Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί την πρώτη ετυμηγορία δικαστηρίου της Αθήνας στο οποίο προσέφυγε υπάλληλος του δήμου Αιγάλεω, μητέρα δύο παιδιών με σύζυγο άνεργο. Η γυναίκα που δικαιώθηκε από το Πρωτοδικείο κατέθεσε αίτηση κατά της απόφασης με την οποία τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Στην απόφασή του ο πρόεδρος Πρωτοδικών, Δημ. Βλάχος, θεωρεί το μέτρο μη συνταγματικό, ενώ αμφισβητεί και τα κριτήρια του νόμου με τα οποία εφαρμόζεται. Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης: «Κάθε εχέφρων εργοδότης θα επέλεγε πρώτα να περικόψει τις θέσεις εργασίας που δεν είναι αναγκαίες για την επιχείρηση, καθώς και να απολύσει τους λιγότερο αποτελεσματικούς και συνεπείς στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, ώστε να μεγιστοποιήσει το όφελός του από την παρεχόμενη εργασία για την όποια καταβάλλει τον μισθό. Το κριτήριο όμως που επελέγη από το νόμο 4093/2012 δεν είναι κατάλληλο για την επίτευξη του σκοπού αυτού».
Ο κ. Βλάχος τονίζει επίσης: «Είναι προβληματικό από πλευράς λογικής να αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για την επιλογή αυτών που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα η νομιμότητα της διαδικασίας που είχε ακολουθηθεί για την πρόσληψη τους και όχι η αναγκαιότητα των θέσεων εργασίας που καταλύονται και η απόδοση κάθε εργαζομένου. Όταν μάλιστα οι προσλήψεις, την εποχή που έγιναν ήταν νόμιμες είτε πρόκειται για εργαζομένους για τους οποίους δεν προβλεπόταν η τήρηση διαδικασίας ΑΣΕΠ είτε πρόκειται για μετατροπές συμβάσεων που έγιναν με το διάταγμα Παυλόπουλου».
Στην απόφαση του Πρωτοδικείου τονίζεται ότι οι εργαζόμενοι μπαίνουν στη διαθεσιμότητα χωρίς καμία αξιολόγηση και μάλιστα σε μία περίοδο που η ανεργία είναι τεράστια και επομένως καθίσταται ανέφικτη κάθε προσδοκία να βρουν άλλη εργασία.
Είναι χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα της απόφασης του δικαστηρίου: «Mε την αναστολή και στη συνέχεια την κατάλυση των συμβάσεων εργασίας που επιβάλλει ο ν.4093/2012, χωρίς να εκτιμώνται οι ανάγκες των εργαζομένων αλλά και χωρίς συγκριτική αξιολόγηση για την επιλoγή αυτών που τίθενται σε διαθεσιμότητα, ο εργαζόμενος αποστερείται των υλικών όρων της ύπαρξης του και μάλιστα υπό συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης ανεργίας, οι οποίες καθιστούν την ανεύρεση άλλης εργασίας πρακτικά αδύνατη. Έτσι, όμως προσβάλλεται και η ανθρώπινη αξία».
Ο πρόεδρος Πρωτοδικών, παράλληλα, θέτει ευθέως και θέμα παραβίασης της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της αξιοκρατίας με τον επίμαχο νόμο, καθώς κρίνει ότι «η επιλογή του νομοθέτη να αγνοήσει ολωσδιόλου την απόδοση των εργαζομένων έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αρχή της αξιοκρατίας».
Τέλος, με την απόφαση καταγράφονται και οι «δυσμενέστατες» συνέπειες» που έχει το μέτρο της διαθεσιμότητας στη ζωή του εργαζομένου, ο οποίος «υφίσταται δραστικότατη μείωση των αποδοχών του κατά 25%. Η νέα αυτή περικοπή επιφέρει δραστική μείωση του βιοτικού επιπέδου του εργαζομένου, η οποία έρχεται σε συνέχεια των επανειλημμένων περικοπών αποδοχών που επέφεραν τα δυο τελευταία χρόνια, τρεις νόμοι».
Με την απόφαση του το δικαστήριο διατάσσει τη διοίκηση να αποδεχθεί προσωρινά την εργασία της υπαλλήλου καταβάλλοντας τις πλήρεις αποδοχές της, έως ότου κριθεί η κύρια προσφυγή της.
