Εκτός συναγωνισμού μεν, πάντα ένα αστέρι των μεγάλων κινηματογραφικών φεστιβάλ δε. Ο Κεν Λόουτς φυσικά. Ο μέγιστος βρετανός σκηνοθέτης που τα τελευταία χρόνια είναι ακούραστος. Μόλις πριν από λίγους μήνες δεν ήταν που παίχτηκε στην Ελλάδα η τελευταία μυθοπλαστική ταινία του, «Το μερίδιο του αγγέλου»; Νάτος πάλι στο Βερολίνο,σε ένα φεστιβάλ που τον έχει τιμήσει πολλές φορές, ακόμα και με το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής. Αυτή την φορά, ο Κεν Λόουτς ήρθε στο φεστιβάλ για την παρουσίαση της τελευταίας δουλειάς του, που είναι ντοκιμαντέρ.

Εφόσον μιλάμε για ντοκιμαντέρ του Κεν Λόουτς βέβαια, μιλάμε επίσης για ντοκιμαντέρ με ουσία και νόημα, μια ταινία τεκμηρίωσης που με την ματιά της στραμμένη στο παρελθόν έχει πολλά να πει για το σήμερα_ ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Το «The Spirit of ‘45» που μεταφράζεται ως «Πνεύμα του 45», μας μεταφέρει στην άθλια από πλευράς συνθηκών ζωής μεταπολεμική περίοδο στο Ηνωμένο Βασίλειο και μέσα από τις μαρτυρίες προσώπων που έζησαν εκείνα τα χρόνια, μας λέει πως αυτή η χώρα, με μέθοδο και πρόγραμμα κατόρθωσε να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

Μας λέει πως εγκαινιάστηκε το υποδειγματικό υγειονομικό σύστημα αλλά και το πως μπήκαν τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης. Μας θυμίζει ότι στους σκληρούς καιρούς περασμένων ετών, η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα ήταν τα πιο δυνατά όπλα, εκείνα με τα οποία μπορούσαν να κτιστούν ολόκληρες χώρες από το μηδέν και τα συντρίμμια. Μας λέει όλα όσα στην πραγματικότητα γνωρίζουμε αλλά δυστυχώς προτιμάμε να ξεχνάμε.

Και φυσικά, στο «Πνεύμα του ‘45», κάποια στιγμή έρχεται η προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα των ημερών μας. Ανέκαθεν στο στόχαστρο της κριτικής του αριστερού σκηνοθέτη βρισκόταν η Μάργκαρετ Θάτσερ που για μια ακόμη φορά, σε μια ακόμη ταινία του έχει την εικόνα της «κακιάς μάγισσας» που με την σκληροπυρηνική νεοφιλελεύθερη πολιτική της «κατέστρεψε ότι είχε κτιστεί ως τότε στην Αγγλία.»

Στο βίντεο που παρουσιάζουμε εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τον «ασυγχώρητο» Κεν Λόουτς σε μια συζήτηση που είχε με το κοινό αμέσως μετά την προβολή της ταινίας η οποία μπορεί μεν να χαρακτηρίστηκε από κάποιους«διδακτική» αλλά ξέρετε κάτι; Η αλήθεια είναι ότι εδώ που έχουμε φτάσει και λίγη διδαχή που και που χρειάζεται. Ακόμα και μέσα από το σινεμά.