και βρίσκει δουλειά δεν σημαίνει ότι κάνει καριέρα. Αυτά είναι δημιουργήματα του lifestyle Τύπου για να έχει αφορμή να κάνει εξώφυλλα με τύπους που έλεγαν ιστορίες για καριέρες. Είναι ψευδές δημιούργημα των περιοδικών. Υπάρχουν ονόματα με μία-δύο εμφανίσεις αλλά όχι με καριέρα. Ο Ζακ Γαλυφιανάκης και η Γενοβέφα Αναστασάκη (Τζένιφερ Ανιστον) έκαναν καριέρα επειδή είναι πολιτογραφημένοι Αμερικανοί, όχι Ελληνες. Πρέπει να αποδεσμευτούμε από τον ευσεβή πόθο. Αυτός μας έφερε ως εδώ. Τον ονειρευτήκαμε αλλά δεν προσπαθήσαμε να τον κερδίσουμε. Πρέπει να ανέβει η αυτοεκτίμηση των ηθοποιών οι οποίοι μέχρι σήμερα δούλευαν απλά για να αρέσουν στους άλλους».

Ο Μάκης Γαζής, μέλος του ICDN (International Casting Directors Network), αυτή την περίοδο κάνει κάστινγκ για τις ταινίες «Cleaner» σε σκηνοθεσία του Νίκου Χαραλαμπόπουλου-Labot και «Ein Atem», μια γερμανική παραγωγή σε σκηνοθεσία του Κρίστιαν Τσούμπερτ, ενώ το «Dead Europe» σε σκηνοθεσία Τόνι Κράβιτς βγαίνει στις αίθουσες σε λίγο καιρό. Επίσης έκανε κάστινγκ για το τουρκικό σίριαλ «Ιki Yaka Bir Ismail» («Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ») με πρωταγωνίστριες την Ελένη Φιλίνη και την Καίτη Παπανίκα.